Rrezart Kalaja: Kur Zuzarët e Pushtetit Tërhiqen Pas Maskave, Populli Rindërton Shpresën

Kur Zuzarët e Pushtetit Tërhiqen Pas Maskave, Populli Rindërton Shpresën

Shkruan: Rrezart Kalaja

Zuzarët e pushtetit, me sy të verbuar,

Në errësirë shkelin, pa shpirt dhe pa ndjenjë,

Nën maska rrenash dhe ngjyra të ftohta,

Të tjerë përkëdhelnin, për të shkatërruar çdo ëndërr.

Por populli ngrihet, si një flakë që nuk shuhet,

Në zemrat e tij, dashuria shpërthen, si vullkan që s'pushohet,

Në duar të njoma, ndjen fuqinë e shpresës,

Asnjë forcë nuk e ndal, pasi ajo e ndien me thellësi.

Zuzarët mund të gënjejnë, por jo përjetësisht,

Të shtypin me truke, me ligje që janë padrejtësi,

Por populli, me dashurinë që e mban si thesari,

Rindërton gjithçka, nga dheu, nga hiri, si diell që ngrihet mbi detin e errët.

Të dhunuar, të shkelur, të pastruar nga mllefi,

Por s'janë të thyer, ngrihen si të fortë, si shtylla të hekurta,

Në çdo hap, betimi i tyre nuk zbret,

Për liri, për drejtësi, për të drejtat e tyre,

Dashuria për atdhenë, është një flakë që askush s'mund ta shuajë.

Në fund, kur zuzarët të zhduken si diell pas mjegulle,

Kur maskat e tyre të bien, dhe të dalin të vërtetat e fshehura,

Populli do të shkëlqejë, si një yll në një qiell të pastër,

Sepse ai është fuqi, ai është shpresa, ai është jeta e nesërme.