Shyqyri Fejzo: Berberët në kokën e qerozit

Shyqyri Fejzo

 

Berberët në kokën e qerozit

 

Shitëm naftën e minierat

Premë pyjet, i bëmë zap

Botës do i blejmë plehrat

Fabrikat i bëmë skrap

 

Inflacionin e bëmë zap

Bujqësia eci përpara

I hoqëm vëndit goxha skrap

Plot blloqe lajthi e arra

 

Në shkencë s’kemi të sharë

Arsim a bujqësi më do

Batalione me shkencëtarë

Kontribojnë vec ne bordero

 

Janë si shumë, jemi pataksur

C’na duhen të tyret mendime

Disa duket, janë fandaksur

I gënjejmë me dy thërrime

 

Sa pak njerëz të aftë e shumë kopukë

Në vendin tonë të varfër e të mjerë

Njëmbëdhjetë pleq e dymbëdhjetë cibukë

Në kokën e qerosit të gjithë berberë.

 

 

Deri kur do shkruajmë për dashurinë?

 

Mjaft u shkrojt për dashurinë

Deri kur kështu, amani

Rusi e të tjerë në ballë rrinë

Si “Esenini nga Elbasani”

 

Ju cfarë do shkruani më shumë?

Ngado të lexosh vec dashuri

Nuk sheh në strofa fjalën “punë”

Ku hanë këta njerëz, asnjë se di

 

Harruat kryesoren, u ka xhaxhaj

Me të merret gjith rruzullimi

Puna, puna është babaj

Me atë rron njerëzimi

 

Pika e djersës e mërgon pikën e lotit

Kjo dihet në gjithë rruzullimin

Ndaj ka formën e peshën e globit

Ti sjellë njerëzimit gëzimin

 

 

Ne, fukarenjtë-

 

Fukarenj jemi, për bela

Kërkon punë e nuk gjen dot

Fukarenj po, nuk kemi as para

Klubet gjith ditën rrinë plot.

 

 

Ah! Kjo mjegull

 

Kjo mjegull armike e pyllit

Mike e mocme e ujkut

Maskë bastarde e yllit

Armike e zakontë e bujkut

 

Kur hyn në pyje nuk tretet

Zullumet e saj të gjithë i dinë

Sa largohet i tregon sekretet

Pabesinë mban mbi shpinë

 

Kësaj xanxarje të pabesë

Mos i shkoftë kurrë në mend

Që një të enjte heret me vesë

Të bëjë zgjimin në parlament

 

 

Shosha e kohës

 

Shosha e kohës, pa bujë

E ndan shapin nga sheqeri

Gozhutat i nxori mbi ujë

Në këndar turpi dhe nderi

 

Inflacioni i fjalës gjëmon

Trupi dhe mendja aty më bie

Stresant, agresiv informacioni

Në mjegull të dëndur cudie

 

Mëngjesi, ushqim pasqyra e shtypit

Mbesa do të dijë për xhentilin

Nipi mbrapsht i ka hipur qypit

“Gjysh, s’më the gjë për servilin”

 

 

Dialog “bashkëkohor” me nipin.

 

Gjysh, do merremi vesh ne të dy?

Më ke rrahur mua “me pambuk”

Kyce derën e banjës kur je aty

Se do ta nxjerr foto në facebuk

 

 

Tetori dinak

 

Të kam inat ty dimraku prag

Gërmoj për vargje të të shaj

Na ndez zjarr e oxhaku bubulak

Brymën e bardhë shtie pastaj

 

I mblodhe, mollë rrush e fiq

Festivale e hite te ti këndojnë

Gëzon  konak të shtunat me miq

Të djelat dasmat nuk vonojnë

 

Emrin tënd o miku im

Në flet fletoresh shpesh e le

Në Korcë u bëka një promovim

Me miq e shokë do jem atje

 

Me erë, diell, shpesh me shi

Dinak, krijimet na i zbulove

Nuk të mbajta njëherë mëri

Ti i bie këmbës po nuk më fole

 

 

Era, vëlla, era!

 

Në degët e kumullës ne të dy

Dukej se ajo nuk do të zbresë

Dëshira i lexohej qart në sy

Për faj rinie unë kisha shpresë

 

Era na i afroi degët shumë

Këtë cast fatlum prita unë

Symbyllur afrohen dy palë buzë

Prap era e marrë na prishi punë

 

Era e ka fajin, vetëm era

Shqeu degët tona në behar

Faji mbetet jetim si ngahera

Ne ramë të përqafuar mbi bar

 

 

Trill djaloshar

 

Dy brirët e hënës, brenda ke

Që nuk fle dot bardhoku gji

Të mendoj shtrirë aty ku je

Përgjumësh a zgjuar, nuk e di

 

Nuk zveshim zana për herë të parë

Për trille a teka djaloshare

Shpikja e shpirit ka të ngjarë

Kësaj rradhe i zhgënjyer fare

 

Në derë të shurdhit paskam trokitur

Skifterët kurrë nuk ndajnë gjë

Nga gjumi sot kur jam ngritur

Dhoma ime ish si gjithnjë.

 

 

Kam vënë re

 

Nuk kam pare ende kurrë

Për një të keqe a brengë

Të qajë me zë një burrë

Hidhërimi del me këngë

 

Kënga e vaji këtu nuk ndahen

Si Shqiptari nuk gjen të dytë

Fatkeqësitë me zë nuk qahen

Qan zemra kur s’ lotojnë sytë

 

Gratë me zë e ligje qajnë

Porsi zonja të mëdha

Kështu më të bukura mu panë

Shumë të ndjeshme, si gra.

 

Cukash, kodrash e honeve të thellë

Simfoni që nuk përshkruhet dot

Kënga vajtuese e burrave si shpellë

Ëmbëlton iso e grave me lot