Albert Vataj: Visjan Ukcenaj, rrezja e një drite që sheh thellë në shpirtin e një nëne sakrifikuese deri në vetëmohim
Gjithmonë, diku në fund të sallës, kur ai debutonte, ishte ajo, nëna, me sy që gjithnjë i kishte të mbushur me lot, dhe zemrën që i rrihte fort. Dridhej e tëra.Donte që ajo të ishte diku atje në mes të mosvëmëndjes, ku askush të mos mund të prishte shenjtërinë e një stuhie të dritshme zemre. Diku atje në skaj...


























