Jusuf Zenunaj: Eja flutur

Jusuf Zenunaj

EJA FLUTUR

Rrethas kopshtit sillesh

në të ke frikë me hy,

kur të lodhesh në mes lulesh

eja pusho në krahët e mi !

Bashkë shkojmë te burimi

etjen shuajmë në Dri.

Rrethas kopshtit sillesh,

si rreze përvidhesh

mbas degëve të blirit;

ku nuk të kapë syri,

këpus gjethe lisash

me to nxjerr melodi

si dikur barinjtë,

kur i thërrisnin të dashurat

për takim të ri.

J.Z., Dilbeek, më shkurt 2020

KUR T’ I BIE TERRI TOKËS

Si flladi i lehtë mes grykash

me cicërimat e zogjve në vërri,

zëri yt më vjen prej së largu,

ti s’më pret, po unë, do të vij

derisa të agojë dita të rri me ty.

S’më ndalë stuhi , as natë,

as përroi në Lugun e Gatë.

Ata sy si rrushi,

të zjarrtë si prushi,

nën dritën e hënës t’i puthi.

J.Z., Dilbeek, më 2 shkurt 2020

KUR ISHIM TEK LUMI

Kur ishim tek lumi,

rrëzê Ujëvarës ,

tek Drini,

uji i ftohtë- akull

duart m’ i skuqi,

këmbët m’i nxini.

S’e di në ishin ngjyrat e ylberit

apo binte shi,

kur më dridhej buza

zemra fort të rrihte, ty !

J.Z , më 12 shtator 2019

DRITHËRIMA VJEN NGA DURRËSI

Përplasen ëndrrat shkëmbinjeve buzëdeti,

në mes të sotmes e së nesërmes njê shkëndijë

ndez shpresat e humbura për ardhjen e anijes

ngarkuar me mallengjimin e kohërave të harruara.

Nata e dita shpindërrohen pa zhurmë

si grepi i peshkatarit nê gojën e peshkut fatzi.

Valët thyhen në bregun e vetmuar,

në kthim shpërlajnë pa mëshirë

gjurmët e mbuluara nga terri.

Dritërima që vjen nga Durrësi

një hije të mbështetur për shkëmbi

nuk arrin t’ia zbuloi dot natës.