Janaq Pani: Kuvendim me lexuesin shkollor

Janaq Pani

 

KUVENDIM ME LEXUESIN SHKOLLAR

Poemth

 

Diploma katedrash

Më janë privuar,

Në shkollën e jetës

U pata "zdruguar".

 

Për vite me rradhë

Ngado që jam endur

Të gjithë librarët

Miq më janë gjendur.

 

Çdo liber që dilte

E përcillte vlerë,

Nga "poshtë banakut"

Me mik e kam blerë.

 

Mëngjesi pastaj

Më gjente mbi liber,

Pranverë e verë,

Vjeshtë apo dimer.

 

Në vlug emocionesh

Dhe shënime mbaja,

Për fate heronjsh

Qeshja apo qaja.

 

Sa ëndrra më linden

N'atë moshë me vlerë,

Ëndrrat m'u përndritën

Veshur me ylberë.

 

Me këshilla t'urta

Libri m'u bë prind,

Në qiejt e ëndërrt

Një krijues u lind.

 

Eca këmbadoras

Duke shkelur vitet

E një ditë veten

E pashë të rritet.

 

+++

Thesari i popullit

I "tjerur" aq hollë

Ka qënë në vite

Shkollë e mbi shkollë.

 

Dhimbjes e gëzimit

Me afsh përvëlues

U këndoi bardi

Me pathos krijues.

 

E fjalën e mençur

Fjalëzën nectar

Ma bëri dhuratë

Ky popull bujar.

 

Me thëniet e urta,

Ninullat e djepit

U vesh gjelbërim

Udha e poetit.

 

Me njerëzit e thjeshtë

U ula pa qibër

T'u lëçit mendimet

Ashtu si në liber.

 

Nëpër rrjedha vitesh

Emocionet mbarten,

Lumi me prurjet

Qjeron shtratin.

 

+++

Nëpër rrjedhë vitesh

Mësova sekretin,

Te fjala e gdhendur

Do ta gjesh poetin.

 

Fjala gdhend vetveten

Po gdhend edhe gurin

Burrëron fëmijën

Sendërton dhe burrin.

 

Veç fjala e mençur

Ka peshë e meter

Të urtë mendimin

Ta gdhendë në letër.

 

+++

Në pemën e jetës

Fruta lidhin vitet,

Një i pret të bien,

Tjetri lart të ngjitet.

 

Kush guxon e ngjitet

Më tej do provojë

Dhe në qiej ëndrrash

Do të fluturojë.

 

Gjithkush uron veten

Shqiponjë të ngjajë,

Shumë mbeten rrugës

Ngjiten pak në majë.

 

Në majat s'i ngjite

Mos shih me zili,

Që përbrenda shpirtit

Të mbetesh njeri.

 

+++

Dhe erdhi një ditë

Driteroi bujar

N'armatë krijuesish

Më rreshtoi ushtar.

 

Një kafe të pish

Me njerëz të zgjuar

Minuta e orë

Rrjedhin pa kuptuar.

 

E me kokën mbas

Do ndahesh prej tyre,

Një hare e gaz

Të ndrit në fytyrë.

 

Ja, kështu më rrodhi

E tërë kjo jetë,

E përsëri nxënës

Si dikur kam mbetë.

 

+++

Sa rrëfeva sot

Them do ketë vlera,

Se fjalën e shkruar

Nuk e fshin dot era.

 

Kjo na ish receta

Që më dha ca vlerë...

Vogëlush lexoje

Në dorë kur të t'bjerë.

 

Në se brenda teje

Do ndjesh emocion,

Jo, më shumë se kaq

Shpirti im s'kërkon.

 

Toronto Gusht 2010