Asllan Dibrani – Luani: Goditja ndaj Ushtrisë - dhuratë politike për Vetëvendosjen dhe fushatë falas për Albin Kurtin

Goditja ndaj Ushtrisë: dhuratë politike për Vetëvendosjen dhe fushatë falas për Albin Kurtin

Nga Asllan Dibrani – Luani

Ka momente kur politika zbret aq poshtë, saqë nuk dëmton më kundërshtarin – por vetë shtetin. Deklarata e ish-deputetes së PDK-së, Ganimete Musliu, që u bën thirrje mërgimtarëve të mos e financojnë Ushtrinë e Kosovës, është pikërisht një moment i tillë. Një deklaratë e papërgjegjshme, e pamatur dhe politikisht e rrezikshme, që nuk ka asnjë lidhje me opozitarizmin normal.

Kjo nuk është kritikë.
Kjo është goditje nën brez ndaj sigurisë kombëtare.

Kur inati politik bëhet më i fortë se interesi i shtetit

Ushtria e Kosovës nuk është fond partie. Nuk është pronë qeverie. Nuk është lodër elektorale. Ajo është vazhdimësi e UÇK-së, simbol i sakrificës dhe shtyllë e shtetësisë. Të dalësh kundër financimit të saj, në kohë tensionesh rajonale dhe kërcënimesh të hapura nga Serbia, është akt i papranueshëm politikisht dhe moralisht i diskualifikueshëm.

Nëse kjo quhet “qëndrim politik”, atëherë kemi hyrë në një fazë ku opozita po lufton më shumë shtetin sesa qeverinë.

Patriotizëm me fjalë, sabotim me vepra

Ironia është therëse: ata që flasin më së shumti për UÇK-në, sot po dalin kundër Ushtrisë që lindi nga ajo luftë. Kjo nuk është kontradiktë – kjo është hipokrizi e pastër politike.

Flamuri në sfond, fjalët e mëdha në podium, por kur vjen puna te financimi i sigurisë – refuzim. Kjo është demagogji e nivelit më të ulët, patriotizëm për kamera dhe jo për shtet.

Dikush duhet ta thotë hapur:
kjo nuk i shërben Kosovës.

Opozitë në panik, pa ide dhe pa kontroll

Këto deklarata nuk janë rastësi. Janë shenjë paniku. Janë produkt i një opozite që nuk ka çfarë të ofrojë, nuk ka program bindës dhe nuk ka narrativë fituese. Kur mungon vizioni, goditet gjithçka që mban peshë shtetërore – madje edhe Ushtria.

Kjo nuk është betejë politike.
Kjo është vetë-shkatërrim politik live.

Gjuha e rrugës – arma e fundit e humbësit

Në të njëjtën linjë shkatërruese bie edhe diskursi i Sami Lushtakut, me fyerje, etiketime dhe gjuhë të papranueshme për një skenë politike serioze. Kur argumenti mungon, fyerja bëhet strategji. Kur ideja mungon, britma zëvendëson mendimin.

Rezultati?
PDK humb pikë. Vetëvendosje fiton terren. Albin Kurti forcohet.

Ironike, por e vërtetë.

Në prag zgjedhjesh, kjo është dhuratë për kundërshtarin

Zgjedhjet e 28 dhjetorit 2025 po afrohen. Qytetarët po shikojnë. Dhe po mbajnë mend. Ata shohin kush flet për shtet dhe kush flet për inat. Kush ndërton dhe kush shkatërron. Kush e respekton Ushtrinë dhe kush e përdor si mjet sulmi.

Të godasësh Ushtrinë e Kosovës sot është t’i bësh fushatë falas Vetëvendosjes. Është t’i dorëzosh pikë politike kundërshtarit pa asnjë rezistencë.

Fundi i historisë: Ushtria nuk preket

Ka një vijë që nuk guxon të kalohet. Ushtria e Kosovës është ajo vijë. Kush nuk e kupton këtë, nuk është i denjë për pushtet. Kush e shkel, e nxjerr veten jashtë përgjegjësisë shtetërore.

Kosova nuk ka luksin e politikanëve amatorë që eksperimentojnë me sigurinë kombëtare për disa klikime apo duartrokitje partiake.

Në çdo shtet normal, thirrjet kundër financimit të ushtrisë nuk do të konsideroheshin “mendim politik”, por akt i rrezikshëm që cenon interesin publik. Në Kosovë, kjo duhet të jetë vijë e kuqe për çdo parti që pretendon të qeverisë nesër. Sepse siguria kombëtare nuk është pronë e opozitës apo e pozitës – është obligim ndaj qytetarëve dhe brezave që vijnë.

Ushtria nuk është temë debati.
Është themel shteti.