Gazmend Kryeziu: Xhavit Gasa - Trokëllima e poetit

TROKËLLIMA E POETIT

NGA GAZMEND KRYEZIU

''Trokëllima e poetit'' është libri i dytë me poezi i poetit matjan Xhavit Gasa.

Nuk është e rastësishme që në poezinë e poetit Xhavit Gasa të befasohesh nga ngjyrat e ndryshme të rimës, dhe vargut të lirë.  Në brendësinë e tyre, do të gjesh filozofinë, e ndërthyer me dhimbjen e kalvarit të tij të gjatë.  Pranë lumit të Matit do të masësh me hapa, bukuritë që vetë poeti Gasa i përshkruan me aq ndjenjë. Vargjet e tij kanë një frymë popullore, ato kanë një zgjatje dhe kohzgjatje tjetër. Ato i ngjajnë ngjyrave të ylberit, ku shpaloset aq bukur fantazia dhe forca.  Atë donin ta rrënonin dhe shkatrronin shpirtërisht, por ngritja dhe rënia e tij,  nuk do të ndodhte aq lehtë.  Ai qëndroj i fortë duke i resistuar presionit.  Kalvari i tij do ti ngjante atyre pikave të ujit, që të bien në kokë ngadalë, dhe të marrin jetën pa kuptuar asgjë.  Po kjo nuk do të ndodhte me poetin e dhimbjes, se ai mbante me vete vlerat e një populli të pathyeshëm, nga një krahinë që edhe vetë historia shqiptare, ka krijuar një epos.  Vullneti i tij është i paepur, vullnet që do ti rezistonte atij sistemi makabër. Është e dhimbshme fëmijëria e tij,  pak migjeniane, po dhe aq e bukur.  Ai e dashuronte jetën, por edhe e jetonte atë po aq bukur, edhe pse ne rrethana absurde.  Ishte i çiltër, siç eshte edhe sot, i sinqerte dhe besnik.  Çuditerisht besnikëria e tepërt, në atë kohë,  do ti mbyllte rrugët poezise së tij të bukur. Por jo besnikërinë e tij ndaj poezisë Dukej e pakuptueshme, si shumë fenomene që në atë kohë ishin enigme. Ai vetë diçka parandjente, jo shume i sigurtë,  se çfarë po ndodhte me pushtetaret dallkauke.  Fati i tij kishte marrë një udhë tjetër. Shumë gjera i dukeshin të konsumuara,  por gëzimi se poezitë e tij, do të dilnin në driten e botimit e kishin zhgënjyer.  Gasa tek poezia gjente vetveten, artin e pakonsumueshem, gjente bukurite e natyrës, të njerzve, të kodeve, të vlerave kombëtare, veshjeve popullore, mirsisë dhe bujarisë, e një krahine me tradita të pasura dhe vlera të vecanta morale. Për një kohë të gjatë ai humbi në mugëtirën e një kohe kokëkëputur. Me poezinë muzën e tij të dashur, do të riniste vallen e tij të lënë përgjysmë, dhe ashtu vallzueshem do të ndjenin ngrohtësinë e njeri-tjetrit.  Prandaj thonë më mirë vonë se kurrë. Vizioni i tij se një ditë do të ishte i lirë , nuk zgjati shumë.  Zenishti fshati i tij i lindjes, do të ishte burimi kryesor i frymzimit,  kujtimet që ai mbante në gji, do ti shprehte aq bukur plot ndjenjë, në vargjet e tij të kulluara.  Mesazhet e tij janë te kthjellta,  ashtu si uji i matit, ato shprehin dashuri, dhimbje, përkushtim, dedikim dhe ndershmeri.  Me po aq finese, poeti bën krahasimin e asaj kohe me globalizmin e sotëm, duke shprehur aq bukur madhështinë e fjalës.  Gasa i këndon me shpirt vendlindjes, miqve,  familjareve, fisit , zakoneve dhe padrejtësive, që në vend ti bashkonin njerzit i perçanin ato.  Në atë kohë të përbindshme, do të ndodhte lufta me e tmerrshme e një shoqërie njerzore<lufta e klasave>ku vëllezrit dhe motrat kishin frike nga hija e tyre.  Krahina e Matit me bukuritë e sajë të rralla është vendlindja e pishtarit të parë të letrave dhe letërsisë shqipe PJETËR BUDI.  Poeti Xhavit Gasa ndjehet krenar që është matjan,  nga Mati i Pjetër Budit.  Ndjehet krenar dhe flet me respekt për kolegët e tij matjanë tashmë shkrimtar dhe artistë të njohur në gjithë Shqipërinë,  siç janë,  Basir Bushkashi,  Adivie Hoxha,  Valentina Kurti,  Fatmir Gjestila,  Fatmir Neli,  Qemal Cenaj Hamdi Hysuka,  artisti i këngës matjane apo bilbil i Matit i mirnjohuri Esat Ruka e shumë të tjerë.  Gurgullima e lumit te Matit do te ishte nje frymezim i pashtershem per poezite e Gasës. Mjeshtria e penes se tij, dashuria per njerzit, dhe vargjet,  janë si meteore . Gasa adhuron shkrimet e Poradecit dhe Agollit, dhe muzat e tyre mund te kenë te njejtën prejardhje.  I uroj Xhavit Gases krijimtari të mbarë dhe suksese të mëtejshme në rrugën e magjishme të poezisë.