Mendime » Çeliku
Kalosh Çeliku: Ringjallja në prehërin e Cucës Boheme
E marte, 18.07.2023, 06:50 PM
RINGJALLJA NË PREHËRIN
E CUCËS BOHEME
Nga Kalosh Çeliku
(Lotin Tënd
nën Rrap e pi)
Njëqindvjet nën
Rrap. Hije
Me dy shtama verë.
Pa Ty:
E përcolla Natën.
Ferexhezezën.
E pres Ditën e
Mdhe. Koçinë
Ta vras Veten i ri
nën Rrap!
Njëqindvjet nën
Rrap. Hije
Loti Shën Mërisë
në sy. Faqe:
Më dha fuqi. Verë
për Luftë
Si Mujit e
Halilit. Kreshnikë.
Nesër, ta shterë
gjithë detin
Oqeanin ta ngrej
me fund dolli.
Njëqindvjet nën
Rrap. Hije
Ditënatë lotin
Tënd pi. Dolli.
Mesnatë, ringjall
Veten. Gjokun
Me Dy shtama verë.
Një qiri.
Nga varri im me
libra. Nata
Hëna e plotë, moti
më jep gji…
(Plaga e dhjetë
me Hënën)
Nëntë vite e mbyta
Veten me verë
Gjithë Natën duke
shkruar poezi.
Mëngjes. I zgjuar
me Hënën.
Nëntë vite ndeza
një qiri
Me Hënën e plotë
mbi Liqe.
Jerm mes shtamave
me verë.
I çmendur pak para
agimit
U zgjova nga varri
im me libra…
(Zbutja e Ulkojës)
Gjithë Natën do të
të mbaj zgjuar
Nën dritën e një
qiriri. Hënës.
Duke të larë me
verë nga mëkatet
E mbuluar me
poezi. Serenata
Nesër, që të të
zgjoj nga gjumi.
Gjithë Natën nëpër
dhomë
Do të hudhi
zingjirë. Unaza.
Të të zgjidhë nga
magjitë:
Xhindet e
pashpirtë. Pashterkëkuqja.
Që, të hudhin
dorën më dorë
Çati mbi çati majë
lisave. Plepave,
Duke të dhunuar
mes librave.
Gjithë Natën në
Tyrbe. Rrëzë “Çukës”
Mbi varrin e
Babashehut:
Ehu, do të t’i
përzë xhindet,
Duke ta varë një
hajmali përqafe.
Kurrë më, mos të
të zënë magjitë
Dhe, zbusi në
shtrat. Heshti.
Ulkojë e tërbuar.
Lehonë
Për të cilën nuk
ka zingjirë
Së paku ta lidh
nyje: Një Natë…
(Dhomë për Ty
dhe Veten)
Marrë dhomë për Ty
Me pamje nga Hëna
E fytyrë nga
Dielli.
Veten varros mes
mureve
Me armën time në
brez
Ta vras sonte
Vetminë.
Dhoma e ngushtë
për varr
Nuk më nxë mua, as
Ty?!
E varros Veten mes
dy gjinjve.
O Imzot, kush
thërret në minare
Kaq vonë: Nuk ka
tjetër Parajsë…
(Jetë lugati)
E marr në telefon.
Paradite
Alo, mirëdita!
Ulkoja?
- Alo, Ujku - më
përgjigjet.
Po, i them. Ende
je në gjumë?
- Ja, sa u zgjova.
E pres radhën në banjo.
Jeta, i them të
kaloi në gjumë
E bënë jetën e
Lugatit.
- Po, qeshet. Bëhu
viktima ime
Gjithë Natën të ta
ha qafën! Veshët.
O Imzot, i them:
sa jam i pafuqi! Që, sa:
?el e mëshelë sytë të bëhem viktimë…
(I ngopur me heshtje)
- Ti, më tha je
hermetik. Qesha
Jo. Unë jam
enigmë. Ujk.
Të gjithë më
mohuan. Edhe unë:
Të gjithë i
mohova. Shava.
Cuca Boheme më
ringjalli. Ngriti
Nga varri. Nuk
guxon, më tha:
- Të vdesësh pa u
njohur me mua.
Lamtumirë pa më
thënë. Tungjatjeta
Në librin: "Loja
e syve". Rrap...
(Ringjallja në prehërin
e Cucës Boheme)
Në shtëpinë tonë
kurrë! Edhe sot
Nuk është mbajtur
Zi. Heu!
Edhe kur ramë në
luftë. Jetë
Njëherë lindet.
Njëherë vdiset.
Edhe pse: Unë
linda dy herë
Dhe, njëherë
vdiqa. Nuk e di Imzot!
Edhe sa herë do të
vdes. Ringjallem:
Në prehërin e
Cucës Boheme. Nën Rrap
Me dy shtamaverë.
E një qiri mbi kokë.
Unë nuk vdes. Nuk
më mbyt helmi
Nuk më zë plumbi…
Zjarri... Uji…
Cuca Boheme për
mua është Vdekja
Që më jep gji.
Verë nga ato dy shtama
Varrin ta ngarkoj
në shpinë. Veten
Ditën e Mdhe.
Natën pas Hënës plotë…
(Rrapin e kam Tyrbe)
Rrapin e kam
Tyrbe. Vera
Nën të rrjedhë
lum. Pini!
Unë jam i bekuar.
Zbrita nga qielli
Cuca Boheme me Dy
Shtama verë
Dje, më ktheu në
jetë. Ringjalli.
Poezinë e kam
grua. Cucën Boheme
Mike. Që më vodhi
nga Zonja Vdekje.
E më ktheu përsëri
nën Rrap. Tyrbe…
(Tungjatjeta
o Rrap i vetmuar)
Gjatë Kryengritjes
shqiptare në Maqedoni
Shkupi u zbraz.
Ikën "patriotët" kuqezi.
Sy më sy mbetëm:
Unë, Rrapi
Dhe, Zonja Vdekje
në “Liri”…
Nesër, do të ik
edhe Unë. Vdekja
Tungjatjeta, o
Rrap i vetmuar!…
(Qiriri i Shën Mërisë)
Vdiqa në
Voskopojë. U zgjova në “Xhenet”
Pleq. Plaka dhe
lule vjollce.
U thash: Dërgomëni
në “Xhenem”!
Nuse të reja dhe
Cuca. Zjarr
Verë dua! Verë.
Jo, më thanë është “haram”.
Atëherë më ktheni
në “Xhenemin” e vërtetë
Vera kur rrjedhë
nën Rrap lumë.
Dhe, më kthyen. U
ringjalla te Lumi.
Unë jam qiriri i
Shën Mërisë Virgjër
E pi lotin e saj
me shtama nën Rrap…
(Ikja mes nesh)
Ike nga Unë. Ika
prej Teje larg
Vetëm vera nuk
ikë. Rrapi.
Lakuriq u varrose
përpara "Ilirisë":
Me një gji jashtë
për poetët. Bohemët
Që, ende nuk ikin
nga Rrapi. Atdheu.
Pagjumësi. Verë pi
gjithë Natën
Dhe, lexoj libra.
Shkruaj poezi.
Vetmia ma hap
derën. Dritaren
Frikë. Unë natën
hyj nga oxhaku.
Harromë mua, më
thotë. E harrova
Vdiqa. Loti i saj
më ringjalli nën Rrap…
(Nga Libri me
poezi të përzgjedhura:
ATDHEU burrë pa Grua, 2023).