Demir Krasniqi: Grabitëseve të grave të huaja

Nga folklori ynë :

GRABITËSVE TË GRAVE TË HUAJA – U KËNDOHEN HEROIZMA

Shkruan: Demir KRASNIQI

Edhe në studimet dhe analizat e mia të mëhershme , të cilat kanë të bëjnë me folklorin tonë muzikor , disa herë e kam theksuar se gjatë historisë së zhvillimit të folklorit tonë muzikor , nuk ka ngelur anash as një ngjarje dhe segment e jetës sonë për pa u përfshirë në vargjet e këngëve rapsodike dhe pa u këndua brez pas brezi nga ana e rapsodëve tanë popullor, qoftë nëpër dasma e ahengje të ndryshme popullore, qoftë edhe nëpër ndeja e tubime të rastit nëpër odat popullore .

Edhe pse hambaret e krijimtarisë sonë popullore janë shumë të begatshme me lloj – lloj këngësh e vallesh popullore të cilat janë krijuar, ruajtur dhe kultivuar me besnikëri deri në ditët e sotme , jo të gjitha, nuk i bëjnë nderë begatisë së trashëgimisë sonë kulturore , madje shumë sosh i bëjnë edhe dëme shoqërisë dhe civilizimit tonë njerëzor , nga se ato ndikojnë negativisht në edukimin dhe argëtimin e brezave të rinjë,  të cilët i konsumojnë ato vlera !

Në mesin e shumë këngëve tona luftarake, historike e patriotike, nuk janë të rralla as këngët përmes të cilave iu këndohen himne e patriotizma cubave të malit , hajdutëve , grabitësve , dilenxhive , dhunuesëve  dhe mashtruesëve të popullit !

Në këtë rang të krijimtarisë sonë popullore , nuk kanë ngelur pa u radhitur në vargje rapsodie dhe pa u këndua në tela çiftelie, as heroizmat të cilat ua kanë dedikuar njerëzve të pa moralshëm , të cilët ua kanë grabitur edhe gratë e kurorës bashkëvendësve dhe bashkëkombësve të tyre !

Fatkeqësisht , këso lloj këngësh rapsodike në folklorin tonë burimor muzikor ekzistojnë në numër të konsiderueshëm , por kësaj radhe për lexuesit e “Zemrës Shqiptare” , për dashamirët e folklorit dhe studiuesit e etnomuzikologjisë sonë, u përcaktova që t’ua sjell në origjinal tekstet e dy këngëve më karakteristike të kësaj kategorie të “heroizmave”, sa për të ilustruar dhe argumentuar me fakte këto të bëma tragjiko – historike të popullit tonë !

Pra, këto janë këngët :”Ramë Alija” dhe “Sejdë Zajçeci”, të cilat janë ndër më karakteristiket e këtij zhanri dhe që këndohen me ëndje edhe sot e kësaj dite nëpër odat, dasmat dhe ahengjet tona popullore . Këto dy këngë rapsodike , që kanë një jetë bukur të gjatë , kanë lindur, janë krijuar dhe janë kënduar në dy krahina të ndryshme të Kosovës. Kënga e Ramë Alisë , ka lindur nga Rrafshi i Dukagjinit, përkatësisht nga rrethi i Istogut, kurse Kënga e Sejdë Zajçecit , ka lindur në fshatin Zajçec të Malësisë së Gollakut – rrethi i Kamenicës .

Për dallim nga herat tjera, kësaj radhe nuk do të hy në komentimin e teksteve të këtyre dy këngëve rapsodike, por shpresoj se çdo lexues i vëmendshëm do ta kuptojë shumë lehtë se për çfarë heroizmash bëhet fjalë brenda vargjeve të tyre !

Ju urojmë çaste të bukura dhe lexim të këndshëm !

 

RAMË ALIJA

 

Kush po zhdirgjet qati shpati –

Ramë Alija vetë i shtati !

Vet i shtati , vet i tetti –

Kujtojnë Vrella qi asht mreti !

Nuk asht mreti qi i kanë thanë –

Ramë Alija , ni burrë azgan ,

Këti Veselit , gruen ja ka marrë !

