Poezi nga Xhavit Gasa

Xhavit Gasa

SI DRITA E DIELLIT

I thashë

një ditë,

vargut tim poetik,

Vargut

që e kam dashtë,

dhe e dua,

Uroj sinqerisht,

të mos keshë,

kurrë fatin tim.

E shëndritshme

si drita e diellit,

e lehtë si era!

t'u bëftë rruga!...

FATI I QENIT

E goditën të gjorin qen,

E goditën pa mëshirë,

Ai nuk po shqetësonte askënd,

Një kockë po lëpinte të shuante urinë.

Po çfar faji kishte,

Ky qen i shkretë,

Një kockë pa mish po lëpinte,

Se mishin e kishin ngrënë të tjerët.

Eh, ku ta dinte qeni i gjorë,

Se ata që kishin ngrënë mishin,

Rinin nëpër zyra luksoze,

Dhe gjithë ditën dridhnin bishtin.

SPIUNI

Kjo vemje e pshtirë,

Gjallesa më anti njerzore,

Që lind e jeton në errësirë,

Se ka frikë rrezet diellore.

Të lutem o perendi,

Zhduke këtë mostër te keqe,

Që ushqehet me pabesi,

Dhe pafajësinë e njerzve.