Gjon Keka: ''Mileti'' si pengesë e identitetit

''Mileti'' si pengesë e identitetit të vërtetë të kombi shqiptar europian

Nga Gjon KEKA

Është tepër e qartë se populli shqiptarë vërtetë ka kundërshtuar dhe luftuar në çdo kohë kundër pushtuesit barbar otoman dhe shtrirjes së ideologjisë së saj në trojet arbërore europiane.Duhet ditur poashtu tani se sulltanizmi është kërcënimi më urgjentë i kombit shqiptar europian.Kombi shqiptar duhet luftuar atë - të fitojë gjithësesi, por jo të humbasë në asnjë mënyrë ndaj kësaj te keqe.

Në kuadër të kësaj mund të nënvizoj se shqiptarët si komb i lashtë dhe si një nga popujt autokton nuk kanë ulur asnjë herë kurrizin që të kapërcejn pushtuesit por kanë qëndruar duke u përballur dhe luftuar më të gjitha mjetet kundër barbarisë së pushtueseve të ndryshëm.Gjithashtu përpjekjet e parreshtura të shqiptarëve për liri, mvetësi ,bashkimin natyror të trupit kombëtar dhe zhvillim nuk janë ndalur asnjëherë.Por duhet potencuar këtu se gjatë kohës së pushtimit barbar otoman shqiptarët u futën nën petkun e saj ideologjik dhe të strukturës së pandashme religjiozo-nacionale të llojit të “miletit”, futja e kombit shqiptarë nën këtë petk apo veshja e këtij petku ideologjik të llojit të “miletit” kishte si qëllim që shqiptarët të mos kërkon dhe të mos e shfaqin identitetin e tyre kombëtar europian dhe të një kombi të lashtë.Prandaj veshja e këtij petku ideologjik nga pushtuesi barbar otoman kombit shqiptar e llojit të miletit e largoj gjithnjë e më shumë procesin e njohjes së kombit shqiptar , të drejtës së tij kombëtare të bashkimit natyror në kongrese ,traktate dhe konferenca ndërkombëtare siç ishte edhe rasti i Shën Stefanit i marsit 1878 me anë të së cilës perandroia barbare otomane pasi ndau në vilajete ,më pas edhe e copëtoj duke e ndar dhe dhuruar sipas marrëveshjes me rusët sllavëve ardhacak në gadishullin Ilirik ,pastaj ai Kongresit të Berlinit i qershorit-korrikut 1878 që jo vetëm së nuk njohu kombin shqiptar si një ndër kombet më të lashtë ,por edhe u ndryshua në mënyrë të panatyrshme dizajni territorial në dëm të kombit shqiptar dhe pjesëve të tij përbërëse natyrore.

Njohja e kombit shqiptar në shekullin XIX do të përbënte hapin më të madhë ndërkombëtarë të saj ,sepse do të futej kështu në hartën politike-kombëtare të shteteve euopiane dhe nuk do të kishte më asnjë arsye të kishte ndonjë konferencë tjetër si ajo e Londrës 1912 dhe rishpallja e mvetësisë në nëntorin e po atij viti. Por ishte pikërisht perandoria barbarë turke që pengoj duke e futur kombin shqiptar brenda rrobave të saj religjioze dhe ideologjike sulltaniste, kështu që cilësimi i shqiptarëve si grup etnik nga perandoria otomane nën petkun ideologjik të saj të Miletit ishte shkatërruese për kombin shqiptare në rrugëtimin e tij të njohjes kombëtare ,të rrjedhës së përbashkët ndërkombëtare të kombeve dhe të zhvillimeve të përbashkëta politike e të tjera.