Ditë për ditë poj qon fjalë –

Me gruen tane e kam ni djalë !

 

Hajrli koftë , Veseli ja banë –

Kam ymyz qi nuk t’ thërret shumë babë !

Ramë Alija , n’ kamë na u que –

Të tanë mashkujt i ka tubue ,

N’ sheher t’ Pejës , kam me shkue ,

Kam dhanë fjalën – fenë me e ndrrue !

Anërr e ligë mu ka diftue –

Plep i madh për skejt mu ka rrxue ,

Zoti e din çka don me u marue !

 

Atit n’ shpinë , Rama ju ka gjue –

Ni livadhit po shkon tue lue ,

N’ atë Veselin , koka qillue ,

Ish kanë ni sanë tue vnue ,

Tri herë atin rreth ja ka lue ,

Dalke n’ xhade e paska tfillue ,

Nja dy halla xhadës na i ka rrxue ,

Menxi hallat kokan que ,

Ka ni namë ja paskan lshue !

Ka ni namë ja paskan dhanë –

Mos vofsh n’ shpi pa e gjetë belanë !

N’ sheher t’ Pejës , Rama  po shkon .

 

Ky Veseli , çka ka marue –

N’ atë ven tfurkun ma kish pas gjue ,

Çka m’ vyen puna me punue ,

Çka m’ vyen puna mue pa grue ?!

Se te shpija , Veseli koka shkue ,

Nanës vet ju ka ngërmue –

Bimi teshat , nanë, po due mej nrrue ,

N’ sheher t’ Pejës , po due me shkue ,

N’ mujsha ni hall me ba për qatë grue !

 

Veshë e mathë , koka shtërngue ,

Ka marrë udhën , ka tfillue !

Se në Pejë , koka shkue –

N’ ni dugajë koka afrue ,

Dugajxhisë çka i ka thanë –

Ni bisht t’ thatë , a mun ma gjanë ?

-Dy dinarë, a kije mej dhanë ,

Zgjidh sa t’ duesh , qaty tek janë !

 

Këqyr Veseli , çka po banë –

Ni bisht ma t’ shtretin e ka marrë ,

Dy dinarë për ta ia ka dhanë !

Dugajxhija , hajgare po banë –

Qeky djalë tek asht budallë ,

Qe motmot , atë bisht këtu e kam ,

Dy dinarë për ta s’ janë dhanë !

 

Këqyr Veseli , çka i ka thanë –

O, Zotni, budallë nuk jam ,

Qashtu t’ shtremtë dora ma banë !

Tregut t’ grave , Veseli po shkon –

N’ Ramë Alinë, ai, po qillon !

-Qysh je Ramë – Veseli i ka thanë ?

-Kurrë ma i fortë , Vesel , s’jam kanë ,

Mamxerre e allti me vete i kam !

Krejt azgja , Rama po e banë –

E kthen shpinën e po tfillon !

Ky Veseli, çka po banë –

Me qatë bisht , n’ krye poj mshon ,

Dy copësh kryet po m’ ja banë !

 

Kur ma qiti Ramën në zallë –

I nihet gjama n’ dy mahallë !

Kur ma kthejke Ramën në karah –

I nihet gjama deri n’ mazgjah !

Kur ma kthejke Ramën në shpinë –

I nihet gjama deri n’ opshtinë !

 

-Nuk t’ kam mytë pej menes madhe ,

Po t’ kam mytë , qi s’ pata qare !

Ma more gruen nër vade t’ dame –

Pare e tesha i kam pasë t’ lame ,

Sa t’ jam gjallë m’ ke lanë me marre !

 

Kqyr Veseli , çka po banë –

Xhanarija po e rrethojnë !

E rrethojnë kjo xhanari ,

Ky Veseli , ni djalë i ri –

Lëshoma udhën , moj xhanari ,

Une , vet do t’ shkoj n’ sudi ,

S’ jam ni njeri qi dal n’ Shypni ,

Se i kam tridhetë robë e thmi !

