Qazim Shehu: Boja

QAZIM SHEHU

 

BOJA

 

Bojë më nuk ka

është harxhuar krejt

dhe frashëri që jep bojë,  u tha,

në  rrëpirën që nga tharja e tij shket…

 

atëhere mbi thinja çfarë të hedh,

ndoshta një refleks muzgjesh,

a një ngjyrë mesnate që  shket

drejt ëndrrës së strukur?

 

TË AJËRT

 

Të ajërt si  krahët e erës,

Vërtiten krahët e dashurisë,

Një të çarë poshtë derës..

Hapin përmes ëmbëlsisë.

 

Fryn mendimi  për ta

Në rrugët ku bredh imagjinata,

Ndonjëri lodhet e në rrugë ra

Si degë prerë nga sëpata…

 

Ndonjëri e uli tjetrin,

Kur përqafoi gabimisht,

Pastaj u ul edhe vetë

Si skeptër përdhunisht…

 

Pas kësaj bredhje që kushton

Një pagjumësi pa prag gjumi,

Ato rikthehen si degë që i torturon,

Nëpër brigje lumi…

 

JAVA

 

Zbraz zemrën nga rëndomtësia

Kur fillon e hëna

Pas kësaj të diele letër e ngjitur

Mbi xham mos vërshojë hëna.

 

Nesër kur të fillojë e hëna

Java me një vesh të ngritur

Fillojnë ditët me të shtëna

Ëndrrash,në udhë të panginjura…

 

Kur vjen e shtuna dhe e diela

Kaq të tabela të paprekura shoh,

Një ajër të plagosur me të shtëna;

E hëna tjetër të martën me të dielën lodh…

 

BISHTI

 

Kur ikën rrugës qetësisht

Njerëzit të venë një bisht,

Njërëzit në ego kafshërore

Pa të vënë bisht nuk munden…

 

Një kind në prapanicë ka çdo njeri,

Dhe një arnë në shpirt,

Po kush s`e sheh të pasmen e tij,

Shikimi tek tjetri më tepër ngjit…

 

NGA MESI I LARTËSIVE

 

Nga mesi i lartësive këputet

Një zjarr shkëputur nga djep i tij,

Afrohet pranë nesh dhe shuhet,

Bukurinë duke na lënë në sy…

 

Pse nuk zbriti dhe ca,  ku ta dish

Ndoshta nga errësira jonë

U tremb si paralajmërim hyjnish

Për çfarë tek ne nuk shkon…

 

LEGJENDAT

 

Sa pamundësi zbërthejnë legjendat

Dhe sa mundësi japin

Kur na duhet që ëndrrat

Lule ,dëshirave t`ua japim…

Duke harruar se një legjendë

Jeta thuret dhe  ndeh krahët

E lodhur po nga ëndrrat

Mbushur me shpirt të zbrazët…