Mendime
Kastriot Myftaraj: Mësimi që vjen nga Gaza për Europën, Shqipërinë, Kosovën dhe Maqedoninë Veriore
E shtune, 15.05.2021, 07:29 PM
Mësimi që vjen nga Gaza për Europën, Shqipërinë, Kosovën dhe Maqedoninë Veriore
Nga
Kastriot Myftaraj
Nëse
arabët do të kishin fituar njërën ndër luftrat e tyre kundër Izraelit në vitet
1948, 1967 apo 1973, çfarë do të kishte ndodhur me hebrenjtë? Me siguri që do
të ishin shfarosur të gjithë deri te i fundit. Ata me fat më të mirë do të
ishin larguar nga vendi. Gjithsesi, asnjë hebre i vetëm nuk do të kishte mbetur
në territorin izraelit.
Në
histori kanë rëndësi dhe janë domethënëse edhe ato gjëra që nuk ndodhin, jo
vetëm ato që ndodhin. Izraeli fitimtar nuk u soll me arabët e ashtuquajtur
palestinezë, madje as me arabët e tjerë, territoret e të cilëve i mori nën
kontroll gjatë luftrave arabo-izraelite, ashtu sic do të ishin sjellë ata me
hebrenjtë nëse këta do të kishin humbur qoftë edhe njërën nga luftrat
arabo-izraelite që nga viti 1948. Në Gaza dhe në Bregun Perëndimor sot, 54 vite
pasi këto territore janë nën kontrollin izraelit, ka pesë milion e gjysmë arabë
të ashtuquajtur palestinezë. Jashtë këtyre territoreve, brenda kufijve të
shtetit izraelit, ka 1.8 milionë arabë muslimanë. Pra, ka mbi shtatë milionë
arabë muslimanë në territoret e kontrolluar nga Izraeli.
A
mund të përfytyrohet që shtatë milionë hebrenj të jetonin në territorin e
zotëruar nga një shtet arab musliman, të cilin ata ishin përpjekur ta zhduknin
nga harta e botës, siç u përpoqën të bëjnë arabët me Izraelin që nga viti 1948?
Izraeli
megjithëse e mori që nga viti 1967 vendin e tij historik më të shenjtë,
Tempullin e Solomonit në Jerusalem, ka lejuar që atje të mbetet xhamia Al Aksa
e ngritur kur arabët pushtuan Jerusalemin.
Izraeli
është i vetmi shtet në historinë botërore i cili për të shprehur vullnetin e
mirë për paqe me një shtet armik që e kishte sulmuar disa herë atë, Egjiptin, i
dorëzoi atij një territor me rëndësi të madhe strategjike rreth tre herë më të
madh se sipërfaqja e Izraelit, Gadishullin e Sinait! A mund të mendohet që
Rusia të dorëzojë territoret që i ka marrë Gjermanisë, Finlandës, Kinës dhe
Japonisë, apo Franca, Danimarka, Polonia territoret që i kanë marrë Gjermanisë,
Turqia territoret që i ka marrë Greqisë etj.
Izraeli
sot do të kishte pasur nën kontroll Kanalin e Suezit nëse nuk do të kishte
pranuar të jepte territore për të paqësuar fqinjin agresor Egjiptin. Në Sinai
është Sharm el Sheik vendi kryesor i turizmit bregdetar egjiptian, i cili nisi
dikur si projekt izraelit. Dhe Egjipti mban sot qëndrim antiizraelit,
ekstremist islamik sot me rastin e Xhihadit të Hamasit kundër Izraelit.
Nuk
mund të mos bëhet pyetja se a do të sillej ndryshe sot bota arabe dhe muslimane
në përgjithësi me Izraelin nëse ai do t’ i kishte dëbuar të gjithë arabët
muslimanë nga territoret e kontrolluar prej tij, si dhe nuk do të kishte
dorëzuan Sinain dhe do të kishte rindërtuar Tempullin e Solomonit duke i dhënë
fund uzurpimit të tij nga xhamia Al Aksa.
Vështirë
se mund të mendohet ndonjë gjë tjetër që mund të kishin thënë kundër Izraelit,
se për të vepruar është e qartë që nuk kanë fuqi.
Nga
historia e tyre e re dhe e vjetër izraelitët duhet ta kishin nxjerrë mësimin se
toleranca dhe vullneti i mirë nuk shpërblehen nga një armik, i cili ka të
shkruar në librin e tij të shenjtë armiqësinë ndaj hebrenjve.
“Nyja
Gordiane” e konfliktit në Gaza dhe Bregun Perëndimor është sajesa arabe e
kombit palestinez. Në thelb të kësaj gënjeshtre është miti i rremë
historiografik se palestinezët e sotëm janë trashëgimtarë të filistinëve të
vjetër. Por arabët të cilët nisën ta quajnë veten “palestinezë” pas ndarjes në
1947 të kolonisë britanike të Palestinës, mes hebrenjve dhe arabëve banorë të
saj, nuk kanë pasur në shekuj asnjë kujtesë të emrit “filistin”. Dhe filistinët
si popull u zhdukën dhe nuk përmenden më prej 27 shekujsh. Filistinët e kishin
prejardhjen nga Deti Egje, sipas historianëve të lashtë. Pra kishin ardhur nga
kahu i kundërt i ardhjes së arabëve më vonë. Emërtimin e lashtë “Palestinë” e
rimorën britanikët në shekullin XX për të emërtuar koloninë e tyre të re,
ish-territor osman të banuar nga hebrenj dhe arabë. Më vonë arabët, sipas
traditës beduine të plaçkitjes përvetësuan emrat “palestinez” dhe “Palestinë”
për të hipotekuar këto territore mbi të cilat kishin aq të drejtë sa nomadët që
plaçkisin një vend të huaj.