 

Se n’ sudi , Veselin e kanë que ,

Nanës Veselit , haberi i ka shkue –

E myti Ramën , Veseli për grue !

Nana e Veselit, t’ madhe ka bërtitë –

Hallall t’ koftë gjini qi t’ kam rritë ,

Ramë Alinë, sod e paske mytë !

 

Nana e Veselit , n’ kamë na u que,

I muer kënatat me shkue n’ krue ,

N’ atë Mehremën , koka qillue –

Oj Mehreme , u lafsh me gjak ,

Ramë Alija , t’ ka metë n’ sokak !

Ramë Alija , t’ ka metë në zallë ,

Ai , dy copash kryet e damë ,

Veçte pak qi a metë gjallë !

 

Te doktorri , Ramën pe çojnë –

Tre doktorr po e mjekojnë !

Kur u ra sahati tetë –

Ramë Alija , koka dekë !

Kur na rake sahati nandë –

Kit Veselin , isintak pe bajnë !

Isintak me ba kanë zanë –

Nizet vjet , po donë me ja dhanë !

Nizet vjet me ja dhanë robi ,

Ky Veseli, ni djalë i ri –

A po ngoni , more sudi ,

Unë nuk jam sikur ti ,

Me m’ dalë grueja nëpër çarshi ,

Dorë për dore me xhanari ,

Krah për krahi me djem të ri !

Jam shqiptar , qi shkoj n’ xhami ,

S’ ma banë feja shushë e shami !

 

Ky Veseli, ni djalë i ri –

A po ngoni, more sudi ,

N’ dash nizet , n’ dash niqind e dy ,

Masi e bana sod qit trimni !

Sa t’ jenë gjallë qikjo Shypni –

Ma knojnë kangën n’ çiteli ,

Ma knojnë kangën kah janë dajrexhi ,

Ma knojnë kangën për shumë vjet !

Për ni punë shumë marak po m’ jet –

N’ atë Mehremën , me mujtë me u zatetë ,

I kam dy fjalë t’ ja la amanet ,

I kam dy fjalë me ja kallxue !...

 

Kqyr sudija çka ka marue –

Dy xhanarë i ka shtërngue ,

Se në Vrellë , i paska que !

Mirë Mehremën , e paskan que ,

Me Veselin , janë çiftatue –

Fol Vesel, qysh po thue !

 

-Oj Mehreme , u lafsh me gjak ,

Qysh e more Ramën plak ?!

-S’u kanë plak Rama , a kanë i ri ,

I bajke mestet me hajmali ,

Bajke mamxerre hem allti ,

Presednik a kanë n’ disa shpi !

 

-Oj Mehreme , u lafsh me gjak,

Afroi mentë nër tërlak ,

Ramë Alinë, ta kam lanë n’ sokak !

Ramë Alinë, ta kam lanë në zallë ,

Dy copësh kryet e ka t’ damë !

 

Kqyr sa thi , Mehremja ish kanë,

-Hajrli koftë Vesel – ja banë ,

Ramë Alija , ni djalë ma ka lanë!

Ramë Alija , ma ka lanë ni djalë ,

N’i gaftë babës – bahet pushkatarë ,

Qet naj pushkë , najherë për babë !

N’i  gaftë dajës – bahet kangatarë ,

N’ i gaftë dajës – bahet dajrexhi ,

N’i  gaftë nanës me bukuri ,

Vetlla t’ holla , dy sytë e zi ,

S’ ja gjanë shoqën n’ ni ordi !

 

Oj Mehreme – Veseli i ka thanë ,

Dy duert lidhun tek i kamë ,

Nizet vjet donë me mi dhanë !

Me pasë ymer najherë me dalë –

I bjen pishman , ti, qi je gjallë ,

As nuk t’ lëshoj, as s’ kam me t’ marrë !

As nuk t’ marrë , as s’ kam me t’ lshue ,

Sa t’ kijesh ymer për me rrnue ,

Lopët e Vrellës , kije mej rue !

 

KANGA E SEJDË ZAJÇECIT

(Prishtinë)

 

Moj Mihane, mori bi,

Qysh na i fike dy – tri shpi,

Sejdë Zajçecit, pse s’ poj rri?

