Poezi nga Vullnet Mato

Vullnet Mato

DORA E MADHËRISHME

U ngjita në ajër

dhe nga krahët e avionit

pashë tokën e blertë

që shtrihet nënvete.

Bashkë me pilotin

dhe shqiponjat që fluturonin,

soditëm tokën tonë

kryq e tërthor me vërejtje;

Një pëllëmbë e hapur,

kthyer nga shpina:

Gishti i madh Karaburuni

dhe pëllëmba - gjithë Shqipëria.

Atdheu ynë

me damarët e lumenjve,

relievi i tij gjithë gunga të forta -

Një dorë e madhërishme

nën krahët e shqiponjave,

me fare pak tule

dhe shumë kocka.

Një dorë që i tha “Stop!”

rrudhjes më tej të kufijve,

për ngjeshjen e kombit

në territor të ngushtë.

Një dorë sovrane që zgjatet

paqësisht drejt fqinjëve.

Një dorë që për pushtuesit

bëhet grusht...

ÇUDIA E ZOTËSISË

Duke u llapashitur

në botën time të fantazisë,

me ndjenjë magjepsjeje

kam kërkuar të dija,

kulmin e kulmeve në ngjitje

të çudisë,

deri ku mund të arrijë

në jetë zotësia.

A mund të ngrihet peshku

nga deti në qiell?

Shqiponja a mund të gjuaj

peshk në thellësi?

Hëna shtatzënë

a mund të lindë yje dhe diej?

Djajtë a mund të bëhen engjëj

në përjetësi?

Por dëgjova me veshë

dhe pashë me sytë e ballit

çudinë e jetës sonë,

të pamenduar asnjëherë.

Teksa miza në karrige

u bë më e madhe se elefanti

dhe i dolën krahë

për të fluturuar në stratosferë.

Kjo çudi ndodhi në kohë rekord

me ne dy shokë,

që hymë në kapitalizëm

së bashku pa brekë.

Dhe miku im

varfanjak në kulm dhe fare trok,

u bë me vetura, pallate

dhe vila në bregdet.

Ai hyri në zyrën madhore

me detyrë shkresaxhiu

dhe një ditë doli prej andej

multimilioner.

Dhe quhet më i ndershëm

se unë hallexhiu,

që mbeta deri ne vdekje

mender pensioner...