Kulturë
Cikël poetik nga Meri Lalaj
E premte, 08.11.2013, 06:54 PM
Meri
Lalaj
Simetrike
Çdo ditë
Çdo natë
poetët
dhe të marrët
e qytetit
tim
enden
fillikat.
Letër
Flora Brovinës
E dashur
Florë!
Kam
shtruar tryezën:
koran
Poradeci,
fërlik
Dukagjini,
verë Gjirokastre,
ballokum
Elbasani,
mollë Korçe
e po të pres.
Unë
nuk mund
të vdes
pa folur
gjerë e gjatë
me ty.
Ti, motër,
si mund të
vdesësh
pa m`i rrëfyer
të gjitha.
Eja, Florë!
Tryeza e
shtruar të pret,
të pret, të pret…
Tiranë, 01.02.2000
Kuajt
(Brezit
tim)
Ne mbetëm
ca kuaj të plakur,
Kuaj gërdallë
I ngrysim
ditë netët në të errët
Në stallë.
Na iku
jeta poshtë e lart
Vërdallë.
Zemrat
rrethuar me mure
Tërë jetën
me mure ndarë:
Mure të lartë
betoni,
Mure të sheshtë
ujorë,
Mure me
tela elektrikë,
Mure
drejt qiellit si thikë.
E ne për
të takuar dorën
E shokut,
mikut, motrës
Përgjakëm
gishtërinjtë.
Liqeni im
i bukur i ndarë.
Rrëzohen
aty këtu ca mure
Por
lartohen të tjerë
Mure me
emra të dashur
Të zhdukur
a të vrarë.
Muri që ndan
Mitrovicën
Kalon përmes
zemrës sime.
Në Preshevë
s`kam qenë kurrë
Për atje
më ndan një mur…
Dhe zemrës
i ve një gur.
Vushtrri,
2001
Etyd
vjeshte
Liqeni përplas
dallgët
me shkumë.
Në krye të
rrugës: polici.
Në fund të
rrugës: unë.
Mes nesh:
era e akullt.
Qyteti im
po fle gjumë.
1985-2005
Gjethe
vjeshte
Gjethe
vjeshte të allta, të verdha,
të ylberta
fluturonin përreth meje
shkollares
me gërsheta
e fjongo
të bardha.
Nuk mund
t`i shkelja e i mblidhja
me kujdes
copëzat e lumturisë sime
një e nga
një i vendosja
nëpër
libra.
E ato
gjethe të allta, të verdha, të ylberta
do të më ndiqnin
pas tërë jetën.
Nuk e
dija se veç aty pat kuptim lumturia,
e tani
nga larg tërë mall më përshëndet
me dorën
e vogël të bardhë fëmijëria…
Fëmijëria
ime për çudi aq e kaltër
mbetur
tutje nëpër qiej të largët
ndërsa unë
përjetësisht mbetur
një gjethe
fluturake e verdhë vjeshte.
Vjeshtë 2003
Lisi plak
Lisi plak
nuk i rrëzoi fletët
ai si
burrë i moçëm i ndershëm
mbetur përjetësisht
i gjelbër
tundur e
shkundur fort
prej erërave
të vjeshtës
nuk mund
të zhvishej krejt
në sytë e
të tjerëve.
Rrotull
tij mështeknat tërë naze
fiu e fiu
e fiu hidhnin valle
nën
tingujt e lehtë të vjeshtës
supezhveshur,
kërthizëzbuluar
tamam
posi vajzat tiranase
tek “Blloku”
ndaj të perënduar.
Veç ai
lisi plak gjetheshumë
ngaherë i
blertë fërgëllon
dhe me
vete mërmërin:
“Ç`më dogji
malli për rininë!”
27
shtator 2005
Tek Bar-Kafe
“Lux”
Të ulur
ngeshëm nën tendat
Pijmë kafe.
Bëjmë llafe.
Mbllaçisim
mendimet.
Ripërtypim
fjalët
e vjeshtës
së shkuar.
Dhe
presim me durim
për ndonjë
frymëzim…
28.09.2005
Trau i
kufirit
Ky tra
kaq kërcënues
nën këtë diell
përvëlues
e
tmerrshme pengesë
ma ndan
trupin mes-për-mes!
Ky tra pa
fund pa anë,
këtu në Qaf-Thanë.
Ky tra
indiferent për tmerr
frymën ma
ndal, ma merr…
Këtu tek
ky tra në kufi
jam veç një
numër, s`jam njeri…
edhe ky i
rrepti doganier
më kontrollon,
më çjerr…
Në truallin
tim tra!
Më thoni
s`është hata!
Në tokën
time tra!
Më thoni
s`është hata!
Mjafton
veç të hedh një hap
e vrik mbërrij
në shtëpi,
do nisem
t`ia shkel me vrap
le të më shtien
me breshëri…
Qaf-Thanë,
06.06.1999