-Nuk i rri, as s’ due mej shkue,

Se i ka dy, e s’ po m’ don mue!

Kqyr Mihanja, çka ka marue,

N’ opçinë t’ vetën, koka shkue,

Vllaznive t’ vet, ju ka kallxue,

-O, vllazni, kuku për mue,

S’ kokit kan vlla, as nja për mue,

Ma te Sejda, mos me m’ lanë me shkue,

Poj don plakat, e s’ po m’ don mue!

Vllau  i madh, fort ju ngërmua,

-Mej, bre kudër, qashtu pse thue?

Hiq nuk banë te Sejda pa shkue,

Mik për qefi na u ka qillue!

Vllau i vogël në kamë na u çue,

-Çou Mihane, n’ dash me u shtrëngue,

N’ Islihat, tash kemi me shkue,

Kushëri, pasha, na u ka qillue,

Ma nuk t’ lanë te Sejda me shkue!

Shpejt, Mihanja, ish shtërngue,

N’ Islihat, kokan shkue.

Kokan shkue, ishin nalë në derë,

Fol, Mihane, oj bi, ni herë!

-Une, qyqja, turqe “Ne bylmem”!

Une, qyqja, turqe nuk di!

Kur ja panë synin e zi,

-Fol, Mihane, i thanë, mori bi,

Arrnautçën e di si ti!

-Aman, pashë, more kushëri,

Aman, pashë, me m’ nimue,

Ma te Sejda, mos me m’ lanë me shkue,

Poj don plakat, e s’ po m’ don mue!

Kqyre, pasha, çka ka marue,

Dy zapti, i ka shtërngue,

N’ Islihat i ka shtërngue,

Dy sahat, mos me u vanue,

Sejdë Zajçecin, ktu jav due!

Kqyr, zaptit çka kan marue,

Shpejt te Sejda, kokan shkue,

Pe gjajnë Sejdën, n’ arë tuj livrue,

-Puna e marë, more lavërtar!

-Të marë paçi, more hyçëmtar!

Kqyr, zaptit çka i kan kallxue,

Shpejt, kta kije, Sejdë, ti mej lshue,

N’ Islihat, kemi me t’ çue,

N’ Islihat, s’ bahet me u vanue,

Islihati, neve na ka çue!

Kqyre, Sejda, koka kujtue,

-Ç’ ka Islihati, qi m’ lypë mue?

Nuk kam gjaqe me pajtue!

-Dogri, Sejdo, me t’ kallxue,

Ty, t’ ka ba davi, ni grue!

Kqyre, Sejda, ju ka kallxue,

-Unë, n’ opçinë, kudrën e kam çue!

Sejdë Zajçeci, çka ka marue,

Mejherë kijet i ka lshue,

Se përpara, zaptija e kan çue,

Si ish kan dathun tuj livrue!

N’ Islihat, o, koka shkue,

T’ madhe, pasha, ju ka ngërmue,

-Shpejt, Mihanën, ti me e lshue!

Kqyre, Sejda, çka u ka kallxue,

-Nuk kam grue, unë, për me e lshue,

Ni oborr thmi, s’ muj mej vërbue!

Se n’ hapsane, Sejdën, e kan çue,

Hapsi t’ moçum, aty janë qillue,

Ja kan nisë, Sejdën, me e msue,

-Ti, si n’ kofsh, Sejdë, qysh po thue,

Thuej:”Mihanën e paça lshue!”

Kije vakt, ti, mos mej harrue!

-Hajt, vllazni, ju paça ngue!

Mejherë, Sejda, n’ kamë na u çue,

Fill te dera koka shkue.

Koka shkue, ka cokatë n’ derë,

-O, Goran, avitu ni herë,

Mue kit derën me ma çelë!

Me ma çelë, ti, derën mue,

Sod, Mihanën, e paça lshue,

N’ Islihat, po due me shkue!

Meniherë, derën ja ka çkamcue,

N’ Islihat, Sejda, ka shkue!

