E diele, 28.04.2024, 10:48 AM (GMT+1)

Kulturë

Dibran Demaku: Cikël poetik për fëmijë

E hene, 11.01.2010, 10:05 PM


Dibran Demaku

GERMË E PARË NË ABETARE

Germë e parë në abetare
mësimin në shkollë kur fillon
është shtëpi me shumë dritare
mollë në degë që kuqëlon.

Në të kënga e lirisë
jehon e nuk njeh kufi
ai është djepi i dashurisë
ku ëndrra ndjek çdo fëmijë.

Këngë e parë,harmoni në thep
është për ne më i dashuri emër
me të e rrisim shtatin plep
me zili e ruajmë në zemër.

Është më shumë se histori
në të krenar hapërojmë ne
me dashuri e dituri
mbrojmë të shtrenjtin Atdhe.


E KE SHOQE NGA FILLIMI

E ke shoqe nga fillimi
ti kur nisesh për në shkollë
n`të së pari fillon mësimin
që të bëhesh mendjehollë.

Në të mësoi dhe babai yt
që tash punon inxhinier
mësuan: mëma,motra,vëllai
mësuan edhe shumë të tjerë.

Në të mësoi dhe xha Migjeni
pastaj shkroi tregim për Lulin
pa të kurrë xha Rexhepi
s`do ta shkruante "Picimulin".

Është e parë ndër libra tjerë
(dhe për këtë mbahet krenare)
nuk vjetrohet asnjëherë
E ka emrin: Abetare...


ËSHTË MË SHUMË SE DASHURI

Kur e bën hapin e parë
pak me droje në shtator
një buzëqeshje margaritar
të josh ngrohtë o për në shkollë.

T`ndihmon dritat n`abetare
një nga një t`i ndezësh vetë
e të hapësh shumë dritare
për të parë zogjtë në jetë.

Është më shumë se dashuri
e dritë në fushë e pyll
s`je më vetëm,ç`lumturi
a s`është më i shtrenjti yll?

Ku na çel lulja në jetë
E tëra me vesë e larë
kujtesa gjithmonë thërret
Mësuesen tonë të parë.


DRITHËRIMË E KËNDSHME NË ZEMËR

Më e ndritur se çdo margaritar
të gjithë e thërrasim me një emër
ndër fjalë të tjera është e parë
drithërimë e këndshme n`zemër.

Me ne është që nga fillimi
zemrën e vet e mban në djep
si një yll i bardhë amshimi
që pret këngë zogjësh mbi thep.

Dorë për dore,udhët e jetës
na i shtron me dashuri
sy Drenushe përmes çetës
e në ninëz të strehon ty.

Ajo është edhe në diell
gazi i saj shkreptin në hënë
zemra i rrah n`tokë e n`qiell
e ka emrin: NËNË...


GONXHE E PRANVERËS

Çeli gonxhe e pranverës
i ra detit nëpër botë
me anije të shpresës
nuk e ndalë furtunë as shqotë.

Hapëron udhëve t`planetit
si një dritë në gjihësi
zemrën sa syprinë e detit
nënë e kanë shumë fëmijë.

Të bën për vete me urtësi
si me rreze përkëdhel dhenë
ditë vere-hirësi
mbi të gjitha nënat-Nënë.

Vepra e saj është dashuri
shkëlqen më shumë se rrezja
dritë,këngë e mirësi
është ajo:Nënë Terezja...



(Vota: 4 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora