Luan Çipi: Dy vjersha për shokët

Luan Çipi

DY VJERSHA PËR SHOKËT

KUJTOJ SHOKËT

Ngrihem herët në mëngjes

Laptopin e marr në gju

Edhe ri e pres me shpresë

Mos vjen ndonjë lajm nga ju.

Nga dritarja - Miçigani

I pafund, s’shihet ku nis

Sipërfaqja..., e pa anë,

Sa e gjithë Shqipërisë.

Për Tiranë, për në Vlorë

Syri mendjes bredh ngaherë

Jashtë, mjedisi mbushur borë

Këtu brenda, si pranverë.

Dëgjoj se fletë Lul Golemi:

-E gjeni ku është Luani?

Shpejt i përgjigjet Axhemi:

-N’aventura aeroplani!?

E mësova në imeil

Desh ngeli rrugëve të Londrës

Të mos qe një “kaçurrel”

Do qe kthyer gaz i botës.

“Kolonel” Fatosh Voshtina

Nis e fletë si  mbi selishte

Nostalgji e psherëtima:

-Boll, o boll të diç rusishte!

Pirro Veshi “diplomati”

Kompetent e me përvojë

Sikur thotë: ”u  ndihu fati.

Pa anglisht - je si  pa gojë.”

Restaurant ” Vlora”, në fresk

Sadua flet, Nikua dëgjon

Udhëtimin Aventuresk

Secili e komenton...

Dushua, Harilla,  Vangjeli

Duro Memet Mustafaj.

Vasillaq Ndini, Irfani

Llazi, Sezua, Taullai .

Secili e jep mendimin

Një version e  një  dëshirë

Dhe të gjithë shprehin urimin

 “Aventura” -  mbaroi mirë.

Çikago, 14.01.2011

PËRKUJTESË SHOKËVE

Vallë çka ndodhur andej, nga Tirana,

Pse shokët në heshtje varri më lënë,

Ikën ditët radhë, sot mbushet java

Telefon, a imeil, ata, pse s’ po bëjnë?

Mirë Nikos, i ka ardhur mikja nga Greqia

Po Axhemi? Mos Wolswageni i është prishur

E ka zënë inati,  i vjen rrotull shtëpia

Dhe bredh,  këpucët për t’i grisur?

Të gjithë e dini, se  nuk rroj dot pa shokë

Dhe vetëm brenda, nuk ri i qetë unë

Jashtë nuk sheh një pëllëmbë tokë

Veç borë, thëllim dhe erë e furtunë.

Së paku këtu afër, të kisha detin

Si në Vlorë, të rija në kum e në diell.

Fatkeqësisht nuk kam as Sabavetin

Qoftë dhe të bërtiste, me zërin në qiell,

Të kisha  Sezon pa fjalë, për karshi,

Ta shihja e  të prekja njëherë Llazarin

Të qafoja Bardhylin, si djalë të ri

Të përshëndesja afër, Fatos Gjeneralin.

I shëruar krejt Harilla mu shfaq

 Duro Mustafai, Vranishti dhe dyfeku

Vangjel Loli, Dusho e Vasillaq

Pirrua, Taullai e Irfan Bregu!

Dikush me zë gryke na këndoka

Oshtima vjen nga larg në Çikag

Është i miri Sadedin Gjoka

Me bërrylat vënë mbi bankë.

Ja në një qoshe, Laver Hasani.

Mos mendoni, o shokë se ju harrova?

Me ju është çdo ditë Luani

Aty, te Gogua nga Vlora.

Shqiptarët qëndrojnë të bashkuar

Në  Amerikë, Tiranë dhe Vlorë

Kudo që të kenë shkuar

Ndihen si dorë për dorë.

*

Ja, kështu shpëtova nga ky hall

Se, u ndjeva midis miqve.

Të gjithëve ju puth me mall

Dhe pres urgjent përgjigje.

Çikago, Shkurt, 25, 2011