Kqyre, pasha, çka ka marue,

Me Mihanën, i ka çiftatue,

-Fol, bre Sejdë, ti shka po thue!

Kqyre, Sejda, çka i ka kallxue,

-Oj, Mihane, mori grue,

Unë, ty sod të paça lshue!

Nxorr niçahin e ja ka gjue!

-Ku t’ kish qef, ti, me u martue,

S’ kam me thanë ma, qi t’ kam grue!

Fort Mihanja, koka gzue!

Brahim Govori, në kamë na u çue,

Thotë:-“Mihanën, lemna mue,

Kam ni mashkull pa martue!

Unë, Mihanën pe marr vet,

Sa për Sejdën, s’ po kam dert!

Fort, ky Sejda, koka gzue,

Qi pe din, Mihanja, ku po don me shkue!

Se n’ shpi t’ vet, Sejda koka shkue,

Grues s’ madhe, ju ka ngërmua,

-Shpejt, do bukë, mue me ma prue,

Se n’ hapsane, mue m’ kan çue,

Qe tri ditë qi kam durue,

Edhe Mihanën e kam lshue!

Grueja e madhe, fort ju ngërmua,

-Ti, bre Sejdë, koke tranue,

Qysh, Mihanën, ti me e lshue?!

-Ngo, bre Sejdë, i ka kallxue,

Bukë, prej meje s’ kije me kërkue,

Ti, Mihanën, pa e pushkatue!

Sejda i ngratë, fort ish ngushtue,

Kogja do ditë ishin kan shkue,

Dalke Sejda, me punue,

Thmija e Zajçecit, dalshin me lue,

Dojshin, Sejdën, n’ kangë me e vnue!

“Sejdë Zajçeci – kryet si lakën,

E lëshoj t’ renë – e nali plakën!”

Hiq shumë ditë, nuk kokan shkue,

Mos me e zgatë, por me e shkurtue,

Kjo Mihanja, koka martue!

Marrshin s’ pari, për me e çue,

Me gjithë dhandrrin, koka shkue!

Ni dost i mirë, Sejdës, ju ka qillue,

Fill, tu Sejda, koka shkue,

Kqyre, Sejdës i ka kallxue,

-Çou, more Sejdë, me u shtërngue,

N’ dash për Mihanën, ti me luftue,

Sod , Mihanja n’ opçinë ka shkue,

Me gjithë dhandrrin, kokan shkue!

Te dy trimat, kokan çue,

Kan marrë rrugën e kan tfillue,

Se te miqtë, kur kokan shkue,

Hiq kurrqysh s’ po mujnë mej gjue!

Se gjithë natën i kan rue,

Nisë sabahi me u zbardhue,

Kogjo fort, n’ ni stom kokan largue,

Heret, miqtë kokan que,

Se n’ oborr janë dalë me nejtë,

Kokan ungjë te tanë n’ ni sej,

Ja kan nisë e po qesin n’ shej,

U rrin Mihanja, n’ kamë për skej,

Shtatë gjerdana, n’ gjyks i kish vnue,

Shkon me gjerdana, gjithë tuj vetue!

S’ munet Sejda, me u durue,

Don pej s’ largti për mej gjue!

Ky Limani, ju ka ngërmua,

-Ti, bre Sejdë, n’ um ngofsh mue,

Jav nxamë pritën tu qaj përrue,

Kur t’ dalin miqtë, n’ shpi me shkue,

Nja për s’ gjalli s’ kemi mej lshue!

-Hajt, Liman, të paça ngue,

Kan marrë rrugën e kan tfillue,

Kan nxanë pritat tu qaj përrue!

Kqyr, Mihanja, çka ka marue,

Koka nalë, koka kujtue!

Kto kunatat e paskan dvetë,

-Çka ki, Mihane, pse s’ po flet,

A s’ tu dokt ky muhabet,

A po t’ doket, apet burri i keq?!

Kqyr, Mihanja, çka po thet,

-Zoti, ju dhashtë shumë bereqet,

Bolla na batë, ju, muhabet,

As s’ po m’ doket burri i keq,

Unë e kam ni tjetër dert,

Po droj, Sejda do t’ na vret!

Vllau i madh në kamë na u çue,

Grues s’ vet, ju ka ngërmua,

-Shpejt, tha, pushkën me ma prue!

Me gjithë rreth, pushkën ja ka çue!

-Hajt, Mihane, mos me u frigue,

Teri ku t’ duesh kam me t’ çue!

Kit Mihanën, n’ kali e kan vnue,

Kan marrë rrugën e kan tfillue.

Kur janë shkue te qaj përrue,

Me dy pushkët, meniherë i kan gjue,

T’ vllajn në ven e burrin plague,

Kjo Mihanja, bythprapë u rrotullue!

T’ madhe, Sejda ju ka ngërmue,

-Dur, Mihane, ku po don me shkue,

Se të gjallë, nuk kam me t’ lshue!

N’ kamë e n’ dorë, Sejda e ka gjue,

Kalin – n’ ven, Mihanën – plague!

Kjo Mihanja, fort po bërtet,

Ky Limani, fort po nget,

Don, Mihanës, kryet me ja hjekë!

Kqyre, Sejda, çka poj thet,

-O, Liman vlla, poj bërtet,

Kqyr, ku janë kuleçtë e nxetë,

Bash për neve, kokan kan kismet!

-Hajde, i hamë qita kuleçë,

N’ kofsh turk, Mihanën s’ ma prekë,

Do t’ punoj, unë, si ç’ di vet,

Ni kamë e ni dorë, du me ja hjekë,

Do ta la t’ gjallë për gazep!

Për gazep tue tapallue,

Kur t’ hinë n’ magje me gatue,

Do t’ i bjen nër menë për mue!

Shumë e nuset ka mej mësue,

Mos me metë kun mashkull pa grue!

Oj, martinë, ta puthsha çarkin,

N’ kamë e n’ dorë ma more hakin,

Bash si deshta, ma çfryne barkin,

Ma idhnove pak Islihatin!

Islihatin ma ke idhnue,

S’ kqyrshin gjeqet, qenat, mej pajtue,

Gratë e hallkit, dojshin mej lshue,

Sejdën e ngratë e lanë pa grue!

 

Prishtinë, 1972

 

SEJDË ZAJÇECI

Varinatë e dytë

(Shkup)

 

Kqyr, Mihanja çka paska marue,

Te vllaznija, Mihanja ka shkue,

Vlla ma t’ voglit i paska kallxue,

-Treqin copash, vlla bre, me m’ ba mue,

O, unë te Sejda, haj, tybe me shkue!

O, vllau ma i vogli, fort ma ka çortue,

-Hiq nuk banë, moj motër, ti pa shkue!

-Treqin copash, vlla bre, me m’ ba mue,

Unë te Sejda, haj, tybe me shkue,

O, pe don tjetrën, Sejda, s’ po m’ don mue!

 

O, Islihati, o, kofshin marrue,

Banën baf, e n’ kamë janë çue,

Dy zapti, o, frik mi  kan shtërngue,

-Në Zajçec, o, biro, ju  me shkue,

Sejdë Zajçecin, të gjallë me e prue!

E n’ Zajçec, o, zaptija kan  shkue,

N’ derë të Sejdës, paskan cakrrue,

Ata, Sejda, i ngrati, s’ ish qillue,

O, ish kan n’ ara, i ngrati, tuj livrue!

O, drejt në te ara, zaptija kan shkue,

-Ti, bre Sejdë, dy kijet mej lshue,

Po kije punë, n’ Islihat me shkue!

-Ç’ ka Islihati, zapti, qi m’ thërret mue?

-E t’ ka ba, o Sejdë, davi ni grue!

Po thotë Sejda:”Haj kuku për mue,

Me ditë t’ sodit, haj, kokna marrue,

Oh, grueja e jeme, n’ Islihat me shkue?!

Oh, n’ Islihat, o, i ngrati, paska shkue,

Me Mihanën, mirë janë çiftatue!

-Ti, bre Sejdo, kit grue me e lshue!

