Koço Sterjo: Dilenjtë e Sheperit

Koço Sterjo

DILENJTE  E  SHEPERIT

Dilenjte e Sheperit ne Atdhe,

Nje nga Familjet e Medha.

Miremengjesi,Ilia Dilo,si je

Pas katalkizmave gjeme-hata ?!

E,si do jem ,more,djale,si do jem!?

Si Mesues dhe Luftetar !

Kohet e liga na bene ujem,

Na lane,mbi te gjitha,pa varr.

Kockat e tua shperndare rrugeve

Ndritnin ne erresire si pishtare.

Nuk e shihte manastiri i murgjve

Fosforeshencen tende dritelare.

U tall Enver Hoxha me mustaqet e tua,

Se nuk e pa si e hoqen zvarre,

Se nuk e pa si ererat ndryshuan

Dhe te ngriten Ty ne Altar.

I mendjes sate det`i qete,

Atehere,kur ishe Profesor,

Nuk mund ta nxinte kete te vertete,

Qe nxenesi te behej Diktator.

U talle Ti me poshtersite,

Qe,si kerpudha te helmeta mbinin

Pas rrebeshit te tmerrshem komunist.

Dhe gurin e varrit te qete s`ta linin.

Gjermanet te dogjen Shtepin`e Diturise,

Te dogjen gjith`Fisin shqiptaret.

Mbi ta Pellazget e Mitologjise

U ngriten si diej shkelqimtare.

Ku i dergove djemte me sherbim te gjate?!

Ne malet e Korces gjer larg ne Amerike.

Ata,qe mbeten ketu,luftuan neper nate

Me balozet e zinj ,pa patur frike.

Ku i nise Ti vajzat e brishta,

Mesueset e denja,Dijetar ?!

Nuk trembeshe asfare nga bishat,

Qe posht`dritaresh ngrinin veshet ne acar?!

Ku i dergove niperit e mbesat?!

Per Atdheun,ua lashe porosine,perhere!

Porse ujqerit ua shqyenin atyre shpresat

Ne pyllin e ferres plot terr.

Ku i nise stermbesat e sterniperit?!

Kaq gjate shkoi ky kalvar?!

Ata te gjalle pse Ty te kishin,

Ndaj mbete Ti dhe pa varr.

Ti ke nje varr si jo te gjithe,

Te gjitha kockat s`jane aty.

Ato qe s`jane ndrijne si pishe

Dhe e verbojne Naten ne sy.

Ti,Misionar i perjetshem i Dijes,

Luftove gjith`jeten per Shqiperi.

Valle,birin tend ,ku ta dije

Te mbyllur dhjete vjet ne qeli !?

Ti,qe i dhe vendit aq gjenerata

Dhe qe Njeriu me shume te dhemb,

Si mund ta mendoje qe Nata

Te digjte me elektroshok genin tend ?!

Ti,qe kaq breza nxenesish perkedhele,

Atehere,kur dukej se u err,

Si mund ta ndermendje ne mure ledhesh

Gjakun tend,arkitekt inxhinier ?!

Nje kolone e gjate energjish virgine,

Si ne kohet e vjetra,mesjetare,

Kaloi e tera ne gjyqe bizantine

Dhe doli qe andej kokelart,krenare.

Si mund te mbyllej drama e Dilenjve

Pa aktin e fundit tragjik ?!

Por shpirtin e madh te atdhetarmedhenjve

Nuk mund ta vrase asnje armik.

Si te mos vikase shpirti i Nenes,

Qe tek pragu i deres u ther ?!

Si te mos ndjehet fajtore drit`e Henes,

Qe e la vetem ne ate tmerr ?!

Ti ,o Baba i Gjuhes sone !

Ti,o vigan i Diturise !

Zeri yt iken shekujsh si jehone

Ashtu qe nga pragu i Shtepise.

Ti nuk shkrove thjeshte Gramatike,

Shkrove Kronologjine e Qyteterimit.

Ylli yt i Mengjesit leshon drite

Neper qepeket e Njerezimit.

Ashtu qe nga pragu i Shtepise

Ngrihet nje histori me tmerre,

Ngrihet Lavdi e Shqiperise

Ngrihesh Ti,qe kurre s`u theve.

Ngrihesh Ti ,qe andarteve u the

Edhe po prete fytin tim,

Do gjeni aty nje A,nje B,nje C...

Atdheun tim ne perparim.

Akoma me fener ne duar

Neper bodrumet e Atdheut tim.

Akoma vuajtja s`ka mbaruar

Ne kete toke me mallkim.

Qe nga Busti pershendet bashkefshataret

Sikur te mos kete ndodhur gje.

Ti,Burre nga burrat e pare

Fal edhe iken pa ze.

Dilenjte e Sheperit ne Atdhe,

Nje Prag i Madh atdhetar.

Krenare per te jemi ne,

Ne zogjte e bukur fluturimtare.

KOCO STERJO, USA,korrik 2010.