Gani Pllana: Humbëtirë meridiane

Gani S. Pllana

HUMBËTIRË MERIDIANE

Një sy gjumë, jashtë Atdheut,

Nuk të qetëson kurrë!

Ky eksod fatkeq,

Ikje e të gjithë grupmoshave,

Nga njëmijë çdo natë,

Nëpër trojet e armikut,

Natën pa hënë e ditën pa diell,

Me valixhe mbi krahë,

Me djepa nën sqetulla,

Udhëtojnë nënat e gjora

Të humbura pa shpresë,

Nëpër rrugica të Evropës

Pa adresë.

Me  bileta njëdrejtimëshe,

Në humbëtira

Të pashpresa...! Pse ?

Pleqtë me bastunë

Fëmijë të rraskapitur,

Nëna akademike

E bija magjetore...

Nxënës pa libra e fletore,

Udhëtojnë natën e ditën struken

Në tokë të huaj, pa shpresë.

Për bukën e gojës,

Me legjendë në krahë të Nojës,

Për një jetë më të mirë...

Në meridianë të tjerë,

Turma- turma, turbull-këllirë!

Bredhje pa fund...

Ylli i fatit, askund!

EVROPA NË PARAKALIM

Kur Evropa në parakalim

Do të ngopet me Ilirët e rinj,

Nuk do të ketë më mirëkuptim

Për qëndrim e jetë, shqim.

Dikur, do fillojë kthimi

Me imponim, me dhunë,

Do krijohen pakënaqësi.

E, ku të kthehen të gjorët tanë,

Kanë shitur bagëti e shtëpi?!

SHPRESIM

Shpresoj te dita me diell,

Do ndryshojnë gjërat

E ato të vallëzojnë

Në degët e blirit.

Që merr fund e keqja,

Do të ndalet eksodi,

Do ndalet e stërkeqja.

Çdo gjë do bjerë në vendin e vet,

Kosova të gjithë i mirëpret.

Mbase, e liga, shkulja

Dhe tragjedia të tretë!