Hamza Halabaku: Do të vij

Hamza Halabaku

DO TË VIJ...

Në Lagjen e Përjetësisë të fshatit tim,

më presin

gjyshi, gjyshja, nëna,

babai, im bir, Gazmendi,

motra, vëllai e të tjerë.

Do të vij edhe unë

Në një dimër o verë

me ju do të jem

e  do t’ju tregoj për

të gjitha të ndodhurat

në këtë botë,

kur të takohemi...

Që kur keni ikur ju

Shumë (pak) kemi ecur

Pastaj, do t’ju kallëzoj për të mirat

E ato të tjerat,

për të gjitha...

Së pari,

në fushë të dijes,

si na keni lënë - jemi.

Jemi shpërndarë gati në tërë botën

Këtej e andej Atlantikut.

Keni sa të doni që gjuhën tonë të bukur shqipe,

Pasardhësit tuaj, e flasin në Berlin e në Paris,

në Romë e në Vjenë, në Bruksel e në Londër

Ku ndër të parët ishte Isa Boletini,

Në vend të Hasan Prishtinës.

Tani në qiellin tonë

Duket qartë një lloj mjegullie.

Tirana e Prishtina

Shumë (s’)duhen ndër vete!

Hiç më mirë nuk janë

As ata të Medvegjës

me të Luginës.

Pa asnjë dyshim ju them të vërtetën.

Presheva e Ulqini

Sillen si në të vjetrën

Më ka zënë meraku

që Shkupi e Tetova

Dibra e Kërçova

Sikur nuk e dinë

se janë të një gjaku.