Dy poezi nga Neki Lulaj

Neki Lulaj

NJË VJESHTË ARI NË KOSOVË

Vëtetimë mbrëmje tetori,

një rrebesh shiu vjeshtak,

fishkëllojnë pemët nga kjo erë e fortë,

bujkun e vyer e bejnë merak.

Gjethët këputën si t´pa krye,

fluturojnë rreth e për çark,

me duhët mua ta shpejtoi hapin,

që t´mos me zej ky shi vjeshtak.

Seç u mbulua trotuari,

edhe rruga me gjithë lum,

këndej pari vjen shtegtari,

Serenadë, vjeshte e bukur shumë.

Në qiell,po dendën retë me vrap

një ngjyrë ari ka marrë natyra,

pemët plotë gjethe e plotë me fryte,

vjeshtë e pasur në Kosovë,me shumë të mira....!

Nesër e presim motin më të mirë,

për ti mbushur hambarët e shportat plotë,

është dhuratë nga perëndija,

që djersa e bujkut nuk shkon kot...!

BJESHKËT TONA BARISHTORE

Grykës së bjeshkës përmbi lugje,

uji i bardhë si qelibari,

gjelbrim nga kjo bukuri natyre,

melodi fyelli në çdo anë.

Brejat fillake fishkëllojnë me krenari

majët e puthin qiellin,e degët tokën,

një tufë delesh nën to benë mrizinë,

pasi të janë kthyer prej kullosës.

Tek burimi nën kodrinë,

një Drenushë etjën e shuan,

këndon sorkadhja n´maje të pishës mbi lendinë,

Shqiponja lartë ne qiell,n´fluturim e ndien kënaqësinë.

Atje largë mbi Lugjet e bardha,

ku boronicat tani janë pjekur,

disa goca si zana të malit,

ja thonë këngës hija oj,provokojnë barijtë e stanit.

Gjeravica qe puthë qiellin,

e nën këmbë ujin si kristal e lëshon,

ja shuan etjën Dugagjinit,

Gjakovës dhe Rahovës dhurata të çmueshme ju dërgon.