Dhe ishte pikërisht kjo edhe pasoja e mosnjohjes në kongresin e Berlinit të kombit shqiptar si një nga kombet e lashta të gadishullit Ilirik, arsyeja e vetme se pse nuk ishte njohur ishte sepse ajo në kuadër të perandorisë barbare truke konsiderohej si grup etnik i llojit të “Miletit” një fjalë kjo turko-arabe që përdorej në kohën e pushtimit të egër otoman ,kjo lloj fjalë e huazuar turko-arabe që përdorej atëherë nënkuptonte një popull apo grup etniko-religjioz ashtu si në vendet tjera të orientit ,pra të vendeve arabo-turke dhe cilësimeve për kombet e tyre apo grupet ("miletit")që konsideroheshin identike me cilësimin e mësipërm, por ky cilësim përmbante në vete nocione të përziera religjoze të grupeve të vogëla të bazuara sipas ideologjisë së tyre fetare pra të librit religjozo-ideologjik të tyre ,thjesht kjo shprehje ishte ofendim për kombin shqiptar si një nga kombet më të lashta të kontinentit europian.është absurde se si në Kongresin e Berlinit nuk u morrë parasysh edhe koha e shtetit të Arbërit nën lidershipin e vizionarit Gjergj Kastriotit në atë kohë në Europë kombi shqiptarë bënte jehonë madje i bënte dritë europës dhe civilizimit të përbashkët të familjes europiane, prandaj mosmarrja parsyshe si të themeleve të kombit shqiptarë ashtu edhe të peridhës më të ndritshme të këtij kombi europian nën udhëheqjen e Gjergj Kastrioti përbënte gabimin më të rëndë të diplomacisë ndërkombëtare dhe politikës së asaj kohe.

Kështu që menjëherë pas kongresit të Berlinit dhe pakënaqësisë që ai solli nga mosnjohja e shqiptarëve si komb, u bënë lëvizjet e para kombëtare në drejtim të konceptit më të qartë përball shekullit XIX dhe kërkeesave ndërkombëtare për njohjen dhe çlirimin e kombit nga zgjedha barbare turke.Ishte “Lidhja” kjo lëvizje e parë kombëtare që në fillim të saj nuk kishte një strategji të qartë kombëtare ,sepse mbështetej në Portën e errët turke dhe përderisa ishte në kuadër të kësaj mbështetje arsyet për të dal nga Mileti apo veshja e gabuara e kombit shqiptar sipas ideologjisë sulltaniste nuk shiheshin në hoirzont.Por pas qartësimit të rrugës dhe lëvizjes saj kombëtare si dhe vizionit ajo e koncpetoi se vetëm duke bërë këtë hap ,pra të daljes nga mileti dhe zingjirët e barbarisë turke kombi do të realizoj aspiratën e tij kombëtare.Dhe kur porta e errët turke e kupti se kjo Lidhje më nuk mbështetej në interesat e saj ajo iu kundërvu më të gjitha mjetet dhe kishte për qëllim ta shkatërronte ,por nuk arrit asnjëherë sepse lidhja zgjerohej si në Prizren, Shkodër, Elabasn, Durrës, Gjirokastër, edhe forcohej gjithnjë e më shumë dhe rrugëtimi saj bëhej akoma më i sigurt në realizimin e aspiratës së saj historike të natyrshem.Kështu që kjo lidhje bëri lëvizjet e natyrshme dhe përpjekjet jo vetëm për njohje kombëtare ,por edhe për të parandaluar zbatimin e dispozitave të dëmshme të traktatit të Shën Stefanit dhe të Kongresit të Berlinit.Dhe ajo lëvizte me përpjekjet e saj ,kryengritjet dhe patriotizmin kundër pretendimeve territoriale dhe dhënien e tyre pjesë ,pjesë si ; Malit të Zi, Serbisë, Greqisë dhe Bullgarisë dhe të gjitha këto pjesë të kombit shqiptar iu dhuruan nga perandoria barbare turke në marrëveshje me aleatët e saj brenda fushës ku zhvilloheshin negaociatat diplomatike të kohës dhe tryezat vendimëmarrëse.

Duhet nënvizuar se eshte fakt historik se Turqit gjithmone e kane urryer bashkimin natyror te shqiptareve si komb.Ishte pikerisht kjo qe i zinte frymen lirise dhe pengonte hapat e Shqiperise drejt mvetesise.Dhe kur e pa ne fund se ndertesa e saj ideologjiko-poltike po shembet i dhuroj disa nga pjeset e kombit shqiptar aleateve te saj te djeshem dhe te sotem.

Prandaj edhe në kohën e më vonshme nëpërkëmbja dhe futja në tregëti e kombit shqiptar nuk pati të ndalur kjo u pa edhe nga stipulacionet e marrëveshjeve të tjera si ajo e Londrës 1912/13 dhe dizajnin politiko-territorial i ballkanit si dhe përfitimet e shumta që patën sllavët nga këto marrëveshje siç shihet më mënyrë aproksimative shpërndarja ,përfitimet(lista e mëposhtme e vendeve dhe përfitimeve të panatyrshme territorialeve është bazuar nga J.G.Rothaug,Wien 1913) dhe rezultati i panatyrshëm:

Shqipëria - 1912 (deri ne fund te ketij viti respektivisht ne nentor te gjitha pjeset e kombit shqiptar ishin te pushtuar nen pushtimin barbar turk.)

