Afrim Caka: Loja me perëndinë dhe Lutfa i Hazirit

LOJA ME PERËNDIN DHE LUTFA I HAZIRIT

Nga Afrim Caka

Qymyri po s’të dogji, të nxinë!

Ja çfarë kryetar komunash, kemi???

Ta duamë atdheun, por të jemi gjithmonë të gatshëm për luftën e re. ?do shtet është një lloj komuniteti, dhe çdo komunitet krijohet duke u bazuar tek kushtetuta dhe ligjet e tij, tek një e mirë; sepse njerëzit sidomos fetarët dhe politikanët duhet të veprojnë gjithmon për të arritur atë, që është në përputhje me ligjet, rregullat dhe lirit e njeriut. Por, nëse të gjithë komunitetet synojnë një të mirë, shteti politik, i cili qëndron mbi gjithë të tjerët dhe që përfshin të gjithë edhe radikalët islam duke ua treguar vendin deri në çfarë shkalle mund të ulërijnë!

Këta hoxhallarë janë frikacakë e të papërgjegjshëm sa nuk kanë asnjë rimors, asnjë pendesë e nuk dinë të kërkojnë njëherë falje për faktin që e kthyen xhamit e medreset në stallë, që i kanë kthyer xhëmatin politike dhe nxënësit e tyre në garnizone ushtarake e shqiptarët në një turmë të skllavëruar.

Përrallat, prej të cilave të gjithë ne kemi marrë aq të dhëna për xhëmatin dhe karakterin e tyre, janë të mbushura me shembuj të mendje madhësisë së jashtëzakonshme dhe antikombëtare. Le të shohim një përrallë, e cila tregon, sidomos qartë, rreziku i papërmbajtur i çon te shpërbërja e xhëmatit në kokat e tyre të shkreta.

Mirpo kjo dëshirë i çonte tek të tjerat:

“Mendjemadhësia dhe ambicia nuk njohin kufi!”

Interesant është të shohësh se si në përrallat e imamëve, por edhe në fantazitë e zjarrtë të ndonjë hoxhallari të ambiciozëve, synimin drejtë Islamit politik, pushtetit në dëshirën për t’u bërë Perëndi. Në çdo xhami e medrese shohim njerëz trytharë më bythë përpjetë e me duarë poshtë, të cilët ose veprojnë në atë mënyre sikur ata janë perëndi, ose të paktë, përfaqësues të plotfuqishëm të Përendisë në tokë apo në qiell ose i shprehin ëndrrat dhe dëshirat, për të plotësuar ato që është vetëm Perëndia. Këto shfaqje, përralla, synime që të jenë të ngjashëm me Perëndinë, janë shprehje ekstreme e prirjes që është e pranishme në të gjtiha veprimet e individit të dhënë, në bazën e tyre, dëshira për ta provokuar veten jashtë kufijve të individualitetit të tyre.

Shembuj të një prirje të tillë në kohën tonë mund të gjejmë me shumicë në xhamit dhe medreset tona. Një grup i madh njerëzish trutharë, të cilët merren me spiritizëm, me kërkime parapsikologjike, në telapati e tilla punë “të lavdishme”, përbëhet prej atyre që duan të bëhen diçka më shumë sesa njeriu i zakonshëm, prej atyre që duan të dalin jashtë kufijvetë hapësirës dhe të kohës dhe të bisedojnë me fantazmat dhe shpirtat e vdekurrve. Gjatë pedikimeve të tyre zbulluam se shumë hoxhallarë, imam dhe nxënësit e tyre barktharë e trutharë priren të kërkojnë për vete vend në krahun e djathtë nga Përendia. Edhe tani ekzistojnë jo pak shkolla të errësirës, ideali i të cilëve është t’i ngjajnë Perëndisë. Në kohët e më parëshme ky ka qenë një ideal i vetëdijshëm i gjithë edukimit fetar. Ne na mbetet vetëm të vëzhgojmë, me shqetësime, rezulltat e tij edhe sot, ne mund të gjejmë, padyshim, një qëllim të arsyeshëm. Një prirje e tillë është rrënjosur thellë në trurin e tyre të vogël. Krahas shkaqeve psikologjike, dihet, se pjesa më e konsiderueshme e merr përshtypjen e parë për natyrën e këtyre njerëzvë që rrinë pandërprerë duke u lutur nga dogmat e ndonjë hoxhe apo imami antikombëtar, e në veçanti për ta krijuar njeriun apo veten e parë sipas modelit dhe ngjashmërisë me Përendinë.

