Visar Zhiti: Loja në bujtinën 'Puthja'

LOJA NË BUJTINËN “PUTHJA”

?(Pjesëz nga romani i porsapërfundur…)

Nga Visar Zhiti

-…dhe me maska dhe nuk u mbyllet goja, edhe kur janë akademikë, - thoshte Irisi dhe unë qeshja. Pandemia s’donte të ikte dhe erdhi përsëri urdhëri qeveritar që të mbaheshin maskat.

...

Vjen kamerierja me sy të bukur. Gjithçka në rregull, pyet ajo me një kanë uji me copa akulli në dorë dhe na mbushi gotat e përgjysmuara.

- Ke sy shumë të bukur, - i thashë, - ëndërrimtarë.

Ajo u lumturua - Askush nuk më ka bërë një kompliment të tillë dhe ma bën një aktor i njohur, që e adhuroj. Faleminderit.

- Po buzët a ngjajnë me sytë?

Ajo u përskuq embël. E hoqi maskën dhe po më shikonte e qeshur.

- I ke po aq të bukura sa ajo që po presim, - thashë.

Qeshi me zë:

?- Edhe ky është kompliment i veçantë.

?...????????????- Historia njerëzore… a mundet të shpjegohet dhe nëpërmjet puthjes. A është shumë e vjetër puthja, profesor? - pyeta

- S’e di. Nuk më ka shkuar në mendje?

- Eh, mendoj se nis me Zotin, që kur bëri Adamin me baltë dhe i dha frymë me gojë. Buzët, goja nuk janë vetëm për ushqimin, edhe pse ka rëndësi themelore.

?- Temë interesante. Gjetjet arkeologjike nuk kanë puthje. Jo të gjithë popujt e kanë përdorur, - tha duke parë nga Irisi

?- Përdorur? Ha-ha-ha, Çfarë fjale, përdorimi dhe shpërdorimi i puthjes. Jo të gjithë dinë të puthin... – u shpreh përzemërsisht Irisi

?- Me sa kujtoj tani, ka popuj që thjesht i kapin duart njëri-tjetrit, i marrin erë atyre, kjo shpreh miqësi, kështu e kanë në… fërkojnë hundën e njëri-tjetrit, sqetullat, s’e mbaj mend se ku... Rreth 80 milion bakterie shkëmbehen gjatë një puthje, kam lexuar, - u zbraz profesori.

- Mirë dhe keq, - shtova unë..

…

?…rierdhën kamerierja me ndihmësin dhe sollën porositë e para. Ndihmësi iku. Pjata të gjata me peshk dhe sallatet jeshile.?

- A mund ta bëjmë një “selfie” me aktorin që adhuroj? – mori leje ajo, - dhe me të gjithë, - shtoi dhe nxori celularin nga xhepi i thellë i uniformës së bardhë. Pse jo, u dëgjuan zërat tanë, aq më tepër me një kameriere kaq të bukur, duhet të ketë qenë zëri im. U ngjesh fort pas meje, u shkrepën disa foto.

- Po bisedonim për puthjen, - i tha Dëfrimi asaj.

- Shkak është emri i lokalit, - qeshi ajo.

…

- Sapo nisëm. Desha të thosha që puthja është dhe shpikje dhe zbulim dhe natyrë siperane e njeriut. Di që në Romën e lashtë njihej puthja, miqtë e mi, madje kishte disa lloje puthjesh, tjetër quhej ajo që i jepej gruas, tjetër për fëmijët, për mikun tjetër dhe në faqe...

?- Eh, ka qenë jashtë interesave të kërkimeve të mia shkencore, - tha akademik Dëfrimi si i zënë ngushtë. Kamerierja, që duhet të jetë dhe pronare, më pëlqen kur punojnë dhe vetë, po më shikonte me adhurim, dijet e mia ishin eciklopedike. Irisi im e dinte si ishte çështja, vetë ma kishte propozuar ardhjen te bujtina “Puthja”.