- 1913 32.000 km2

Serbia -1912 48.303 km2

-1913 90.000 km2

Greqia -1912 64.657 km2

-1913 108.000 km2

Mali i Zi - 1912 9.080 km2

- 1913 16.000 km2

Turqia dhe me pasë Vilajetet- 1912 178.000 km2

- 1913 23.000 km2

Ndërkaq siç shihet kjo tregon se pushtuesi barbar otoman e futi kombin shqiptar në një strukturë të fatkeqësisë së madhe ,i la plagën e hapur ,në mungesë të dritës dhe zhvillimit thjeshtë e futi në fatin e mjerë të të izoluarit në zemër të europës..Ky poshtërim që iu bë për gjatë gjithë atyre shekujve e që po ndikon tepër shumë edhe në ditët tona ,ngase ende kombi ynë nuk ka filluar që me duart e tij t'i largoj simbolet ideologjike-politike dhe ta dëboj ideologjinë sulltaniste një herë e përgjithmonë nga trojet shqiptare europiane.Armiqtë e racës shqiptare europiane janë dy popuj ardhacak e barbar ai turk dhe sllavë që të dy kanë patur dhe kanë akoma ambicie kafshërore dhe demoniake që të rishkelin në tokën e kuqe apo të përgjakur ,sepse ishin pikërisht ata që derdhën gjakun e pafajshëm të martirëve dhe popullit shqiptarë në tokën e tij.Gjatë kohës së pushtimit nga barabrët turq kombi shqiptar pësoi një transformim të panatyrshëm ,sepse ky tranformim i panatyrshëm ishte kundër planit fillestar të krijimit të kombit shqiptar dhe gjenenzës së tij, pastaj ishte kundër natyrës dhe racës shqiptare europiane ,kulturës dhe identitetit të tij.Ideologjia sulltaniste ishte dhe akoma është edhe tani krimbi ngrënës i trupit të kombit shqiptar europian, vetëm kur shqiptarët ta dëbojnë këtë do të çlirohen dhe do të arrijn që t'ia rikthejn trupit të tij pjesët e munguar dhe imazhin e natyrën e vërtetë kombëtare europiane të tij.

Megjithakët duhet nënvizaur edhe një gjë këtu se jeta e kombit shqiptar nuk mund të ndahet në dy pjesë. Ajo nuk mund të mbrojë lirinë në shtëpi dhe jashtë te ketë indiferencë dhe egoizëm. Poashtu jeta e brendshme dhe e jashtme e kombit shqiptar janë vetëm dy forma, dy fazave të të njëjtit parim, të të njëjtës substancë ,të të njëjtt gjenë e shpirt, të të njëjtës rrënjës. Me falmur të mohimit dhe të servizmit vetëm sa shkatërrohen të gjitha shtyllat që mbajnë një komb ,prandaj shqiptarët si komb nuk duhet pritur orët e rrezikut ,ai duhet të qëndroj zgjuar që t'i dëboj këto vese dhe sindrome sulltaniste nga trupi i saj ,sepse janë pengese e vazhdueshme e rrugës drejtë lirisë së plotë të saj dhe bashkimit të natyrshëm kombëtar e europian të saj.

Me fjalë të tjera përveç dokumenteve të panumërta nga historia e vjetër e kombit shqiptar si një komb i lashtë pellazgo-ilir ,edhe dokumentet e periudha të ndryshme tregojn se kombi shqiptar ka pas një jetë të pandar kombëtare dhe gjithnjë rrënjët afër vetes ,brenda territorit të përcaktuar natyrshëm dhe historikisht,çka do të thotë se kombi ynë kurrë nuk ka pas orekse pushtues apo kalim të territorit të lindur të saj kombëtar e gjeografik.Kjo sepse ka qenë si historikisht ashtu edhe në të gjitha kohërat e dokumentuar pa rënë fare në fusha të tjera të mitologjisë apo kauzalitetit.