Është e lehtë ta marrësh me mend se çfarë ndikimi të thellë dhe të rrezikshëm mund të ketë në shpirtin e fëmijës një përfytyrim i tillë. Kurani padyshim, është një libër i mrekullueshëm, të cilën shumë hoxhallarë e imamë trutharë duhet ta lexojnë dhe rilixojnë, duke u mahnitur nga largpamësia e tij, pas asaj kur arsyeja e këtyre predikuesve radikal musliman është pjekur. Mirpo, ai nuk duhet mësuar fëmijëve, të paktën nga njerëz që mbjellin antikombëtarizëm dhe vëllavrasje. Le të mësohet fëmija të jetë i kënaqur nga jeta dhe të mos pretendojë për çdolloj fuqie magjike dhe të kërkojë që të gjithë fëmijët rrotull tij të mosë jenë skllevër të këtyre hoxhallarëve që ndrruan gjuhën, historinë edhe kulturen e vetë.

Një ngjashmeri të afërt me këtë etje për t’i ngjarë Perëndisë ndodhet ideali i Utopisë së prallës, ku çdo ëndërr bëhet realitet. Mirpo, nëse kujtojmë se çfarë interesi shfaqinë fëmijët ndaj magjisë së zezë, nuk duhet dyshuar se ajo mund t’i tundojë ata dhe të zhyten me shumë lehtësi në fantazi të tilla. Besimi në fuqnë e magjisë, të ndikimit magjik te të tjerët, është i fuqishëm te mjaft njerëz dhe mund të ruhet deri në pleqërinë e thellë. Kjo bysëtutni na kujton ato kohëra të vjetra, të tillë pikpamje kanë qenë ku më përhapura dhe në to bësonin shumë pak më realisht se tani. Kjo është epoka e diturisë dhe e shkencës kur çdo grua apo fëmijë duhet të veshej me të zeza sipas Shefqetit, Ramiqëve serbë e Tërnavës dhe rrezikonte të mallkoheshin si shtriga nën pretekstin se duhet t’i bindeshin dajakut e dhunës së shfrenuar. Ky paragjykim varej, tamam si makthi, mbi tërë Dardanin e Maqedonin dhe ka ndikim në historinë e saj gjatë shumë 16 vjeçarësh. Nëse kujtojmë se viktimat e kësaj çoroditje në Libi, Siri, Avganistan, Pakistan, Siri, Afrik e Dardani u bënë miljona gra, ne sot mund ta quajmë gabim fatal për kulturën tonë, edhe duhet ta krahasojmë ndikimin e kësaj kulture të shpellave me tmerret e inkuzicionit dhe të këputjeve të kokave siç po ndodhe në Siri (Alepo). Kush ka rënë preh e saj, fëmijët, gratë dhe burrat, nuk e kam lënë dot pa shprehur qoftë edhe një togfjalshë të vetëm për këtë çmenduri të mjekërzinjve!

Të tilla truke fetare, zakonisht, janë larg besimit të vjetër fetar, saqë natyre e këtyre Shefqetëve e Ramiqëve e tardhtarëve tjerë psikopatologjike bie mjaft në sy. Këta Shefqetët nuk flinin natën pa lëxuar ndonjë lutje, sepse për të mos e dërgonte këtë lutje diku në qiell në palnetin e Saturnit apo prapa diellit, që të mos ndodhëte ndonjë fatkeqësi.

Në civilizim tonë ekziston një gjë, që siç duket, zotron me me të vërtetë fuqi magjike; këto janë parat. Sot i zotërimi I xhamive , medreseve dhe pushteti është i lidhur me zotërimin e parave dhe të pronës, dhe synimi për të fituar sa më shumë para e pronë, për civilizimin tonë duket aq i natyrshëm, saqë askush nuk i kushton vëmendje këtij fakti, këtij kanceri se shumë individë, që e hargjojnë jetën e tyre pas gjuetis së së parave dhe të xhëmati, thjesht thjeshtë dëshirën ambicioze për të fituar pushtet në xhami e shtet, të ngjashëm me atë të Perëndisë!!!