Poezi nga Skënder Hasko

Skënder Hasko ka një veprimtari të gjerë në fushën e krijimtarisë letrare. Ai spikat veçanërisht në krijimtarinë për fëmijë, por pa lënë mënjanë edhe atë për të rritur.

Ka qenë dhe është anëtar bordesh në shumë revista e gazeta. Është anëtar i bordit drejtues në revistat për fëmijë që botohen në Maqedoni, “Nxënësi” dhe “Xixëllimat”.

Për krijimtarinë e tij jepen leksione të veçanta në universitetet “Aleksandër Xhuvani”-Elbasan; “Eqerem Çabej”-Gjirokastër dhe “Ismail Qemali”-Vlorë. Është i dekoruar me medaljen “Naim Frashëri”  dhe me dy Urdhëra “Naim Frashëri”.

 

Veprat:

 

1- Të burgosurat e Xhuxhumit (roman përrallë)

2- Legjenda e fshatit tim (roman për të rritur)

3- Një “gjeneral kapet rob

4- Arratisja e Tupe Xhelos

5- Dimri iku duke qarë

6- 6 muaj nga jeta e Besianit

7- Dardanët janë aty (roman për të rritur)

8- Ne ishim partizanë

9- Çimi dhe roboti budalla

10- Çudirat dhe e fshehta e Zamirit

11- Mbreti i tigrave

12- Ata që na bëjnë për të qeshur (Oh, ç’na bënë të qeshim)

13- Arushi hundëkavanoz

14- Lepur ishte-lepur mbeti

15- Një sherrxhi mustaqemi

16- Kocomiu tekamadh

17- Në do nuse, gjej taksi (tragime satiro-humoristike për të rritur)

18- Faqemolla mundi Hundëpinokun

19- Me litar të botës mos hyr në pus

20- Ndodhitë e Çaço Gabimit

21- Maçoku i katrahurës

22- Byrekët e Shegës (tregime satiricë për të rritur)

23- Dinakja me vesh të grisur (përralla)

24- Drita e Drinit

25- Orkestra “Vijnë pisokët”

26- S’jam e vogël

27- Vallja e shkronjave (botuar këtu e në Kosovë:  1975,1984,1985,2000,

                   2001,2002, 2003, 2006)

28- Qeshin kafshët shtëpiake

29- Oh, mor Teli, ç’na gajase

30- Vaje halli, këngë malli (poezi për të rritur)

31- Ah! (poezi për të rritur)

32- 13 drama e komedi, 6 pjesë për teatrin e kukullave si dhe 2 skenarë fimash për fëmijë (njeri vizatimor)

 

Shënim

Janë nderuar me çmime kombëtare:

 

0-      Një “gjeneral” kapet rob

1-      Qeshin kafshët shtëpiake

2-      Dinakja me vesh të grisur

3-      Çudirat dhe e fshehta e Zamirit (me dy çmime)

4-      Ata që të bëjnë për të qeshur

5-      Çimi dhe roboti budalla

6-      Pas mësimit (pjesë teatrale)

7-      Në ditët e luftës (pjesë teatrale)

8-      Tip-tap 5 x 5 (komedi)

 

Nderuar me çmime të tjera:

 

Çmimin “La Fonten”, dhënë nga ambasada franceze për novelën-përrallë “Mbret i tigrave”

Çmimin “Viktor Eftimiu”, dhënë nga ambasada rumune për novelën-përrallë “Arushi hundëkavanoz”

Çmimin “Xhani Rodari”, dhënë nga ambasada italiane për romanin-përrallë “Të burgosurat e Xhuxhumit” (Një kopje e diplomës së këtij çmimi është vendosur në muzeun e Xhani Rodarit, në Itali)

Çmimi “Tasim Gjokutaj” dhënë nga SHtëpia Botuese Toena, për romanin “Arratisja e Tupe Xhelos”

Romani “6 muaj nga jeta e Besianit” është vlerësuar si libri më i mirë për fëmijë në Panairin e librit të vitit 2005. Vlerësimi u bë nga një juri fëmijësh përzgjedhur nga shkollat e Tiranës.

 

 

Poezi nga Skënder Hasko

 

Shqipëria ime

 

Shqipëria ime,

Si nënën të dua,

Unë s’rroj dot pa Ty,

Ti s’rron dot pa mua,

Se jemi të lidhur

Si mishi me thua!

Kudo që të ndodhem

Në zemër do kem Ty,

Dhe Ti do kesh mua

Si dritën në sy.

 

 

Kërkesë!

 

Kur ta shihni që kam vdekur,

Edhe frymë, as marr, as jap,

Merrjani treshes dukatçe,

Dhe unë do të ngjallem prapë.

 

 

S’e di: më do apo s’më do

 

Po s’më deshe, mos m’a thuaj,

Mos m’a thuaj, se do vuaj,

Do të vuaj e do vdes,

Do të vdes si i pashpresë,

Siç vdes nata në mengjes.

 

Mall

 

Ç’më piku malli për babanë,

Për nënën dhe vëllanë,

Më dogji malli dhe për motrën,

Që ikën e më s’janë.