-Islihat, o ju kofshi bekue,

Nuk kam grue, une për me lshue,

O, qe nandë vjet, o, qi a kan me mue!

O, në hapsane, ma paskan ngujue,

Tri ditë uni, i ngrati ka durue!

Ni haps i moçum, aty ish qillue,

Zuni, Sejdën, djalin për me msue,

-Pej hapsanës,Sejdo, n’ dash me pshtue,

Thuej, Mihanën, unë e paça lshue,

Soll me e ditë ku po don me shkue,

O, n’ kofsh i zoti, djalë, mos me harrue!

O, mirë qat hapsin, Sejda e ka ngue,

I thotë Goranit – çilma derën mue,

N’ Islihat po kam punë me shkue!

N’ Islihat, o, djalin e kan çue,

-Islihat, o, ju kofshi bekua,

Unë, Mihanën, sod  e paça lshue,

Me dorzan kam me jav dorzue,

O, unë, Mihanën,tybe ma se due!

Oh, ni i Borocit, aty ish qillue,

Bani baf, qeni, n’ kamë u çue,

-Islihat, o, ju kofshi bekua,

Kam ni djalë, o, une pa martue,

Nizet lira, kam me jav dhanë juve,

O, kit Mihanën, a ma jepni mue?!

 

O, po thotë Sejda, haj lumi unë për mue,

Qi pe di, se ku po don me shkue!

Kish marrë udhën në shpi t’ vet me shkue,

N’ gjysë të udhës asht nalë me pushue,

Nien çobatë, o, kangën tu ja knue:

“More Sejdë, o more, krye – lakën,

O, e lshove t’ rejën, qysh e majte plakën?!”

O, po thotë Sejda, haj, kuku për mue,

Kaq frik, kangën qi ma paskan vnue,

Kurrë i gjallë, o tybe, me u munue!

Në shpi t’ vet, o i ngrati, kur ka shkue,

Kish pas dalë, i ngrati, në mëhallë,

Kish qitë tokën, tybe, në pazar,

Kërkush tokën, s’ po guxon me e marrë!

Kallauzi, Sejdës mi ka shkue,

-N’ kofsh i zoti, Sejdo, me qindrue,

O, sod Mihanja, po don me u martue!

O, kish pas dalë, o, i ngrati në mëhallë,

Kërkush shoq, o, përmas s’ i ka ardhë!

Këtë  Shabanin, ma kish pasën dost-e!

-A po vjen, bre Shaban, me m’ nimue,

Shumë pa qef, o Sejdo, jam qillue,

N’ desh Limanin, vllaun tem me ta que,

Islihatin ki me ma lanë mue,

Nizetë gjaqe, djal-o, mej marue,

Krejt me lira, unë, kam mej pague,

O, kurrë ni ditë, o, haps nuk kan  me t’ ngujue!

O, ky Limani, shumë azgan m’ ish kan,

Para Sejdës, gjithë, o, qi po shkon.

Kur kan dalën, o, në ni zabel,

Janë nalë krushqit e po qesin n’ shej!

Kriske pushka, tybe, danë, pej malit,

E ma rrxojshin Mihanën, pej kalit!

Kriske pushka, tybe, danë, për s’ dyti,

Mikun n’ ven, e bajraktari iki,

Shtatë kojshitë qaty qi ja fiki!

Ky Limani, shumë azgan ish kan,

Thotë:”Mihanës, kryet do t’ ja marr!”

Qyky Sejda, shumë rixha poj banë,

-Mihanës, kryet, djalë bre, mos ja merr,

Le t’ jet gjallë, bre, meçka, për gazep!

Kur t’ hinë n’ maxhe, meçka,  me gatue,

Mos t’ mujnë kamën, ajo me drejtue,

Se shumë shoqet, ajo ka mej msue,

O, zgjedhke burra, ajo, e s’um deshke mue!

 

O, moj mamxerrkë, ty, ta puthsha çarkin,

Qysh ma pëshurre sod, kit Islihatin!

S’ trusëshin bothën, gjaqet mej pajtue,

O, gratë me burra, dojshin mej martue!

 

Shkup, 1972.