Vangjush Saro: Librat…

Librat…

Nga Vangjush Saro

Nuk mbaj mend kur më ka rënë për herë të parë në dorë një libër. Nuk ndërmend dot cili ka qenë ai i pari. Por ata me të cilët jemi rritur, tashmë letërsi klasike, i kujtoj shumë mirë: “Zemra” (De Amiçiz) “Djemtë e rrugës Pal” (F. Molnar) Aventurat e Tom Sojerit (M. Tuen) “Pinoku” (K. Kolodi) “Mumu” (Turgeniev) “Kashtanka” (A. Çehov); nuk do ta vijoj listën. Janë shumë dhe mund të ngjall nostalgjira pa vend…Por mund të  kujtoj gjithashtu, sa herë që në shkollë i thoshin fjalë të mira për mua - dhe zakonisht kështu ishte - nëna ime, ndjesë pastë, më merrte për dore dhe më çonte në dy dyqane të dashura. I pari ishte libraria kryesore e qytetit, që ndodhej përfund ovales së pasticerisë “Agimi”; këtu ajo më blinte një libër. I dyti, ishte pikërisht një pasticeri, ku më takonte një ëmbëlsirë. Këtyre, mbaj mend, iu vinin ca emra të çuditshëm: Marshall. Piramidë. Por unë mezi sa prinja të kthehesha te libri…

Në Bibliotekën e Fëmijëve në Korçë, shkoja shpesh me Kostaq Dukën. Njëra nga punonjëset ishte Kostaqja, e shkurtër dhe pedante; por korrekte. Tjetra ishte Klara, e gjatë dhe e bukur. Shkruante dhe përkthente. Ato nuk gëzoheshin dot që ne lexonim dhe kërkonim pareshtur libra…Dini të më thoni, a ka ndonjë bibliotekë për fëmijët në Tiranë (që të mos hidhem më tej)…Edhe Qendra Kombëtare Kulturore e Fëmijëve, që ca kohë u strehua në papafingon e Piramidës, dhe ku, në vitin 2007, pata nderin të më promovoheshin disa nga librat e mi më të njohur për fëmijë, nuk di, është a s’është më…Ku vate, mor aman, se po shkon 1 milion banorë kryeqyteti...(Good luck!)

Disa pamje, ne i kemi shqyer me dashje e falë kërleshjeve ideologjike, tamam si prolektkultas. (Këta ishin “trimat” e Revolucionit të Tetorit në Rusi, që donin të shkatëronin gjithë sa qe trashëguar nga më parë, sepse ishte…borgjeze.) Sigurisht, tani ka botime pa fund, klasike, bashkëkohore, amtare, me gjithfarë lojërash e ngjyrash; por megjithatë, të vegjëlit luajnë më shumë me stampa, me celularë, iphone, iPod, iPad, tablets...Nuk kam asgjë me prurjet elektronike dhe mjetet e komunikimit të kohës, që edhe vetë i përdor; por në mjegullën dhe në valët e tyre - që po e mbështjellin botën si një rrjetë merimangash - ndonjëherë humbet njeriu…Teprimi bëhet me bri. Dhe kjo më trishton.