Baki Ymeri: Poezi nga Cristiana Maria Purdescu

Poezi rumune

Cristiana Maria Purdescu

 

E TOAMN?

 

E toamn? ?i e cald ca vara,

P?durile sunt înc? verzi,

Necuprins?-i în suflet am?r?ciunea,

Tu nu vrei s? m? vezi.

 

?i p?s?ri pe ramuri mai cânt?,

?i fierbe mustul în vii,

Necuprins?-i în suflet am?r?ciunea,

Tu nu vrei s? m? ?tii.

 

?i uit de p?rin?i, de surori ?i de toate,

În focul iubirii se-aprind ochii mei,

Necuprins?-i în suflet am?r?ciunea,

Tu nu vrei s? m? vrei.

 

ËSHTË VJESHTË

 

Është vjeshtë dhe ngrohtë si në verë

Pyjet janë ende të blerta,

I papërfshirë në shpirt hidhërimi,

Ti s’dëshiron të më shikosh.

 

Dhe zogjtë në degë po këndojnë,

Dhe vlon mushti në vreshtë,

I papërfshirë hidhërimi në shpirt,

Ti nuk po don ta dishë.

 

Dhe harroj prindërit, motrat e krejt,

Në zjarrin e dashurisë ndizen sytë e mi,

I papërfshirë në shpirt hidhërimi,

Ti nuk don të më duash.

 

CU GÂNDUL

 

Te-am descompus în molecule

Cu gândul s? te scot din materie,

Dar tu zâmbe?ti abstract ?i intermitent.

Misterul lumii tale,

O virtual? r?t?cire.

În lumea mea

Spore?ti iluzia,

Ba?i discret a iarn?.

 

ME MENDIMIN

 

Të çkomponova në molekula

Me mendimin të të nxjerr nga materja

Por ti buzëqesh me ndërprerje abstrakte.

 

Misteri i botës sate,

Një degdisje virtuale.

 

Në botën time

E shton iluzionin,

Troket diskret në dimër.

 

TOT MAI MUL?I

(Actorilor deceda?i)

 

Tot mai mul?i se retrag în cimitirele

împodobite cu trandafiri,

joac? la teatrul absurd al mor?ii.

Îmbr?ca?i într-un abur transparent

pun piese demult apuse, scenarii

pierdute în mucegai.

Uneori se retrag

în spatele scenei ?i, gr?bi?i,

dau autografe îngerilor de bronz

 

GJITHNJË E MË SHUMË

(Aktorëve të vdekur)

 

Gjithnjë e më shumë tërhiqen në varrezat

E stolisura me trëndafila

Lozin në teatrin absurd të vdekjes.

 

Të veshur me një avull transparent

Vënë pjesët kaherë të perënduara, skenarët

E degdisur në myshk.

 

Nganjëherë tërhiqen

Në shpatullat e skenës dhe, të përngutshëm,

U japin autografe engjëjve në bronz.

 

E?TI GÂND…

 

De dou? zile te a?tept plângând

?i mor pu?in câte pu?in de dou? zile.

E?ti gând la mine-n gând

?i scriere sub?ire.

 

Crâmpeie de imagini, chip

Pictat în versuri seara, ca asear?,

Te-am inventat ?i n-am cerut nimic,

O, n?lucire, dulcea mea povar?!

 

JE MENDIM...

 

Qe dy ditë se të pres duke qarë

Dhe vdes nga pak qe dy ditë.

Je mendim im në mendim

Dhe një shkrim i hollë.

 

Ngërçe përfytyrimesh, fytyrë

E piktuar në vargje mbrëmjesh, si mbrëmë,

Të inventova e s’kërkova asgjë,

O, fanitje, pesha ime e rëndë!

 

DINTRE TOATE

 

Str?zi b?tute de ploi,

Frunze de-acum ruginii

?i noi,

Despre noi ce mai ?tii?

 

Îmi vorbesc de tine

Fereastra ?i strada-ntunecat?,

Un fulger taie din cer

O bucat?.

 

Cer, jum?tate de cer,

Dragoste jum?tate,

Numai pustiul r?mâne întreg

Dintre toate.

 

NGA TË GJITHA

 

Rrugë të rrahura nga shirat,

Gjethe tashmë të ndryshkura

Dhe ne,

Për ne çka po dimë?

 

Më flasin për ty

Dritarja dhe rruga e errët,

Një vetëtime e pret në qiell

Një copë.

 

Kërkoj, gjysmën e qiellit,

Gjysmën e dashurisë,

Nga çdo gjë në këtë botë,

Vetëm shkretëtira mbetet tërësi.

