Shprehja legjendare e Jezusit në kryq, "Fali, o At, sepse nuk dinë çfarë bëjnë" (Luka 23:34), është një nga momentet më të thella dhe tronditëse të narrativës ungjillore. Ajo mbart një peshë të madhe religjioze dhe filozofike që përshkon thelbin e krishterimit dhe sfidon mendimin etik të njeriut përtej shekujve...
…dolëm pas mesnate, herët, kur s’duhej të kishte turma nëpër qytet, që të mos pengoheshim dhe të shmangnim radhët e gjata.U futëm nga Porta e Herodit dhe po ecnim si grup rrugicave të ngushta, ku dritat zverdhnin si flakë qirinjsh dhe hëna sipër digjej si kemore meshe...
Ështe Dita e Meshtarëve, e shërbimeve… dhe arti di të na çojë dhe ku shkojnë lutjet dhe dëshirat…“Darka e Fundit” është kudo, gjeniu Leonardo Da Vinci e “ka shtruar” në Milanon e tij dhe kujtoj se edhe ne kemi vajtur atje dhe emocionet janë gjithmonë të tanishme...
Faleminderit nga zemra, i nderuar Hajredin Demiri! Sot pata nderin e rrallë të jem mysafir në shtëpinë tuaj, një shtëpi që nuk është thjesht një shtëpi familjare, por një monument i gjallë i historisë sonë kombëtare. Në këtë shtëpi, në ditët e para të themelimit të Universitetit të...
Me urtësi puthi dhe vuri në ballë dëshirat rinorepër hirë të çrrënjosjes së zakoneve fisnorepër t’pajtuar gjaqe e ngatërresa faqebardhëqë t’mos ketë vëllëzër t’armiqësuar, as t’përçarë. Kur të armiqësuarëve ua shtrinte dorën mes hasmërishdhe me butësi e menquri iu fliste dashamirësisht,o, farën e...
-Ku të vete unë i ziu, ku?! -pyeste plot habi plaku ulok, shtatëdhjetepesëvjeçari Sokol Barja. I gjori, me dy këmbët e këputura në gjunjë në ofensivën e parë, qëndronte palmuç në karrocëzën invalidore. Këtu lërmë, këtu! Më mirë t'i lë eshtrat në pragun e shtëpisë sime sesa rrugëve, si i tretur humbëtar. Ti ik e...
?Vetëm për vetëm mbetate Varri i Krishtit,Rashë aty dhe po e përqafoja.?Rrasa e varrit mori drithmat e mishit,?Plagë mermeri më dha… mister…gozhda,?Që pa mëshirë iu ngulën dhe shpirtit,?Edhe ajrit, hyjnoren për të vrarë.?Po varri është bosh… Mrekullia e Birit?I kishte ikur vdekjes… ja, te ky varr!?Ngushëllomë, o Qiell, të përgjërohem...
Shkodra, qyteti që ushqeu me frymë poetike dhe qytetare këtë dinasti fotografësh, bëhet për herë të parë një pjesë fizike dhe shpirtërore e Kujtesës së Botës. Ajo që nisi me aparatin fotografik të Pietro Marubit në mesin e shekullit XIX, u kthye në një epope kulturore me më shumë se 500 mijë negativë, të...
Andej kaloj çdo ditë me shoqe e shokëMarrim mësime çdo ditë në universitet,Te semafori në qendër pranë KatedralesGrumbull lypësish, pamje që të vret! Fëmijë të shëndoshë, fytyrëgjerë me flokë të shprishurDisa zbathur, të leckosur shtrijnë duart përbri,E vras mendjen pse të gjorët nuk janë në...
Kur njeriun e prek dhimbja në palcëE zjarri djeg damarëve të zemrësShqetësimet lëvrojnë gjymtyrëve të trupitVetëm mjegull shikon, dridhje ndienE prushi brenda ndizet e fiket si vetëtimëPastaj shikon zharavën e shkriftëSi lëmashk loti, si rrëshirë... Lëreni të çajë me lotin që...
Prej tana arsyeve me shku n’Shkodër, Ferid Kola, asht një kryeherë. Ferid Kola, asht nji shkas me nda me ju faktin se dashnin e Shkodrës, s’asht se munden me e mbajt mbi shpirtje, vetëm hiret dhe stolisjet e saj t’nusnimit t’kahmotshëm, pa ju ba gajret njata qi mëkimin e...
Qe një mbasdite vjeshte, me diell të ngrohtë si në verë, ku nga rruga pranë shtëpisë, na për shëndeti XHELALI. Babai jo vetëm ia ktheu përshëndetjen, por edhe e ftoi që të shkëmbenin dy pare muhabet. Hyri në oborr dhe së bashku me timatë, u ulën mbi një stol të gjatë aty, në oborr. Unë...
Po lëvizin shqiptarët,Sikur gjelat në arenë,Secili me një flamur,Veç kombit pa skenë. Nga Tirana n’Prishtinë,E n’Preshevën me siklet,Nuk kemi si dikur ideale,Pos kolltukut me pushtet! ...
Muzë e poezisë, poezinë më fali për armëmë dha pasion dashurinë për atdheun, qëjeta ime të rend përjetësisht drejt këngës Pellazgë ilirët e kanë thënë identitetin ee tyre shqiptar, nuk ka gjuhë pa popull nathoshte mësuesi i lëndës për gjuhën latine...
Si nxënës i shkollës fillore, pesëdhjetë e sa vjet më parë, po edhe më vonë, kur vijoja shkollën e mesme, kisha mësuar përmendsh vargje të Esad Mekulit.Vjershën “Gjykimi” e kisha recituar edhe në programet festive në Shtëpinë e Kulturës, kur i organizonin mësuesit e shkollës në fshatin tim të lindjes...
I njelmëtsi uji i detit Loti trand gurët në bjeshkënë sy gëzimi e hidhërimi binjakë Përherë një rrjedhë e ngrohtëedhe në verë edhe në të ftohtë Loti burimin në zemër e kaçdo gjë peshohet nga e mira...
Si macja që gërhet,kur e përkëdhelin,Një ekstazë vizatohet,në fytrën e lëvdonjësit,Predikon lumturinë,por e habitshme,Se, shumë njerëz,humbin paqen e shpirtit. Lartëson mbi atë çka kemi,harron dëshirat,Si nuse zbukuruar,me florinjë e diamante,Që zvarritet në tapetin e kuq...
Edhe pse është një shkollë e re e hapur, më 17 janar, mësuesit dhe nxënësit po ecin suksesshëm dhe vetëm në rritje për të arritur në objektivin dhe detyrat e larta që i kanë venë vetes për të mësuar gjuhën tonë hyjnore, Gjuhën Shqipe...
Simone de Beauvoir është një prej grave që u shndërruan në flamuj revolucionesh. Pakkush guxoi si ajo. Gjithëçfarë bëri mbetet një kontribut i qenësishëm për të futur rolin e gruas në një erë ndryshimesh, duke e udhëprirë atë në një ardhmëri sfidash...
Foto e kësaj gruaje malësore e fillimshekullit të shkuar, është stampuar në kartolinat e kohës me mbishkrimin “Kujtim nga Shqypënia”, “Nuk a grue por ashtë Krajlic/ Katër Krêna i pret n’sakic”. Përkundër një stampimi tjetër, ndoshta i mëvonshëm që mbanë mbishkrimin frëngjisht “Souvenir de Scutari d’Albanie”, më e plotë si imazh...