?- Ha-ha-ha, më kënaqe, im kushëri, - ia ktheva teatralisht. - Ke të dashur?

?- Jo, pse? Unë jam i martuar, ti e di.

?- Po, po, ke të drejtë, - u tërhoqa. S’desha ta ngacmoj. - U martua një i njohur im dhe na lajmëroi se priste urime vetëm një çerek ore pas dasmës, se s’dihej mund të vinte divorci... – Kamerierja qeshi me zë. Dëfrimi u ndje i sikletosur. Irisi buzagaz shtoi:

?- Kanë frikë të dashurojnë...

- Kaq zgjat një martesë tani, më pak se puthja... – thashë prapë unë.

?- Kurse mua më vjen keq, - ndërhyri prapë Irisi, - që s’mora shallin që shkonte shumë me supën...

…

- Në shekullin tonë zbuluan atë që quhet puthja franceze, - tha Irisi.

- “French kiss” – shtova unë. Diçka më sëmboi si gjemb. – Ti ke të drejtë më shumë se ne të tregosh, ta jep bluza jote...

- Që ma ke dhuruar ti.

- Puthja franceze, - po shpjegoja, - që fusin gjuhët në gojët e njëri-tjetrit, po kjo është e vjetër, para erës tonë, apo jo, mor historian i dashur dhe ti, Irisi im, - dhe i vura dorën mbi flokë, po ia ledhatoja, - ka dokumente nga dinastia Han e Kinës, nga tekstet arabe, nga...

- Je shumë i informuar, Hektor, në kësi çështjesh, - bëri sikur po shfajsohej akademiku im, jo pa irritim. – Duhet të gjenden këto në google...

- Po, - i thashë, - por nuk gjen si t’i thuash, kur dhe kujt?

- Edhe në Bibël ka puthje, - e çoi bisedën ku ishte, Irisi. – “Kënga e Këngëve” është një mrekulli!

? “???Më puth me të puthurat e gojës tënde,

????sepse dashuria jote është më e mirë se vera”

?U ktheva i gjithë nga Irisi:

“Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime

????Midis qerreve të Faraonit...

????Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave...”

?Pronarja ndërkaq ishte ulur në karrigen që afroi dhe unë në njërën nga gotat e papërdorura hodha pak vere dhe ia vura para. Irisi me zë magjepsës vazhdoi:

“Sa i bukur je, i dashuri im...

????... i përngjan një dreri të ri...

????Këmbët e tua janë kollona mermeri

të mbështetura në themele ari të kulluar”

Dhe unë ngrita zërin, por në thellësi:

???? “Mika ime, ti je e bukur si...

????Ti je e tmerrshme si një ushtri ???????????me flamujt e shpalosur..”

Ajo qeshi.

???? “Dhëmbët e tu janë si një kope dhënsh,

????që kthehen nga vendi ku lahen.” – mërmërita.

“Shtati yt është i njëllojtë me atë të palmës

dhe sisët e tua janë si vile rrushi.”

U ndjemë si në dalldi së toku, me gjithë sikletosjen akademike të tepërt të Dëfrimit.

- Na lumturuat! – tha pronarja dhe puthi Irisin në faqe.

- Edhe Profesorin, pastaj dhe mua, - thashë. Kamerierja na puthi dhe ne në faqe, me radhë.

- Zonjë, - thashë, - ne duam të vijmë ndonjë mbrëmje këtu, të recitojmë për ata që janë, poezi për puthjen, shoqëruar dhe me muzikë.

- Mrekulli. Ide e shkëlqyer. Të mirëpritur. Bëjmë një kontratë...

*  *  *

Dy kompozime nga piktori i njohur Gjergj Kola:

“Shëtitja e parë” pikturë nga Gjergj Kola

“Duke menduar për ty” portret nga Gjergj Kola