Adem Zaplluzha: Ne asnjëherë nuk kuptuam

Adem Zaplluzha

 

NE ASNJËHERË NUK KUPTUAM

 

Poqë se sot ose nesër

I mbërthejmë mendimet

Me një kapëse prej kashte

Do jemi shumë më afër

Kukullave prej duralumini

Se sa të atyre të drunjta

Që çapojnë rrugëve të pluhurosura

 

Ne asnjëherë nuk kuptuam

Se si mund të këndojnë

Kukullat

Por gjuha e tyre e drunjtë

Kishte një tjetër trajtë muzikore

 

Herë këndojnë

E herë

Prej fjalëve të cuklave

Krijojnë ca zëra zogjsh

Që nuk mund të dallohen

Prej të lehurave

Kukullat e mia të gjora

Fare mirë e din

Dhe kanë mësuar

Të qajnë dhe të këndojnë shqip

 

2.

 

Po deshe

Ledhatoi këmbët e saja prej druri

Ose qortoi

Kafshërisht qortoi

Sytë prej fasules së zezë

 

Sillu me ndjenjat e drurit

Ashtu siç

Janë sjellë me ty njerëzit

Unë di

Ti çdo herë je dalluar

Edhe prej kukullave

 

Na ke thënë

Se në gjumin  tënd

Asnjëherë nuk kanë ardhur ëndrrat

Thonë se

Ti ke pirë qumësht

Prej përrallave

Kukulla ime e vetmuar

 

NUK I PËRNGJAN LOTIT TË ZHURIT

 

Sa herë që i prekim gjërat

Nga dy herë

Ato humbin bukurinë nga vetvetja

Humbin nga diçka

Që nuk mund ta dalloj

Syri tekanjoz i njeriut

 

Ngjanë që kur i prekim lulet

Për të dytën herë

Ato po ashtu e humbin ngjyrën

Dhe shijen e aromës

Së kujtesës së rrënjës

 

Thonë se asnjë gotë

Dy herë nuk mbushet me verë

As trishtimi nuk përjetohet

Në të njëjtën mënyrë

 

Gjërat dhe njerëzit ndryshojnë

Si grimcat e atomit

Po ashtu edhe shpirti i bërthamës

Nuk i përngjan lotit të zhurit

 

DIKU THELLË NË SHPIRT

 

S’janë të zbrazëta fjalët

Kur thonë se

Atje ku s’ka dashuri

Nuk rriten as pemët

 

Në kujtesën e rrënjëve

Si nëpër balada zgjohen poemat

Thellë shumë thellë

Nga brendia e tokës

Si kërpudhat pas shiut

Lulëzon urrejtja

 

Nëse fushat e lulëzuara

Nuk ujiten me dashuri

Ato fishken para çdo fjale

Dhe thyhen si gotat e kristalta

Nga syri i keq

 

Këto bimë të njoma

Ose të thara

Që po na mbinë në kujtesë

Rrënjët i kanë diku thellë

Më thellë se rrënjët e urrejtjes

 

Nuk thonë kot

Se dashuria lind nga rrënja

Dhe rrënjët i ka

Diku thellë në shpirt