Afrim Caka: Njohuritë tona për të mirën e kombit

ÇFARË MENDONI JU!

Nga Afrim Caka

Të gjitha gjuhët i krijoj zoti për t'u marrë vesh njerëzit në mes vete.

Unë nuk jam kundra asnjë shteti, as kundra zotit, që është i të gjithëve. Do të flisja në ndonjërën nga gjuhët më të vjetra të njerëzimit në të cilat edhe mund të ketë folur ZOTI në fillim, në atë SUMERE ose ETRUSKE, por kam frikë se të tjerët nuk do ta kuptojnë,

Ne mund të flasim për tiparin e karakterit të një gjak prishuri vetëm dhe duke i parë njerëzit në bashkëlidhje me tradhtin. Atë që ne e quajmë tipar të karakterit, është shprehje njerëzve pa karakter kombetarë. Karakteri është nocion social. Duhet ta kuptojmë se këta njerëz – janë viktim e tradhtisë duke ecur në rrugë të gabuar.

Mbetet përgjegjësi historike e kësaj klase politike çobanësh, e cila jo vetëm nuk pati formimin e duhur kombëtar dhe vullnetin përkatës për të penguar ngritjen e tradhtisë në Kosovë por, hera – herës, dëshmoi pafuqinë, një leshtësi tronditëse ndaj ideve për fundamentalizëm islam dhe atij ortodoksë. Përkundrazi, ne duhet t’i përdorim njohurit tona për të mirën e kombit.

Fati i elementit shqiptar në shtetin e Kosovës varej nga pozicioni i tij në parlament Situata nisi të bëhej shqetësuese pasi fraksionet e shkijeve, gjakprishurve arabë, turqëve, maxhupëve etj, nuk mund të konsideroheshin më si një mbështetje kur ishte në rrezik qeshtja e jonë kombëtare. Dhe ja, më poshtë bisha tradhtare nxjerrë dhëmbët e kuçedrës.

E drejta e fesë dhe e besimit është e drejtë elementare njerëzore. Nuk është e panjohur fakti se kleri shqiptarë, krahas rolit pozitiv në edukimin moral, shpirtëror, por edhe kombëtar të njerëzve, pothuajse ca shkrimtarë shqiptarë në mesjetë, por edhe shumë të tjerë më vonë, kanë qenë klerikë, ka luajtur jo rrallë edhe rol negativ, çintegrues e antikombëtar, veçanarisht në ato raste kur ka qenë i papenguar ose edhe në shërbim të interesave të huaja greke, sllavo – arabe.

Nuk është i rastit insistimi grek për ta mbajtur nën kontroll Kishën Ortodokse Shqiptare, duke emruar klerikë grek, sllavë në vend të atyre shqiptarë Emërimi i peshkopit grek Janullatos në krye të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare në vitin 1992, rreth 80 vjet pas shpalljes së autoqefalisë së saj dhe vazhdimin e qëndrimit në Shqipëri dhe i mbajtjes së këtij posti më rëndësi, është një veprim i dëmshëm, që do ta gjykojë historia.

Këta nganjëherë nuk shihnim shpresë në këtë mjedis, veçse të kërkonim strehë tek fantazma e armikut! E njejtë është edhe me Shefqet Krasniqin, Gëzim Këlmendin, Jeton Svircën dhe Ferid Aganin etj. Asnjë tradhtarë tjetër nuk i ka shkaktuar aq shumë dënim popullit shqiptarë sesa këta njerëz legena. Është gati e pamundur që këta shpirtra gjak prishurish arabë, të cilët i bien të njejtës këmbanë, asaj të vdekjes së Kosovës Kosovës i ra ky fat i zi. Qysh nga ajo kohë e sundimit turk, sytë e kokuvajkave të tyre na janë bërë si mishërim i pabesisë së spiunëve shqiptarë. Dukej sikur ishin krijuar për të mbetur në sferën e spiunëve, por ja që mbrritën vërtet tradhtarët, këta që duan të hedhin baltë kunder Skënderbeut dhe flamurit tonë.

Dihet që ky popull nuk bie kurrë në gjunjë, atëherë ç’do të bëhet? Të zhduket? Besoj se jo! Shmangia e çfarëdo shfaqjeje të përçarjes fetare duhet të jetë preokupimi i përhershëm i të gjitha forcave politike e intelektuale shqiptare, por edhe vetë klerit atdhetar, në vnivel gjithëkombëtarë. Qenia dhe ekzistenca jonë kombëtare ishte rrezikuar seriozisdht Shqiptarët duhen të jetë pjesë e historisë dhe sa më të forta janë lidhjet e tyre me historinë aq më shumë ruhet qenia e jonë kombëtare dhe e kundërta, sa më shumë që shqiptarët largohen nga historia aq më shumë tjetërsohet qenia e jonë kombëtare, shndërrohet në hije, shndërrohet në një krijesë me indentitet të humbur.

Sot, intelektualët Shqiptarë duhet të veprojnë, të ndikojë që në jetën tonë të krijohet një solidaritet më i fortë. Sot pushtetarët pasurohen, pasurohen gjithnjë e më shpejtë. Solidariteti ynë është gjithnjë më i rrallë. Jemi dëshmitar të një eurozioni të shpejtuar moral. Megjithëse jemi sunduar prej një qeverie të korruptuar. Sot nuk mund të tolerojmë përseritjen e dështimeve historike. Është tragjike kur të tjerët na përcaktojnë një fat të lig dhe tragjik, por është vetëvrasëse kur vetë e pranon atë FAT. Duket se nuk është thënë kot që fati i popullit shqiptarë ka dalë nga dyert e targjedive të mëdha. Sot më shumë se kurr varet nga ne fati ynë, nga vendosmëria jonë për të përballuar sprovat e tashmes dhe sfidat që na presin! Të gjitha këto, mjerisht, janë të vërteta; të vërteta të hidhura dhe, ç’është më e keqja, paraqisnin vetëm një pjesë të vogël të së vërtetës së plotë, lakuriqe Ta ruajmë popullin shqiptarë nga zhdukja e tij fizike dhe nga përvoja historike.