Nebi Dragoti: Poema e presidentit

NEBI DRAGOTI

 

POEMA E PRESIDENTIT

 

President?!...

Behem dhe unë,

dhe ti bëhesh,

bëhet dhe ajo,

bëhet dhe ai

president…

 

Presidenti

thjesht njeri:

bëhet një bujk,

bëhet një bari,

por… kurrsesi,

nuk pranohet një ujk,

nuk pranohet një dallkauk,

një dallkauk delenxhi !

 

President

për karrike,

president

për rrogë;

Kryetar kukull

i Atdheut?!

Është e kotë.

 

President

bëhet gjithkush

që ka horizont,

që ka kulturë,

që nuk është skuth,

që nuk është ogiç,

që nuk është bythëpambuk…

 

Presidenti

duhet të dijë:

për grigjën me dhenë,

për tufën me dhi,

si punohet në fabrikë,

në minierë,

si hapet një kanal,

si kullohet një fushë

për prodhim sa më të mbarë.

 

Presidenti

duhet i thjeshtë,

babaxhan,

bir nëne të jetë,

të jetë si ushtar

në shërbim të Atdheut

vigjilent,

vigjilent të jetë

dhe më i thekuri

Atdhetar…

 

Jo president

për hije,

dordolec are

të kthehet nga fryn era.

Jo, jo, jo

qesharak dordolec!...

 

Presidentët

për popull s’i kemi pasë adap,

se kanë qënë partiak.

Partia – nënë

kapistall

u kish vënë.

( E tërhiqnin nga pas):

uuush, uuush,

presidenti “gomar”!...

 

President

bëhem dhe unë,

bëhesh dhe ti…

Bëhet ajo,

bëhet ai

president…

 

Sigurisht

të sigurtë

ta mbajmë Atdheun

mbi shpatulla,

në pëllëmbë të dorës

si nëna të vetmin fëmijë,

ta mbajmë paqësisht,

bukur

ta drejtojmë politikisht.

 

Presidenti

me fytyrën e popullit,

me sytë e popullit,

me zgjuarsinë,

me zemrën dhe mendjen,

dhe forcën

e popullitm tim.

Kështu të jetë

presidenti im,

dhe i yti,

dhe i të gjithëve.

 

Atdheu të qëndrojë

fuqishëm,

shtatlart,

flamur në tramundanë,

shqiponjë

drejt kaltërsisë;

ne sytë e Botës

lart e më lart

EKONOMIKISHT!