Poezi nga Sejdi Berisha

Sejdi Berisha

MË KUJTOHET BEKIMI I NËNËS

Dikur nëna ime

Ma ledhatonte flokun

Shëndet më uronte

Të bëhem kryeneç

Në të gjitha kohërat për tu flijuar

Për ta peshuar dritën

Lumturinë për ta kërkuar

Për të bërë mrekulli me te

Iletin për t’ia shëruar njeriut

Edhe tash më kujtohet bekimi i nënës

Kot

Si në litar luhatet mendja

Moj nëna ime

Edhe tash jam kryeneç

Por, s’kam ç’të bëj

Me fal

DRITARËN E PËRPLASI FURTUNA  

Në një kuti bakfoni

Duhan shafran plot

Edhe disa letra të trasha

Në cigare për ta mbështjellë jetën

Në te

Babain sikur e pashë

Ishte në dritare duke pritur

Mos ma humb kutinë e bakfonit

Është kujtim nga stërgjyshi

Kur ngrita kokën

Ëndrra më iku

Dritaren e përplasi furtuna

Si kujtim apo amanet

Në duar më kishte ngelur

Kutia e bakfonit

Nuk e di

QYTETI IM...

Punishte qyteti im

Ndërron pamjen duke shtuar dhembjen

Për humbjen e panoramës

Për zvetënimin e rrugëtimit të historisë

Qyteti im...

Edhe po ndërtohet

Edhe po rrënohet

Stinët dikush i ka ngatërruar

Në qytetin tim...

Vjeshtë në pranverë

Dimër në verë

Pranverë në vjeshtë

Verë në dimër

Në qytetin tim...

Gjithçka po ecën

Pa e diktuar dhembjen

Pa e peshuar lotin

Gjeth i vjeshtës

Që gjithnjë më shoqëron

Të lutëm mos vajto

Se stinët do t’i gjejnë binarët

As mos u plak, të lutëm

Mos e harro rrëfimin e lisit

Punishte qyteti im