 

S’vijnë më e s’kthehen dot,

Se jeta kështu qënka,

Dheu i zi që i mbuloi,

Të dalin më s’i lënka.

 

Zemra më rënkon e qan

E shpirti s’gjen rehat,

Çdo ditë nëpër mend i shkoj,

Në ëndrra i shoh përnatë.

 

Takoj me ta, fjalos e çmallem,

Njëlloj si me të gjallët,

Këndojmë, qeshim e gëzojmë,

Së bashku qajmë dhe hallet.

 

Ndriçim i përhershëm

 

O gur i çmuar, që s’ke shok,

Në zemër më ke mbetur,

Aty do rrish e do ndriçosh

Dhe kur unë të jem tretur.

 

 

Ku je?

 

Zëri yt më vjen në vesh,

Posi kënga e kanarinës,

Ndjej dhe sot aromën tënde,

Si aromë e trëndelinës.

 

S’i harroj dot çuçurisjet,

Kur më thoshje mjaltet-fjalë,

Me doçka më perkëdhelje,

Dhe më joshje dalëngadalë…

 

Unë mbi thithk’ të sisës tënde,

Vënë buzët ëmbël-ëmbël,

S’dija veten ku e kisha,

Në Parajsë apo në ëndërr!…

 

Pa dhe sot, kur i kujtoj,

Ato çaste plot magji,

Mendjeprishur, nëpër mjegull,

Fluturoj të vij te ti!

 

Po ku je, që më ke humbur,

Moj thëllëzë, thëllëzë fushe?

Kthehu pranë meje, si dikur,

Të të mbaj si gjerdan gushe!

 

Perlë e Shqipërisë

 

Vlora buzë Jonit,

djep i trimërisë,

Ta kanë rritur emrin

 bijt e Kaonisë!

 

Buzë Adriatikut,

gur i xhevahirit,

Posi pikë vese

mbi qerpik të syrit!

 

Bora përmbi male,

qylaf Labërie,

Fshatrat rreth e rrotull,

kurorë trimërie.

 

Si shtizë flamuri,

nuk të mposht stuhia,

Në gjirin tënd të bukur,

 fle dhe Perëndia!

 

Perlë e Shqipërisë,

gjerdan historie,

E rrallë ndër shoqe,

kurorë lavdie!

 

Puthesh me dy dete,

si rrallë në botë,

Ty nga zemra jonë

nuk të ndajmë dot!

 

Vlora jonë e re,

Vlora jonë e lashtë,

 Për Ty heqin valle,

Deti e mali bashkë.

 

Udhë pa kthim

 

U nisa për udhë nga s’kthehesh dot,

Ku shkojnë njerëz, kafshë e bimë,

Gërthit e çirru, e ke të kotë,

Përjetë atje e ke shtëpinë.

 

Dhe unë, si gjithë ata që shkojnë,

Do t’i them jetës lamtumirë,

Nga unë më nuk do dëgjojnë,

As qysh u ngryse, as qysh je gdhirë.

 

Lufto, lufto  dhe sot dhe mot,

Gjatë gjithë jetës sa je gjallë,

Po ike, vajte, s’kthehesh dot,

Më thoni: kush u kthye vallë?!

 

Mbi dymijë vite kanë shkuar,

Miliona ëndrra janë tretur,

Të tjera ëndrra janë zgjuar,

Për Diellin-Jetë gjithmonë të etur.

 

Pa do kalojnë vite të tjerë,

Dhe unë s’do ndjej, as keq, as mirë,

Nuk do shoh dot, as dimër, as verë,

Se krejt me baltën do jem shkrirë.

 

                       

 

Harresë

 

Si gjethe plepi ikin jetët,

Ikin pa radhë e një nga një,

Fëshfërijnë sa janë gjallë,

Pastaj heshtin, s’bëjnë zë…

 

Bëhen pleh për bimë të tjera,

Por askush nuk i kujton,

Çudi çudish është vërtet jeta,

Sapo ke ikur, të harron.

 

            Në lak…

 

Ç’më cicërin një zogë në vesh,

Me frymë e zë më guxhulis,

Pa qeshem unë dhe ajo qesh,

Si engjëllushkë më kukuris.

 

Unë nga gëzimi sa s’fluturoj,

Se shpirt e zemër më ndizen flakë,

Nga zoga s’di se ç’të kërkoj,

Ndjehem si zog i zënë në lak…

 

           

Ilaçet e mia

 

Dhe rendë të jem, në shtra i shtrirë,

Kur më vijnë nipër e mbesa,

Përtrihem, ngrihem e bëhem mirë,

E ndrit, siç ndrit bari nga vesa.

 

Pa flas e flas e s’pushoj dot,

Dhe jap e marr veç dashuri,

Dhoma e vogël, e mbushur plot,

Më deh, më ngop me ngrohtësi.

 

Doçkat e tyre rreth qafës sime,

Gjerdan i artë, përtritës jete,

Oh, ç’e shërojnë këtë zemrën time,

Ilaç i rrallë, si qumësht blete…

 

            25 dhjetor 2008,

            Reaminacion, Tiranë