Vullnet Mato: Kreshniku i kangës

Vullnet Mato

KRESHNIKU I KANGËS

Kreshniku i kangës Agim Gashi - Elez Alia,

tash sa kohë tue vujtun në shtrat ka ra...

Nat e ditë mbi kryet i pikon e bija,

ia terr dhimbat me lotët e syve të saj.

Shtatin babës ia qetëson me sytë e ballit,

tue i dhanë kurajë me buzagazin e ambël,

tue ia largue dhimbën e sëmundjes e të hallit

me njomzën e shpirtit e bardhësin’ e zemrës.

A dalë zani e paska marrë dhenë,

se sëmundja dhe bajlozët nga krajlia,

duen me ia shue kangën te buza e vet,

e me ia ngri zogjtë e gishtave te sharkia.

Ia ka nis bija e vogël me u trishtue,

e krejt me lot të atin po e mbulon:

Po qysh nana, or babë, me na harrue ?

Qysh Kosova kangët e trimave t’i mohon?

Qysh s’u shembka kulla e kangës me na xanë?

Qysh s’u kthyeka kurbeti në nji muranë!

Qysh s’u shuen rrufetë e liga anembanë

me të shpëtue zanin, o i miri babë?...

Dy riga lot babës për faqe i kanë shkue,

dy fjalë së bijës ia ka lëshue si kangë:

Kurrë ma thekshëm, bijë, s’ke fol me mue,

që për Kosovën më ashtë ndrydh jeta e tanë !

E kam ngrit kullën tonë veç te sharkia,

ku heronjtë i kam ftue me i gostit në kangë !

Hej u nxifshi moj sarajet e kangëve të mia,

dhe vrik në kambë a çue e sharkinë ka zanë !

E ia ka nisë kangës për shpresa ditësh të reja,

e dhimbët e trupit krejt përtokë i kanë ranë,

e vajzën dhe shokët i ka pushtue hareja,

e jeta e tij ashtë zgjatun deri në hanë !...