Këze Kozeta Zylo: Gjaku juaj pikore drite

Te nderuar bashkatdhetare, 

  

Sot eshte dita e perkujtimit te viktimave te komunizmit ne Shqiperi. 

Shoqata jone e shkrimtareve shqiptaro-amerikane e ka per nder qe u themelua nga shkrimtari i shquar Gjeke Marinaj, i cili ne moshen djaloshare i beri sfide sistemit duke krijuar poezine "Kuajt".  Pas kesaj poezie z.Marinaj u arratis per t'iu larguar kthetrave te barbareve.  

Sic dhe e dini shoqata jone udhehiqet nga z.Dalan Luzaj, ish i internuar tere jeten familjarisht nga regjimi diktatorial komunist, me te vetmin gabim se ishte i biri i prof. te shquar Isuf Luzaj... 

I kerkoj ndjese z.Luzaj, pasi e njohim mire thjeshtesine dhe urtesine e tij, qe nuk do ta permendim, por ne gojekycurit e atij sistemi, te lejohemi te pakten per te mos heshtur tani...  

Midis nesh kemi dhe shkrimtarin, aktivistin e palodhur z.Vlash Fili i cili vuajti denimin ne burg nga sistemi komunist dhe vrastar.  E respektoj se tepermi punen dhe krijimtarine e tij. 

Kohet e fundit eshte anetaresuar dhe z.Eduard Dilo, pinjoll i familjes Dilo, nipi i gjuhetarit Ilia Dilo Sheperi, qe u dhunuan, burgosen, syrgjynosen nga ai sistem, me te vetmin "mekat" se e donin shume Atdheun e tyre.  

Shqiperia eshte ndoshta i vetmi vend ne ish vendet komuniste, qe nuk ka akoma nje Muze Kombetar per te denuarit e sistemit, dhe ne vazhdojme te heshtim, ne kete fillim shekulli...! 

Perulem me respekt perpara punes dhe vepres se tyre! 

I paharruar qofte kujtimi i tyre! 

  

  

  

Nga krismat e fshehta, 

U larguan zogjtë nga pezuli i dritareve, 

Edhe drenushat u trembën, 

Kur panë që shtriheshin përdhe, 

Engjëjt, të gjakosur nga mëkatarët...! 

Një nënë shkulte flokët, 

Dhe çirrte fytyrën e lebetitur, 

Për humbjen e birit të vetëm të saj, 

Rrëmbyer nga barbarët... 

  

Në mbrëmje Hëna pikoi lotin, 

Në degët e zhveshura,  

Bërë shkrum nga vetëtimat e plumbave. 

Ndërsa kangjellat e shtëpive, 

U ndryshkën nga mbllacat e freskëta të gjakut. 

  

Krismat e pushkatarëve vrastarë, 

U dëgjuan si këmbanë e territ dhe e zisë, 

Për një kohë të gjatë...! 

  

*** 

Hej, shqiptare, parlamentarë, 

Dhe ju gojëkyçurit e shekullit… 

Duhet të nderojmë veprën e tyre, 

Ne Piedestal, me lulet bozhur, 

Ndryshe eshtrat e tyre s'i tret dheu…! 

  

*** 

Çdo mëngjes zgjohem nga cicërima e zogjve, 

Por… sot këtu në emigrim, 

M'u duk sikur kënga e tyre, 

Ishte në përkujtim të heronjve... 

Të trimave mandilebardhë, 

Që i vrane, internuarn…, 

Se donin shume vatanë. 

Çdo pikë e gjakut të tyre, 

Eshtë pikore drite, 

Në muzgun e Mëmëdheut tonë, 

Ndaj dua të digjem, 

Brenda zjarrit, 

Që ju e sollët si Prometeu, 

Për të ngrohur botën e akullt...!