Agim Gashi: Unë me nënën bisedoj

Agim Gashi

Unë me nënën bisedoj

O moj nënë e dashur nënë

Më mori malli me folë me Ty,

Kam marr foton tënde nënë

T’i bëj ca llafe sot me ty.

Po si të kam o nëna ime,

Me shëndet e me halle tjera?

S’mundem me ardhë me të pa Ty

Pa shkue dimri e me dalë pranvera.

Ja kam frikën o zemra ime

Këtij dimri që pleqt´ i merr,

Më beso për Ty mendoj

Pa të heqë nga mendja asnjëherë.

Më thanë o nënë se je ftohur

E nga pak po ke zjarmi,

Kur kollitesh nënë n´Kosovë

Atë kollë n´kurbet unë ta ndi!

Këtu në foto ku je Ti

Na rri babi të dyve pranë,

Na shikon i buzëqeshur e me habi

E rrallë flet me ne moj nënë.

Uh! Shuej bir mos je n´kllapi?

Babi yt kaherë ka vdekë!

Më ka lënë të mjerën me duar në gji

Por për mua është në jetë.

II.

Ju atje larg ku gjëmon vendlindja

E keni larë dhe e keni veshë,

Qëndron në varre si kullë nga guri

Me prindërit e vetë atje është ndeshë.

Ia dhatë lamtumirën

Për t’fundit herë e puthët n´ball´,

Ndersa unë nuk ja pashë fytyrën

Tani jetoj për te me mall´!

Gjithmonë mendoj se ai s’ka vdekur

Veç ka marrë një rrugë pa kthim,

Dhe do vjen një çast patjeter

Kur të jemi në një takim.

III.

Ah o nënë sa më ka marrë malli

Të rri me ty të heqë mërzi

Me ti puthë rrudhat e ballit

Me të qitë kafe e me të dhënë qershi.

Me bisedue për kohra t´shkuara

Kur unë isha ende fëmij,

Kur më jepje bukë të elbit

Pjatën mbushur me turshi.

Kur me laje me lule e hitha

Në ditë Shëngjergji për lulëzim,

Kur ma këndoje atë këngë të bukur

„Rritu, rritu biri im“!

E sot kaq larg e kaloj jetën

Me plot halle e me mërzi,

Po pse na ndau nënë e bir

Kurbeti i poshtër dhe i zi!?

Nuk të fajsoj ty nëna ime

Që sot jetoj me vaj e n´zi,

I mbaj mend ato thërrime

Kur më jepje me dashuri.

IV.

Thua se për inati ja bëra vetit

Sharki e penë nuk më linin rehat

Sot me dhembje e vaj këndoj

Në tokë shqiptare kur derdhet gjak.

Këndoja, shkruaja, kritikë trathtarëve,

Me ndjenjë të pastër e të dlirë,

Me ua qit t´kqijat vrastarëve

T´kërcnonin se s‘u vinte mirë.

Na u kallën ditët o nënë si kashtë

Kohrat e këqija e me plot gjak,

Po vetëdijësohet populli im i lashtë

Plot siguri pak e nga pak!

V.

Tani ti lëmë nënë këto fjalë

Pa më trego moj loke si je,

A ke zjarmi që t’djeg në ballë

Ah çatinë nënë si e ke.

Pse po ndalesh e pse s‘më flet?

Sa nënë bujare në foto je

Porsi lotin tënd të pastër

Dashurinë nga unë e ke.

Ndal ta puthi atë sy malli

Që ka nisë me u verbu,

Ndal se jeta keq më kalli

Pa ty loke s’muj m’u gëzu.

Ndal t´përqafi me mall t´pa shuar

O moj nënë engjëll m´je ti!

Më mbesin duart të shtanguara

Kur ju përqafojë në fotografi.

VI.

Po më ngulfat vaji e trishtimi

Zemra e shpirti zjarr kanë marrë,

Është larg nëna dhe gëzimi

Zemra e saj flakë ka marrë .

Mu shtangën duart e dridhem në vaj

Sa kohë vajtova më unë nuk di

Por s’ka ditë që me lot s’e laj

Nënën time n´fotografi!

Agim Gashi

10.11.2010-Düren