Elida Buçpapaj: Na i hëngrën vitet

ELIDA BUÇPAPAJ

NA I HËNGRËN VITET

Na i hëngrën vitet

si konsumojnë

me babëzi

nëpër ahengje perverse

kohën si çamçakiz

Na i hëngrën vitet

lubitë dhe kanibalët

e tranzicionit

ballkanas

Na i hëngrën sekonadat,

minutat,

orët,

ditët

javët,

muajt,

vitet

Na i bënë mish dhe pré

për ujqit,

çakejtë,

kojotat

Na e pinë gjakun

ditë për ditë,

pak e nga pak

me gota vere

me gota shampanje

nëpër orgji

lumpenësh

për të fshehur

shëmtimin e

tejskajshëm

nga përçudnimi i tyre

që nuk e fsheh dot

as errësira

e varreve

Na e harxhuan durimin,

na e bënë leckë,

na e përqeshën, tallën

blasfemuan

si viktimat

që diktatura

pasi i vrau

i groposi nëpër gropa

pa emra dhe varre

duke i lenë edhe sot e kësaj dite

të afërmit

të mbeten në kërkim

të trumbave të eshtrave

të të dashurve të tyre

Na dëbuan nga Atdheu

si Milosheviçi shqiptarët e Kosovës

por dëbimin e pranuam si sfidë

sikur Odiseu i kaloi të gjitha provat

veç që të kthehej në Itakë

Dëbimin e pranuam si luftë e shpallur

si luftëtarë

ndryshe do të ishim viktimat

e rradhës të tranzicionit

makabër

midis mijëra

shqiptarëve të tjerë

Na dëbuan nga Atdheu

sepse ishim luftëtarë të së keqes

së tyre

sepse ne e njihnim

identitetin e tyre

të njollosur

që as deti Adriatik dhe Jon

nuk e lan dot

njollosjen e tyre

ata të armatosur

deri në dhëmbë

me të gjitha mjetet shfarosëse

nga më të sofistikuarat që ka pjellë

fundshekulli XX

dhe fillim shekulli XXI

ne përballë tyre

vetëm me

të vërtetën…

Ata duke e kamufluar

njollosjen e tyre

me pancirë pushteti

e duke i sofistikuar edhe më

skalionët

e mjeteve të

urrejtjes përpirëse

ata

si atavizmat më monstruoze

të tranzicionit dhe

post diktaturës

ne duke u trupëzuar me të vërtetën

duke u bërë shpirt e mish

me të

duke u kapur pas saj

si tek një komardare

shpëtimi

duke ia ngulur thonjtë

për t’i shpëtuar

dallgëve

deri sa të arrijmë tek bregu!