Vahit Nasufi: Këngë për Sali Manin

KËNGË PËR SALI MANIN

Shqipëri , moj nëna jonë,

Me yje – qiellit ia kalon .

Sa u përket yjeve të tokës ,

Ke qenë shembull i Evropës .

-Nga Perëndia , i kam  dhuratë –

I pastë nëna , me jetë të gjatë !

Këto yje këngësh , e jo drite ,

Të lumtë , moj nënë , që i rrite !

Këto vargje që i kam shkruar –

Sali Manit , ia kam kushtuar !

Si rapsod ishte i dalluar,

Artist i popullit i merituar .

I madh ishte si këngëtar ,

Shumë i ndershëm , atdhetar .

Nga veriu i Shqipërisë –

Mbret  i lahutës dhe i çiftelisë .

Lindi në Reç të Koplikut ,

N’ Malësi t’ Madhe – n’ atë djep t’ kreshnikut .

U rritë në bjeshkët e Kelmendit ,

I dëgjohej zëri , anë e mbanë vendit .

Të kuq me sumbulla -  xhamadanin ,

Si bilbil e kishte zanin ,

Çiftelisë i tingëllonte teli ,

Për folklor ishte gurë themeli .

Mbeti hit ndër shqiptari –

Kënga e “Ujësjellësit të ri”.

I këndoj  vashës  nga Kosova :

“Moj e mira nga Gjakova”!

Vit i kobshëm – Dymijë e Katra ,

Kur djali i vetëm, iku nga vatra !

Fundi i Qershorit , ishte atëherë ,

Kur Edi , e la familjen të mjerë !

La babanë edhe mamanë ,

La dhe motrën pa të vëllanë .

S’ dihet shkaku për largimin –

Familjes i la përvëlimin ...

Iku Edi -  për gjithmonë ,

S’u lajmërua as n’ telefon ?!

Me këngë , Saliu e qante hallin:

“Cili sy ma ka pa djalin”?!

Por , çfarë bëri ky këngëtar ,

Si shumë  tjerë bashkatdhetarë ,

Nga Shqipëria u largua –

N’ Amerikë u mërgua !

Në Detroit të Amerikës ,

Na shkoi ylli i muzikës .

Edhe pse e digjte malli –

Këngën kurrë , ai, nuk e ndali !

Thoshte:”Shumë jam i mërzitë ,

Mendja më rrinë natë e ditë

Te vendlindja , në Mirditë –

Ku kam lindur dhe jam rritë “!

Hallet, jetën ia vështirësuan ,

Planet gati i dështuan ,

Dhimbjet trupin ia sulmuan ,

Shëndetin shumë ia dëmtuan .

Ia dogj  zemrën humbja e djalit ,

Dhe  u shtri në shtrat t’ spitalit !

Punuan mjekët  me përkushtim ,

Por, për te s’u gjet shërim !

Ditë për ditë shëndeti i dobësohej ,

Dalë nga dalë vdekja i afrohej ...

Zbuloi diagnozën një mjek specialist ,

Tha: “S’ ka shërim për këtë solist”!

Pak pa hy Dymijë e Dhjeta –

Sali Mani u nda nga jeta !

Vdiq  gjashtëdhjetë e pesë vjeçar –

Lajm i hidhët për çdo shqiptarë !

La bashkëshorten dhe të bijën ,

La lahutën dhe çiftelien ,

Por , la këngët që s’ na lejojnë

Emrin e tij, që ta harrojmë !

Vetë me shkrim e kishte lënë –

Të më varrosni në tokën nënë!

Më i lehtë është dheu i Mirditës ,

I rëndë është dheu i Amerikës !

Komuniteti shqiptarë i Mynchiganit ,

I bënë homazh Sali Manit .

Për herë t’ fundit, lamtumirë i thanë

Dhe e përcollën për në Tiranë !

Me 3 Janar , Dymijë e Dhjetë ,

Një aeroplan, si zog me fletë ,

Solli Saliun, të pa jetë ,

Në Shqipëri, n’ vendlindje t’ vet .

Në aeroportin “Nënë Tereza” ,

I mbuluar me re të zeza ,

Si pika shiu që lëshon moti –

Prej secilit , pikonte loti ...

Si e pat lënë, ai, amanet –

E varrosën në vend të vet !

Pasi me dhe e mbuluan –

Referate i lexuan ...

Zërin e bukur , nuk e kurseve ,

Si diamanti gjithmonë shkëlqeve !

Prandaj , shumë të falënderojmë ,

Besa – besë, kurrë s’ të harrojmë !

Sali Man, o , i madhi këngëtar ,

Fizikisht , prej nesh je ndarë !

Veprat tua  madhështore –

Do të mbajnë ty, të  gjallë prore !

Qanë bashkëshortja dhe e bija ,

Qanë lahuta dhe çiftelia ,

Qanë Mirëdita dhe Malësia ,

Qanë e mbarë shqiptaria !...

Do t’ këndohet shumë mbi gurë ,

Por , Sali Mani , jo më kurrë !

Pusho Sali, ku je i shtrirë –

Zoti për ty, pastë mëshirë !

Autor i këngës : Vahit NASUFI,  nga Kërçova, mërgimtar në Zvicër.

Për “Zemrën Shqiptare”- Demir KRASNIQI