Sport » Sporti
Albert Zholi: Ahmet Shqari - Ju tregoj ata që i dhanë emër emisioneve sportive “Nga njëra ndeshje në tjetrën”
E merkure, 23.02.2022, 06:42 PM
‘Mjeshtri i Madh” Ahmet Shqari: Ju tregoj ata që i dhanë emër emisioneve sportive “Nga njëra ndeshje në tjetrën”
-Nuk
harrohen Ismet Bellova, Aleko Gjergo,
Veli Rada, Robert Papa dhe Frederik Fico
Nga
Albert Z. Zholi
Në sistemin monist “Rubrika Sportive” apo emisioni “Nga njëra
ndeshje në tjetrën” mbeten më të ndjekurat. Emisione që dhe sot kujtohen me
shumë nostalgji. Emisione që të hiqnin stresin dhe të mbushnin me adrenalinë.
Por duhet thënë se në ato emisione kishte dhe emra të mëdhenj që koha i ka
lartësuar më shumë. Një jetë, gjithsesi ka emocione të mëdha, që janë përftuar
nga ngjarje të veçanta dhe të rëndësishme sportive, përmes të cilëve atij i
është dashur të përshkohet gjatë gjithë atyre viteve. Ahmet Shqarri ka shkruar
shumë kujtime pasi ato janë një pjezës e asaj rruge të gjatë të bukur dhe të
vështirë në karrierën e tij gazetareske. Kujtimet e tij i ngjajnë një lloj
mozaiku, ku ngjarjet ndërthuren pazgjithmërisht me personazhe të shumtë, ku
gjithsecili është një protagonist në rolin e tij. Dhe Ahmeti i vlerëson të
gjithë miqtë, shokët, bashkëpunëtorët me të cilët ka ndarë ngjarje nga më të
bukurat, por edhe nga më të vështirat të sportit shqiptar në një sistem të
trazuar.
“Ustallarët”
e transmetimit të ndeshjeve të futbollit në socializëm
Sidoqoftë ustallarët e kësaj pune si Ismet Bellova, Aleko
Gjergo dhe Veli Rada ishin ata që shkonin më shpesh nëpër rrethe, për të
dhënë përvojën e tyre të pasur. Për këto raste bëhej një grafik, se cili do të
transmetonte. E kujtoj me njëfarë nostalgjie kur sjell ndërmend ato vite se si
për të shkuar në një qytet për të transmetuar, sidomos kur kishte ndonjë
ndeshje të rëndësishme, radiokronistët bënin garë kush të zinte radhën i pari.
Madje që më përpara më propozonin edhe ndeshjen që ata preferonin për të
transmetuar! Ishte koha kur disa prej radiokronistëve po hidhnin hapat e parë
dhe kërkonin që të afirmoheshin në rrugën e bukur, por në të njëjtën kohë shumë
të vështirë të gazetarisë sportive të folur, që më vonë shumicës së tyre
do t’i hapte rrugën edhe në gazetarinë e shkruar!...Aleko Gjergo, me profesion
farmacist, do të mbahet mend, pas Bellovës si një nga radiokronistët me zërin
më të bukur plot elokuencë dhe tepër i figurshëm e mjaft professional në atë
çka përcillte nëpërmjet mikrofonit të Radio Tiranës, ky që me siguri do t’i
shkonte ende shumë mirë nëse nuk do të largohej për t’iu futur rrugës së
politikës!? Apo Frederik Fico, që për prermisat e mira të shfaqura që në fillim
e patën marrë nga Gjirokastra për të drejtuar disa rubrika sportive në vitet
’80 në TVSH, por ndoshta profesioni i mjekut apo diçka tjetër, qe bërë pengesë
për të atëherë. Sidoqoftë ai vazhdoi si radiokronist, rol të cilin vazhdon që
ta luajë me sukses gjithjnë nëpërmjet emisionit “Nga njëra ndeshje në tjetrën”.
Dhe ky jubile i emisionit të 500-të më sjell ndërmend emra të tjerë
radiokronistësh, që nëpër vite kanë thënë secili në mënyrën e vet, atë që duhet
gjatë transmetimeve të shumta. Natyrisht, “Shkolla e Tiranës” është dalluar më
shumë. Duke qëndruar pranë Ismet Bellovës, si i vetmi i brezit, që kishte
njohur e punuar me mjeshtrin Anton Mazreku dhe që vazhdonte të mos i ndahej mikrofonit
sportiv, ndryshe nga ndonjë tjetër që kërkonte të hallakatej ku të mundëte. Të
shumtë qenë ata, të cilët përfituan nga stili i tij duke shfaqur më vonë edhe
origjinalitetin e tyre. Kështu Veli Rada me të dhëna aktoreske ç’ka më vonë e
bëri profesion të vetin, nëpërmjet studimeve që kreu në Akademinë e Arteve
vazhdoi të ishte përmbi 20 vjet rresht një nga figurat qëndrore të transmetimit
të ndeshjeve në Radio Tirana, duke qenë ndërkohë mjeshtër në njohjen plot
siguri të situatave të papritura, që të ofron loja e futbollit. Ndoshta kjo
ngaqë edhe kishte luajtur futboll me sukses, duke qenë edhe kapiten i të
rinjëve të “Partizanit” në fund të viteve ’50-të.
