Janaq Pani: Një cikël me vjersha!

Janaq Pani

Një cikël me vjersha!

EH, KJO IKJE

E si u harbuam e morëm përrallet

E ngado që vamë pas na ndjekin hallet,

Qysh se theva këmbën edhe hodha dete

Veç magjen e mallit e mora me vete.

Pa mora dhe Muzat që bredhin në pyje

Nga qiell atdheu mblodha një grusht yje,

Nga Joni me valë dantellën e kaltër

Dhe ca hi mendimesh të mbetur në vatër.

Nga Pani i lashtë kam dhuratë lirën

Nga lulet gjithfarë aromën e ngjyrën,

Si në derë shtrunge i pres të më vijnë

I shkoj nëpër mendje t'u mjel poezinë.

MBURRU HIMARË

Me djemtë e tu mburru Himarë

Se aspirojnë për të vërtetën,

Me gjuhë qumështi në damarë

Vitalë himarjotët mbetën.

Sa cmirëzinj e llafazanë

Po hedhin baltë mbi Himarjotët

Se këllqe t'i arrijnë s'kanë

Veç për hajni janë të zotët.

Dhe kapetanët himarjotë

Me gjak në shekuj kanë shkruar,

Zgalemë mbetën në tramundanë

Askujt s'i janë nënshtruar.

PËR DRITEROIN

Driteroi, poeti ynë me vlerë

Ka lindur në muajin tetor,

Po ndryshe nga shumë të tjerë

S'u sendërtua si diktator.

Jo shpatën, por penën e zgjodhi

Dhe mençurinë e fjalës shqipe

Dhe zemrën në dekada e lodhi

Të lartësohet nëpër vite.

Ndaj fjalën shqipe kemi qëmtuar

Çdo përvjetor për t'ia uruar.

NJË KTHIM NË VENDLINDJE

Mbërrita këtu një ditë të pazakontë

Me dëshirën të përqafoj njerëzit dhe vendin,

Dhe ndjej se atyre u janë rritur thonjtë

N'atë farë feje sa nisën të më trembin.

Ma përkëdhelnin emrin në fëmininë e largët

Të shumtët ma kanë harruar tani,

Sforcuar më drejtojnë një buzqeshje të vakët

E fshehin brenda shpirtit hidhësi.

Ajo dashuri në shekuj vlera-ngritur

Aliazh qëndrese për dhjetë breza,

Qe shembur brenda nate e ronitur

Nën një qiell ngarkuar me re të zeza.

E ishte lartësuar në shpirtin gërmadhë

Statuja e urrejtjes, e kusarisë mbas shpine,

Defterët me emrat e tyre në radhë

Me ëndrrën për t'u bërë zengjinë.

Kjo kohë - tren nga shinat i dalë

Për në theqafje ka nisur vrapin,

Nuk gjej dot forcën për ta ndalë

Dhe lotët shterën që të qaj fatin.

Qeparoi im, o plagë që dhembin

Më lebetit mendimni se mund të të humb,

Nuk ngjan kjo plagë gërvishje gjëmbi

Plagosur ndjehem i shpuar me plumb.

DASHURIA

Ësht' tretësirë

Kjo dashuri

Kam unë të mirë

Sa ç'ke dhe ti.

Ç'kam unë me vlerë

Me ty e ndaj,

Një shpirt të gjerë

M'dhuron pastaj.

Një frymë shenjti

Ndjenjat na vesh,

S'di kush më i shtrenjti

Është mes nesh.

Sa shumë të dua

Një Zot e di,

T'më gjeje mua

Linde dhe ti.

Te ty t'mbërrija

M'u çfaqe n'ëndërr

E veten shihja

Të veshur dhëndër.

Si luke e parë

Pranverën nxit

Nga vesa larë

Dhe syri yt.

Lule me erë

Për ty se ç'ndjej

Një tjetër herë

Do të rrëfej...