Kalosh Çeliku: Vrasësi im Rrufjani ende është gjallë

VRASËSI IM RRUFJANI

ENDE ËSHTË GJALLË

 

NGA KALOSH ÇELIKU

 

(Dimër jam Unë

akull dhe zjarr)

 

Zonja ime Vdekje, nuk e dua pranverën

Gjithë jetën e kam pasur në Shtëpi.

Ferrin sot e dua marrëzisht

Zjarrin. Dhe, një vorbë me groshë

Nana si dikur ta rreshkë në oxhak!

 

Ferrin e dua marrëzisht! Ferrin

Dru t’i hudh në vatër. Ndez me flakë!

Dimër jam Unë. Akull, dhe zjarr…

 

 

(Kafshët e buta

në Katund)

 

Gjithë jetën desha të mos jem i egër

Kafshët e “buta” më shpallën: Ujk.

Edhe pse, ende nuk e hëngra Kaun e zgjedhës

Mëzatin e tredhur me brirë, në Livadh.

Përveçse, ndonjë dele rudë bishtëpërpjetë

Dhe, rrunzën Rudë nën Dardhë Gorrice.

 

Unë nuk kam qenë i egër. Ujk

Kafshët e buta kanë faj. Derën e vathës

Krahmëkrah ma hapnin. Nateditë, në Katund…

 

 

(Gardh shelgu)

 

Urrejtja një gardh shelgu

“Vallai” që e mbolli në breg.

Urën e Gurit mos e kalojmë Nesër

Thupra që shpërthyen në degë.

 

Roje betoni nën shelgje

Verë e dimër shalojnë kuajt.

Karposhi me gjithë kalë

Përditë mbytet në Vardar.

 

Urrejtja një gardh shelgu

Hurdhë, ku fundoset bregu…

 

 

(Gruaja e vetme besnike)

 

Dudumët më martojnë përditë

Herë me një Mike. Herë me një lavire.

E, dudumët ende nuk e dinë

Hë për hë, se: nuk kanë për mua grua

Tra t’i bëhet Shtëpisë Çelike.

 

Hadumë, unë nuk kam nevojë për gra

Burra, nese jeni: më martoni me Paranë!

Gruan e vetme deri më sot besnike…

 

 

(Shpenzimet e netëve pagjumë

dhe poezisë “erotike”)

 

Përditë, bie zilja e telefonit në gjumë

Ditë e zakonshme pune. Ose, në rrugë.

Fatmirësisht, tek mua mjaullon “Macja”:

Ju lutemi, rehabilitoni shpenzimet jetësore:

Telefonit, rrymës, dhe ujit. Tatimet e Shtetit!

 

E dëgjoj sekretaren e tyre, vërtetë zëëmbël

Përgjigjem, vetmevete përgjumshëm: matanë telit.

E di se, nuk më dëgjon sot njeri i gjallë:

Gaçi, në Kopësht keq është përla me Pandën

Rryçka rebele me dhunë hyri në dhomë.

 

Shpërthej në këtë poezi, “bombë politike”

Dihet, nuk është e “shpëtimtarit” të shqiptarëve:

Po, mua kush do të m’i paguaj shpenzimet

E netëve pagjumë. Dhe, poezisë “erotike”?!...

 

 

(Rrënjët i kam hedhur

thellë në Qiell)

 

Përderisa, bimët dhe lulet. Lisat

Rrënjët i kanë shti në tokë.

Unë i kam hedhur thellë në Qiell.

 

Krah për krahu me yjet. Diellin e Hënën

Dritë feneri i bëjnë tokës martire.

 

Territ në Lëmë ia hapin sytë…

 

 

(Valle mbi shpuzën e zjarrit)

 

Vallja lehtë hiqet me shami në Livadh

Ose, Lëmë përpara Shtëpisë me lodra.

Nusen kur e zbresin krushkat në Lëmë.

Por, ecë e hiqe vallen në mal

Me krushqi të ngrirë. E, koçi pa Nuse!

 

Vallja lehtë hiqet në Livadh. Lëmë

Por, ecë hiqe mbi shpuzë! Zjarr.

Pena ime kur mbytet me raki rrushi. Verë

E, nga hurdha nuk e nxjerrë njeri i gjallë…

 

 

(Pleshtamadhi)

 

Pleshtamadhi nuk e ngre zërin për Liri

I mjafton qilimi. Një jastëk me pupëla.

Ushtria e pleshtave me komandantin në krye

Dhe, një copë buke me tëlynë. Djath.

Natën ta kalojë në gjumë. Gërhasë.

 

Pleshtamadhi, sot e do Robërinë

Ushtrinë e pleshtave. Gërhasë për Liri…

 

 

(Vrasësi im Rrufjani

ende është gjallë)

 

Vrasësi im, ka emër dhe mbiemër

Përçudi, ende që të dy jemi gjallë.

Edhe pse, ai ka vulë në ballë

E Unë, pusi pas ferre në mal.

Jo si ai, i përgëdhelur në Qeveri

Me çmime shtetërore. Anëtar në Akademi.

 

Vrasësi im, sot ka emër e mbiemër

Përçudi, ende që të dy jemi gjallë?!

Zonja Vdekje, gjykatëse speciale

Hetimet, siç duket do t’i mbyllë në varr…

 

 

(Përçudi zgjohem në varr

dhe Veten vras në Liri)

 

Kohën e fundit, Veten shoh ëndërr mes varreve

Rrëzë Çukës, edhe një varr i hapur.

Imzot, mos kam vdekur në gjumë

E, unë ende nuk e di nën Rrap?!

 

Nateditë turrem pas Dy shtambave me verë

Përçudi, nuk e di si zgjohem në varr?!

Dhe, Veten e vras në Liri…

Shkup, 19 shtator 2015