Kolec Traboini: Kosova - popull tjetër?!

KOSOVA  -  POPULL TJETER?!

(Nga xhepi diplomatik i ambasadorit të Prishtinës në Tiranë)

Nga KOLEC TRABOINI

Eshtë krejt e natyrshme ta dëgjojmë me vëmendje çdo fjalë të përfaqësuesit zyrtar në rang diplomatik të Kosovës në Tiranë, kjo për faktin se është gjysma tjetër e asaj gjysme që diplomacia europiane na sajoi duke prerë copa të territorit shqiptar në favor të fqinjëve shoviniste. Le ta themi hapur se fqinjët tanë të vitit 1912 kanë qenë të uritur e janë lëshuar si të tërbuar të merrnin sa më shumë nga trojet shqiptare. Pjesën më të madhe e mori Serbia që asokohe u përkëdhel nga diplomacia europiane, që edhe sot, edhe pse u bë një luftë në vitin 1999 prapë po kjo diplomaci e përkëdhel Serbinë duke na lënë ne shqiptarët ende pas portës. Natyrisht ne që kemi patur durim të na copëtojmë do të bëjmë durim edhe në këtë shekull të ri, aq më tepër se kurrë nuk na ka sosur durimi. Jemi mësuar tashmë. Marrëdhëniet e shqiptarëve me Europën dihen e nuk duhet të kemi asnjë iluzion. Qoftë për fajet tona a qoftë për mospërgjegjësinë e vet, Brukseli nuk i ka fort në qejf shqiptarët. Por kësaj nuk kemi çfarë t’i bëjmë kur, mo Zot ma keq, ne nuk po dimë as të merremi vesh me vetveten, për të mos thënë me njeri-tjetrin, siç po mundohen të na quajnë disa që shqiptarët e Kosovës po na i bëjnë aq shumë të dallueshëm sa thua është një popull tjetër.

Kemi dëgjuar shumë zëra kukuvajkash në Tiranë në biseda televizive ku në panel  kanë folur gjithfarësoj njerëzish të cilët  nuk e di si mund të klasifikohen si shqiptarë. Këta panelistë të përnatshëm, këta përvetësues të kohës sonë të harxhuar kot pranë ekraneve të vogla, në përpjekje për të qenë origjinalë na thonë përralla se ky shekull i ndarë në mes të shqiptarëve të Shqipërisë dhe gjysmës tjetër mbetur në troje të pushtuara nga fqinjët ka krijuar pra mentalitete të ndryshme, sa mund të thuhet se jemi ndryshe.

Nuk mund të them se për të përhapur këto ide antishqiptare këta panelistë kanë marrë para nga Beogradi, anipse serbët japin shumë para për të krijuar angjenturat e tyre në Shqipëri, por gjithashtu nuk mund të mos them se ata çojnë ujë në mullirin e fqinjëve tanë që për nga oreksi pak kanë ndryshuar nga fillimi i shekullit të kaluar.Veçse tani për shqiptarët ka ardhur një kohë tjetër, koha kur ata kanë guxim të thonë të vërtetën, të kërkojnë që të rishikohen padrejtësitë që i janë bërë popullit shqiptar më shumë e më keq se çdo shteti tjetër të Europës. Kush në Europë e ka gjysmën e popullit të vet përtej kufijve të shtetit kombëtar. Asnjë veç nesh.

Natyrisht ne këto i dimë. Dimë gjithashtu se ndjenja kombëtare tashmë po kristalizohet, njerëzit janë më të ndjeshëm, dëshira e bashkimit kombëtar është në nivelet më të larta të njohura ndonjëherë, pavarësisht se shtetarët si në Tiranë e Prishtinë tregohen apatikë dhe janë kundër çdo bashkimi të shqiptarëve. Dihet se pse. Për interesat e veta meskine. Atdhetarët e mëdhenj kanë thënë shpesh - “Unë jam mirë kur është mirë Shqipëria!”-, ndërsa pseudoatdhetarët e sotëm që zhvillojnë politika interesi e klanesh e kanë zëvendësuar këtë me  lajtmotivin bastard:  “Kur jam mirë unë është mirë dhe Shqipëria!

Shoqëria shqiptare veç  polarizimit partiak dhe polarizimit social ka dhe një polarizim tjetër, në ata që e duan atdheun ashtu siç natyrshëm duhej të ishte, pra një popull, një komb, një shtet dhe të tjerë që thonë që mirë është kështu siç është, pra Kosova të jetojë si një sajesë europiane pa simbole kombëtare, shqiptarët e Iliriadës të vazhdojnë të sundohen nga  bullgaro-sllavët që vetquhen maqedonë, shqiptarët e Malit të Zi të vazhdojnë të jenë popull i ndaluar duke u gjobitur 10 mijë euro nëse e shpalosin flamurin kombëtar shqiptar, dhe çamët të vazhdojnë të jenë pa troje, dhe trojet shqiptare të Çamërisë të jenë nën grekët që i kanë uzurpuar  me gjak, zjarr dhe hekur.

Ne as i kemi kuptuar e as do t’i kuptojmë kurrë këta politikanë që populli i mban me bukë e këta e gjuajnë popullin e vet me gurë.

Në këtë kuadër konfuz shfaqet ambasadori i Kosovës në Shqipëri. Natyrisht edhe televizionet bëjnë punën e tyre. I afruan një bisedë të nderuarit ambasador, me emrin Sulejman Selimi. Dhe ky ambasador si të vinte nga Zanzibari e jo veç nga Prishtina, dy orë larg përmes rrugës së kombit, vjen e na thotë  fjalë për fjalë se do të jepte një ndihmesë  për forcimin e miqësisë midis dy popujve tanë.

 Kur i dëgjova këto fjalë  m’u duk se u nxi ekrani i televizorit dhe në vend të këtij zotëri ambasadori m’u dëgjua zëri i Çajupit për Klubin e Selanikut: “Si nuk t’u tha goja, o beu ynë!”

Me të vërtetë si nuk t’u tha goja, o ambasador që ke ardhur në Tiranë me një mision “historik” - të forcosh “miqësinë” në mes dy popujve tanë.

Tani nga kjo na del se në xhepin tënd diplomatik ke një popull tjetër. Nxirre o ambasador ta shohim. Çfarë populli është ai që përfaqëson, mos janë alienë, sepse me sa dimë nga historia, nga Is Boletini, Azem e Shotë Galica, nga Bajram Curri e Hasan Prishtina, nga Zahir Pajaziti e Adem Jashari, ai populli që ti përfaqëson nuk është tjetër veç një e treta e popullit shqiptar e nuk ke anjë shans të forcosh miqësinë e dy popujve se ata janë një. Populli tjetër që ke krijuar si një sajesë diplomatike, duke shkuar pas shëmbëllesës së flamurit të imponuar me yje, as ka qenë e as do të jetë kurrë, kryekreje nuk do ta lëmë ne shqiptarët të jetë një tjetër sepse:

Jemi një komb, një popull, kemi një gjuhë, një flamur dhe dashtë Zoti, herët e vonë do të jemi të gjithë bashkë në një shtet. Sot mund të duket një ëndërr, por lum ai që ka forcën të ëndërrojë, të luftojë e të realizojë ëndrrën e vet kombëtarë për liri, drejtësi dhe prosperitet.