Secili
radiokroinist, në stilin e tij
Secili radiokroinist, në stilin e tij, nisi të bëhet i njohur
pikërisht nëpërmjet atyre “fragmenteve” që kishte mundësi të transmetonte në
emisionin “Nga njëra ndeshje në tjetrën”. I brezit të Radiokronistëve që
përpiqet të krijonte stilin e tij , ishte edhe Robert Papa. Për të ardhur deri
tek transmetimet sportive atij iu desh të vendoste për të studiuar, jashtë
dëshirës së tij, Institutin e Lartë Bujqësor, sepse ndërkohë nuk i kishte dalë
e drejta për të vazhduar Institutin e Arteve, të cilin e pëlqente. Kështu
Robert Papa pas shumë kohësh në transmetimin nisi të njihej për ritmin e tij të
shpejtë në ndjekjen e aksioneve të lojës. Për të vazhduar me të tjerë si Ymer
Kurti:përvoja e të cilit i jepte shpesh siguri dhe lirshmërinë, që i duhej.
Ndërkohë dhjetëra të tjerë do të provonin më vonë startin e tyre drejt mikrofonit
sportiv në emisionin “Nga njëra ndeshje në tjetrën”, që përbënte një
sfidë të re për ata në rrugën e gazetarisë, por pa arritur që të krijonion siç
duhet portretin e tyre në këtë fushë. Dhe historia vazhdon me personazhe të
tjerë, me ata që përvojën e tyre u përpoqën ta pasurojnë, për të thënë diçka të
tyren, origjinale, por mbi të gjitha të saktë e të paanshme, ç’ka është në fakt
në themel të punës që bëhet për organizimin dhe realizimin e çdo
emisioni. I tillë është Ymer Striniqi, të cilin mund ta quajmë “dekan”
për atë grup radiokronistësh që ka nxjerrë Shkodra dhe që me përvojën e tij
mbetet nga ata që kanë bërë historinë e këtijë emisioni. I këtij plani është
edhe Sefedin Allkja, që pas përvojës si gjygjtar i njohur futbolli me reputacionin
e fituar si radiokronist sportiv, arriti të bëhet nga personat publikë më
popullorë, jo vetëm në Elbasan. Për të vazhduar me Moisi Dalipin interesant,
apo me Rrok Preçin, që me transmetimet e tij nga Laçi përbënte “kripën” e
emisioneve, me Fatmir Eficën e Bujar Qesen, që tani botojnë edhe libra e
gazeta: Zef Shtjefni e Fatmir Thaçi plot kulturë dhe kompetentë e deri tek
Mikel Mbriçaj dhe Arbër Emiri pasionantë, Pal Toma e Sefer Kika, Piro Qiqi i
“Shkollës gjirokastrite” të transmetimeve, nën shembullin e F.Ficos, Agron Kaja
i qetë dhe i saktë, Vladimir Ngjela gjithashtu nga veteranët e këtij emisioni,
duke vazhduar me më të vonshëm si Astrit Hodaj e Pëllumb Starova, e të tjerë që
të na falin se edhe nuk i kujtoj as emrat, të cilat kanë arritur që të inagurojnë
emisionin tonë. Sidoqoftë të gjithë këta, secili i veçantë në mënyrën e tij të
transmetimit, kanë dhënë kontribut të madh për emisonin “nga njëra ndeshje në
tjetrën”, për të cilën shumica ende sakrifikojnë me tërë kuptimin e fjalës. Në
një klimë të tillë, ku puna e ndershme dhe mirësia duhet të jenë më prezente,
Radio-Tirana nëpërmjet emisionit “Nga njëra ndeshje në tjetrën, pa dyshim më i
dëgjuari deri më sot ndër mediat tona elektronike, njëkohësisht dhe më i
kërkuari nga të gjithë për vetë informacionin e freskët dhe të bollshëm
dhe mënyrën interesante të transmetimit, arrin që nëpërmjet radiokronistëve të
tij besnikë dhe pasionantë për punën që bëjnë, të dalë veç të tjerave edhe mbi
perversitet, spekullimet dhe sharlatanizmat, që shpeshherë shihen në sipërfaqe
të jetës sonë të përditshme, nëpërmjet gazetave të ndryshme dhe njerëzve
mediokër e pa asnjë etikë. Rregullisht njëherë në javë, por ndodh edhe dy herë
në javë, nëpër të ashtuquajturat kabina tona të transmetimit, sepse në fakt nuk
i plotësojnë kushtet normale për t’u quajtur të tilla, radiokronistët e
emisionit.
