Albert Habazaj: Elegji për Nënën

Portret i nënës sonë, Bebesë punuar në dru, para pikturës së Vëllait, Gencit të paharruar

Elegji për Nënën

Bebesë, sedërtares sonë të shtrenjtë: Behire Abazi, 07.12.1940-07.02.2022

Nga Albert HABAZAJ

Unë në Tërbaç përsëri do të shkoj

Po kush do të më presë me krahë hapur,

“Erdhe, a të keqen!”, kush do të më thotë,

Iku trimëresha me stuhi brengash matur …

Pushon tani në krah të burrit e djalit,

O Nënë, as mali me borë s’ duron sa ti,

Si vallë i sfidove shqiponjat e malit,

O nënë, o mall, lot i patharë, dhembshuri ...

13 vjet e prite këtë ditë

Atje ke gjetur qetësinë, o Bebè!

Ta ndjej aromën e ngrohtë me dritë,

Ta shoh imazhin ëmbëlor hënës mbi rè …

Përse e bëre këtë sakrificë sublime,

Le ushqimin, ilaçet me bindje i le,

O zhgabonjë e Tranajoit sa fluturime

Ëndrra dhe dëshira të tuat kemi ne.

Nuk të qaj vitet, po vuajtjet që s’thuhen,

S’ doje të na lëndoje e lotët ke ndrydhur,

Që sot e tutje, nga ti erërat druhen,

Dhemb unë tek gjej portën e shtëpisë mbyllur…

Kujtimi i të treve do të jetë me ne,

Deri ditën, që do të shkojmë atje.

O Bebè, moj xhanè,

Ç’mal mbi supe që më le…

Tërbaç, Vlorë, e mërkurë, 09.02.2022