Kulturë
Zana Hakani: Perjetesi! (Rekuiem kushtuar Bilal Xhaferrit)
E merkure, 23.02.2011, 08:57 PM
Zana Hakani
Perjetesi!
(Rekuiem kushtuar Bilal Xhaferrit)
Dhjetor, 1991
Shkruajnë,
se ke vdekur përtej oqeanit,
Atje ne dhe te huaj,
kur shpresa po ulej lehtë nga retë,
kur ndoshta,
në hapësirën e qiellit,
Shpirti yt i trazuar endej i paqetë
Thua pate dikë pranë,
dy fjale të ëmbëla të t’i thoshte,
Në të mjaltën gluhën tënë,
zëmrës tënde ti këndonte.
Shpirti yt i malluar
nga pritja e gjatë e pafund
si kometë ju sul universit
Tokën e Lashtë të prekte dikund
Në gazetë të shoh syte e menduar,
që u mbyllën pa parë Çamërinë
përfytyroj shpirtin tënd endur reve
Pa shijuar dot as Shqipërinë!
A munde,
Endrrës tënde ti afrohesh
atje larg në dhe të huaj,
apo, në te pafundmin kerkim ,
nëpër qytete të ndryshme u ende,
pashprese duke enderruar,
per token ku Adami dhe Eva,
Çamet krijuan!
Dasmen kurre s’e shijove,
por dasma,
ironikisht
Te vodhi ty rinine,
Ne nje tjeter martese
ti fort u angazhove,
Brezit të ri,
emrin,
Ergys pas ja perçove,
Tokën e Lashtë të kujtonin,
si një amanet trashëgimije.
Cdo here qe,
tim bir,
Ergys e thërras
ti në hapesiren perqark
I shqetesuar,
leviz si nje re e bardhe.
Librin tënd me fanatizem
për vite e kam ruajtur
krah librave te mij
më të preferuar.
Kometë e shqetësuar,
që s’gjete kurrë qetësi,
u shuajte diku,
në një skaj te gjithësisë.
Ndersa,Grimcat e shpirtit tend
kudo u shpërndane
per tu bashkuar serish,
nen qiellin Shqipetar,
.
Një pyetje bëj nën zë
për banesën tënde të fundit,
që dikur, dikush,
Eshtrat të t’i mbledhë,
e trishtimin ,
fshehur thellë në to,
në tokën e endërruar,
një ditë, të t’a sjelle
Post scriptum
(1995)
Vone mesova,
kur une pregatitesha,
rrugen e mergimit te merrja vete,
librin tend te paketuar,
mdis gjerave me te shtrenjta,
Që në nje banesë te fundit
Prane Butrintit te bukur
Eshtrave te tua,
Prehje te perjeteshme,
me ne fund u ishte ofruar!