Nga
dy të ashtuquajturat territoret e sotme palestineze, Gaza ka qenë nën
kontrollin e Egjiptit deri në 1967 kur e mori Izraeli, ndërsa Bregu Perëndimor
pas vitit 1948 u aneksua nga Jordania, e cila e humbi në 1967. Asnjëherë këto
territore nuk kanë qenë nën kontrollin e ndonjë autoriteti palestinez. Projekti
i kombit dhe shtetit palestinez u sajua në kryeqytetet arabe fqinje të
Izraelit, si mjet taktik në kuadrin e strategjisë së agresionit të aleancës së
shteteve arabe që luftonin për zhdukjen e shtetit të Izraelit.
Ekzistenca
e projektit të shtetit palestinez është vazhdimësi e agresionit të kordinuar të
shteteve arabe për zhdukjen e shtetit të Izraelit. Pranimi nga institucionet
politike ndërkombëtare i ekzistencës së kombit palestinez dhe i së drejtës së
tij legjitime për të pasur shtetin e tij është në fakt pranimi i një gënjeshtre
politike arabe të krijuar si mjet taktik në fushatën e agresionit, si një të
drejtë që rrjedh nga parimet ndërkombëtare.
Fakti
që mbi pesë milionë arabë kanë pranuar gënjeshtrën politiko-historike duke e
quajtur veten “palestinezë” tregon për një urrejtje dhe armiqësi të ngulitur
thellë që nuk ka për t’ u zhdukur sepse nuk i përket veç një elite politiko-religjioze
që manipulon turmat. Arabët e ashtuquajtur palestinezë shkelën këtë vit madje
edhe porosinë kuranore për paqe në muajin e shenjtë të Ramazanit, dhe për t; i
luftuar armiqtë pas tij. Ata e nisën një luftë të re kundër Izraelit pikërisht
në këtë muaj. Dhe kjo është shumë domethënëse. Arabët islamikë por
radikalizohen madje edhe përtej porosive më radikale kuranore dhe ata kanë
mbështetjen e botës islame për këtë gjë. Sepse e gjithë bota islame hesht për
këtë shkelje të Kuranit. Ka një bashkëfajësi të frikshme të krejt muslimanëve
praktikues të botës me terroristët islamikë që nisën fushatën e ditëve të
fundit në Jerusalem dhe Gaza! Dhe ky nuk është problemi i Izraelit por i krejt
botës, sepse ajo që po i ndodh Izraelit është symptomë, shenjë e së keqes që do
t’ i ndodhë botës.
“Gaza”
islamike po krijohen në vendet europiane. Në prill dhe në maj të këtij viti,
një numër i madh ish-oficerësh të lartë francezë paralajmëruan shtetin për
rrezikun e luftës civile në vend, gjë për të cilën shohin si shkak edhe
krijimin e “Gaza”-ve islamike në vend.
Kina
po e lufton “Gazën” e saj në Xiniang ashtu siç thonte Napoleon Bonaparti “Në
luftë veprohet si në luftë!” Mianmari po bën të njëjtën gjë me “Gazën” e tij,
Rohingat. Filipinet gjithashtu.
Shqipëria,
Kosova dhe pjesa perëndimore e Maqedonisë Veriore ka rrezik të bëhen tre “Gaza”
neo-otomane të Europës në Ballkan. Një studiues amerikan shumë i njohur
parashikimet e të cilit kanë dalë, Robert D. Kaplan e ka paralajmëruar këtë gjë
në një libër të famshëm të tij që në fillim të viteve nëntëdhjetë të shekullit
të kaluar.
Është
shumë shqetësues fakti që autoritetet fetare muslimane në Shqipëri, Kosovë dhe
Maqedoninë Veriore jo vetëm që nuk dënojnë nisjen e luftës në muajin e
Ramazanit nga arabët e ashtuquajtur palestinezë, por madje shprehin mbështetje
për ta. Është domethënëse që këta njerëz që flasin për tolerancë fetare kur kjo
gjë iu shërben atyre, nuk dënojnë këtë superekstremizëm islamik!!! Sigurisht që
ata nuk do të shprehen hapur se janë për zhdukjen e shtetit të Izraelit dhe për
gjenocid ndaj hebrenjve por heshtja e tyre tradhton një mendim të tillë. Dhe me
këtë logjikë nesër nëse ndjehen të fortë çfarë do të kërkojnë? Gjenocid ndaj të
krishterëve në Emiratin Neo-Otoman në Ballkanin Perëndimor?
Gjithsesi,
të gjitha shenjat janë se në Europë po rriten zërat autoritarë se problemi me
“Gaza”-t europiane duhet zgjidhur para se të bëhet i nevojshëm një reagimi i
ngjashëm izraelit në shkallë të plotë ushtarake.