 

DE S-AR IVI

 

Umbra se-ngroa?? mult, mai mult,

Întristarea-mi rupe trupul în fâ?ii.

Cântecul nop?ii selenare,

Iubite, nu vrei s?-l ?tii.

 

Misterele, pragul înser?rii,

Gustul dragostei tot mai amar,

Sarea din apele m?rii,

M?car de s-ar ivi un pot, m?car.

 

PO TË FANITESHIN

 

Hija po ntrashet gjithnjë e më shumë

Trishtimi ma shkëput trupin në fasha.

Kënga e netëve të hënëzuara

I dashur, pse s’don ta dishë.

 

Misteret, pragu i muzgëtimit,

Shija e dashurisë prore më e hidhur,

Krypa e ujërave të detit,

Së paku sikur të fanitej një mundet, së paku.

 

LUMINI  PALIDE

 

Lumini palide la vechiul geam,

Ridate mâini perdeaua o adun?,

Amurgul coboar? din ram în ram,

Vechi orologiu, îngropat în ani, mai sun?.

 

?oapte neîn?elese alunec? u?or

?i-mi amintesc c?-n ro?covana cas?

Am râs de bucurie ?i am plâns de dor

Lâng-o fereastr?, la-nvechita mas?.

 

DRITA TË ZBEHTA

 

Drita të zbehta në xhamin e vjetër,

Duart e ngritura perdenë e mbledhin,

Mugu po zbret nga dega në degë,

Ora e vjetër, e varrosur kaherë, tingëllon.

 

Pëshpëritje të lehta rrëshqasin ngadalë

Dhe ma përkujtojnë se në shtëpinë e kuqëremtë

Mbeta nga gëzimi e qava nga përmallimi

Pranë një dritareje, te tryeza e plakur.

 

ÎN FLORI CARNIVORE

 

Trec anii, risipitul nisip,

Pustiule ia-m?...

Aproape e ziua

De care mi-e team?.

 

Codri fantomatici, nimicuri

Pod peste vid,

În flori carnivore

Am s? m? închid.

 

NË LULE TË TULTA

 

Kalojnë vitet, rëra e shpërndarë,

Merrmë mor çapkën...

Aq pranë është dita

Nga e cila po trembem.

 

Shpatije fantomatike, asgjësi

Ura mbi humnera,

Në lule të tulta

Do të mbyllem.

 

DUREREA E

 

R?mâi

Chiar dac? e noapte.

Singur?tatea nu chinuie,

Triste?ea nu-i ap?s?toare.

R?mâi,

Durerea e

M?nu?a ce ni se potrive?te.

 

DHEMBJA ËSHTË

 

Rri pranë meje

Edhepse është natë.

Vetmia nuk të mundon,

Trishtimi nuk të shtyp.

Mbetu,

Dhembja është

Dorëza që na përshtatet.

 

CAUT UMBRE

 

Statornic? în Tine,

O, Doamne, a? vrea s? fiu,

Dar m? las purtat? de nisipuri,

Caut umbre.

 

Raza am z?rit-o,

De pe când t?v?leam iarba

Din Rai.

 

Eu sunt copilul cel r?u.

Chiar ?i-n t?cere,

Când urc o treapt? în rug?ciune,

Ispita m? linge, p?catul m? cere...

 

KËRKOJ HIJE

 

Besnike ndaj teje,

O, Zot, do doja të jem,

Por po mbetem e mbajtur nga rërat,

Duke kërkuar hije.

 

Rezen e vërejta,

Qe nga koha kur e shpupurisja

Kullosën e Parajsës.

 

Unë jam fëmija i ligë.

Madje edhe në heshtje,

Kur ngjitem shkallës në lutje,

Provokimi më lëpin, më kati më kërkon...

 

VIA?A ÎN AEROPORT

 

Timpul s-a oprit

?i spa?iul nu-mi mai ajunge,

De via?? f?r? noroc

Sufletul se plânge.

 

Lacrimi ?i lacrimi

Dar va fi bine:

La trei ?i un sfert sose?te avionul

Din Insulele Malvine.

 

Buc??i de speran?? apun

În neclara mea disperare,

La cinci ?i cinci sose?te avionul

Din Baia Mare.

 

JETA NË AEROPORT

 

Koha u ndal

Dhe hapësira nuk më mjafton,

Nga jeta e pafat

Shpirti po rënkon.

 

Lotë dhe lotë

Por do bëhet mirë:

Më tre q një çerek arrin avioni

Nga Ishujt Malvine.

 

Copa shprese perëndojnë

Në dëshprimin tim të paqartë,

Në ora pesë e pesë arrin avioni

Nga Baja Mare.

 

(Përktheu: Baki Ymeri)