Kulturë
Qazim Shehu: Manekinët
E diele, 06.10.2019, 09:35 AM
MANEKINËT
QAZIM SHEHU
Manekinë
po bëhen ditët
Manekinë
netët,
Përderisa
manekinë
Po bëhen njerëzit..
FARI
Bregu
i fjalës
Në
mjegull humbet.
Fari
është ndezur
Mes
errësirës thërret.
Kërkoj
të ankoroj
Anije
dëshirash,
Në
bregun me far…
Në
mos në det ëndrrash
Do
t`u vë zjarr…
SKAJET
Skajet
shpesh mbulohen me mjegull
Në
një skaj ëndrre ti rri.
Mundohem
të afroj pranë vetes
Si
më të dashurën në shi.
Dhe
veç ti largohesh
Ndoshta
e paarritshme…
Të
afroj s`mundem
Edhe
pse joshja është e fisme…
THELBI
Dhe
jam aq i marrë si një Don Kishot
Që
vë shenjë në sy…
Ta
qëllojë thelbin e përmbysur
Që
te ti hijshëm rri.
Ta
zhbëj
Ta
zhduk…
Më
mirë të mos e arrijë
Se
s`duhet qëlluar me gur
Por
me pambuk…
MURI
Në
këtë mbrëmje që ende e plotës`ka ardhur
Në
përfytyrimin tonë që kërkon të rritet.
Hedh
hapin të kapërcej
Murin
e guximit.
Por
muri paska rënë
Nga
një rreze e vështrimit
Që
padashur ose me dashje
Ti
ma kishe shtënë..
Pse
e mendova murin si pengesë
Po
më vjen rëndë…
KJO E DIEL…
Si
letër e ngjitur në xham më ngjan kjo e diel
Mos
hyjnë në dhomë rrezet e hënës,
Me
mjaft zytmtësi e tymnaj më përsjell
Imazhin
e së hënës…
Çdo
ditë ka një vesh të ngritur
Të
shtënat e brengaves`i dëgjon,
Dhe
një dashuri që lulet vijon duke i vesitur
S`i
shikon…
Kur
nga drurët e kujtesës bëhet letër
Dhe
na vjen keq ta zhubrosim,
E
vëmë mbi xham të na ndalojë një dritë tjetër,
Që
veten deri në fund të mos sosim…
PASQYRA
Ti
gënjeshtare e sprovuar
Që
na sheh pa pasur mendjen,
Kur
veten tone, tepruar
Afër
teje si të përzënë e hedhim…
Veten
tonë na tregon
Dhe
ç`të shohim në të,
Një
rrudhë që se pamë na gënjen
Për
rininë që s`është më.
Dhe
për sa të tjera të papritura
Aq
ekzaktësisht na i dëshmon,
Të
kthejmë e pas e shohim vija të krisura
Në
zhivën tënde që kumbon…
Për
mërzinë që ndjeu, pasyra
Kur
s`desh të na mërziste ne,
Na
dridhen duart e me copëra të ngrira
Ajo
bie përdhe…
NGUSHT NËTIRANË
Në
guackë të vapës humbet dielli,
Njerëzit
ikin plazheve
Vetëm
në pavetëdije së thelli
Përrrua
i derdhur në imazhe,
I
sheh njerëzit në plazhe.
E
unë rri në Tiranë
Ku
gabimisht kryhet një vrasje
Një
hajdut nga qafa e një mjellme
Zhvat
një varëse,
Gjuhë
e bulevardeve thahen
Si
nëpërkë nëpër zaje.
Sa
ngusht,
Në
gusht…
VOSKOPOJË
Këto
pisha më ngjajnë si mjekra prifërinjsh…
Heshtin
kishat me një ndezje qirinj,
Vetëm
kujtesa ka gojë…
E
sotmja rrotullohet në një vërtitje turistësh,
Pranë
bujtinave të verdha,
Qyteti
i dikurshëm humbet mes trishtimesh
Imazhin
e tyre nëpër mjekër priftërinjsh përcjell era… …
TUSHEMISHT
Toka
ka nxjerr një gisht dhe po e lan në liqen,
Pse
jo dorën,
Nga
një gisht u krijua fshati Tushemisht,
Po
të ishte një dorë në krah lumi
Do
na e kishin marrë si Shën Naumi…
Ndaj
burimet rrjedhin rrjedhin
Pezmin
tonë aty mbledhin
Dhe
e derdhin në Strugë e Drinin e Zi,
Për
absurdin kufi…
LASGUSHI
Përtë
mos mbajtur mbi krye një mjellmë
Ashtu
siç i takonte,
Poeti
vuri mbi të një barsolinë,
Se
ai e dinte,
Ecte
mbi një minë…
LIBRAT
Faqet
e tyre me fletë tërfili,
I
ndaja në lexim,
Netë
të tëra ecte fantazia,
Në shpate ëndrrash pa kthim.
Ja
fshati sa është-thonin-ja bota,
Ec
me ne, kapërce fshatin,
Fshati
më dukej karrocë me rrota,
Në
çakordim ëndrrash që falin.
Dhe
unë ika-karroca s`ecte
Më
shpejt, bota jashtë tij ishte,
Fuqi
e librave më rrëmbente,
Në
caqet e veta vagëllinte.
Ia
piva lëngun,e po ia pi,
Kthehem
pas-karrocë që s`ec,
Fshatin
e përfytyroj tani,
Edhe
pse libra lexova
Nga
mbrëmja në mëngjes…
KRAHËT E DASHURISË
Era
që fryu poshtë derës
Më
solli dashurinë me flatra.
Krahët
e saj si degë pemësh
Që
rrinë më rrugë,
Se
njeriu ka dy krah
Dashuria
shumë ka,
Po
kur njëri
Tjetrin
e ul me rrëmbim
Gjithë
krahët e dashurisë
Shkojnë
në flijim…
ZOGJTË
Kur
rrebeshi hodhi hapat e veta
Si
trok kuajsh në betejë
Plot
hingëllima të verbra
Të
erës gjuhëprerë,
Së
pari ,mendova për zogjtë
Për
foletë e tyre të të çatrafitura,
Kur
pas meje vinin…
U
ndala.Shiu litaronte,
Pemët
sikur shembeshin,
Zemra
më pikonte
Zogjtë
mos trembeshin…