Emision
me përgjegjësinë morale
‘Nga njëra ndeshje në tjetrën” kanë mbi vete shqetësimin dhe
përgjegjësinë morale të asaj çka do të transmetojnë për dëgjuesit që gati prej
20 vjetësh janë mësuar me ritin e të ndjekurit të kronikave të aktiviteteve
tona futbollistike. Këta radiokronistë besnikë, po i quaj kështu për atë
përkushtim të madh që kanë treguar, madje edhe në ato kohë të vështira kur të
luajturit futboll në Shqipëri quhej një absurditet, kur kampionati ynë
luhej nëpër fusha asnjanëse, pa spektatorë dhe kur në stadium kërciste
edhe kallashnikovi. Pra kur futbollit dhe çdo sporti u ishte zverdhur të
gjithëve, pikërisht në këto kushte kur edhe gazetat ishin “fshehur” duke mos u
botuar megjithatë këta radiokronistë, besnikë të emisionit me fanatizmin e tyre
profesional ishin gjithnjë të gatshëm duke transmetuar çdo javë që luhej
futboll. Pranë aparaturave të improvizuara për transmetim, dhe shpesh në
mungesë të tyre, pranë telefonave ku nëpërmjet një odiseje komunikimi që
shumëkush nuk mund ta kuptojë së bashku me teknikët e telekomit nëpër rrethet
përkatëse, radiokronistët e emisionit “Nga njëra ndeshje në tjetrën” me
transmetimin e tyre gjithsesi kanë bërë të mundur që ti japin frymë
futbollit tonë që ishte pushtuar nga agonia dhe problem të tjera, u
reduktua vetëm në një javë ndeshjesh, duke kontribuar gjithashtu në
mbijetesën e tij.
Për këta
radiokronistë jeta vazhdonte. ..
Edhe pse shumëkush kur dëgjonte transmetimet e ndeshjeve në radio,
qëllonte të thoshte:”Pse ende luhet futboll në Shqipëri!?” Në vitin 1997, kur
UEFA me FIFA-n, i përjashtuan klubet tona nga garat evropiane duke i dhënë
ndërkohë Kombëtares sonë “statusin e emigrantit”, pasi e privoi atë që të
luante në fushën e saj. Pra në të gjithë këto raste emisioni “Nga njëra ndeshje
në tjetrën” i ka shërbyer futbollit shqiptar, ekzistencës së tij nëpërmjet
transmetimeve, që nuk janë ndërprerë për asnjë javë duke pasur si
protagonist pikërisht këta radiokronistë. Për t’u mos u zgjuar me
vështirësi të tjera të organizimit ku sigurimi i linjave telefonike rrallëherë
ka qenë i plotë. E megjithatë emisioni vazhdon duke mos u zbehur ndërkohë
asnjëherë interesimi i mijëra e mijëra dëgjuesve tek të cilët arrijnë valët e
Radio-Tiranës. Dhe jo pa modesti dua të them këtu se vetëm në sajë të pasionit
për mikrofonin e Radios me të cilin tashmë më lidhin dekada. Ky emision ka
pasur një tjetër mundësi për të mbijetuar. Radioja, për të cilin
këngëtari i famshëm Frenk Sinatra, në kohën kur në skenën e mediave doli
televizioni, pati thënë se, . “ televizioni një shpikje e bukur. Kur mbyll sytë
më ngjan si radio!...”, Tashmë është bërë një pjesë e pandarë e jetës sime. I
nisur si një shkrim ku pretendimet nuk ishin për të bërë historinë e
plotë të 500 transmetimeve të emisionit “Nga njëra ndeshje në tjetrën”,
megjithatë, pa dashje, kam piketuar me këto që përmenda e botuar këtu
gjithshka, që lidhet me historinë e transmetimit të ndeshjeve të ekipeve tona
nëpër vite, përfshi këtu ato ndërkombëtare, edhe nëpër botë.
box
Futbolli
është i tillë që na bën të heshtim e të mbajmë frymën
Futbolli është i tillë që na bën të heshtim e të mbajmë frymën dhe
të dëgjojmë historinë e transmetimeve tona futbollistike, nis
me Anton Mazrekun e Ismet Bellovën, me Skifter Këlliçin e Aleko Gjergon, për të
ardhur tek dhjetëra radiokronistë në të katër anët e Shqipërisë, kolegë
të vjetër e të rinj që Ahmet Shqarri i cili ka mëse tre
dekada që e ka lidhur jetën me mikrofonin e sportit, ka ditur ti respektojë
nëpërmjet këtijë libri. Nuk e mbaj mend se në cilin vit por kam qenë në
Pogradec dhe doja të dëgjoja transmetimin e ndeshjes së futbollit midis
Barcelonës dhe Flamurtarit tonë. Njeriu që do të dëgjohej për 90 minuta
me radhë atë natë në Shqipëri ishte Ahmet Shqarri, që kishte shkuar
për te transmetuar atë në qytetin Katalanas. Por Pogradeci
kishte një difekt të madh: valët e Radio –Tiranës nuk kapeshin. Në asnjë
vend nuk mund të lidheshe me Tiranën, mer përjashtim të disa pikave
të rralla të cilët mund të dëgjoje njëfarë zëri. Si dështova me radiot e
Hotel Turizmit ku as e dhomës dhe as e sallës nuk lidheshin me
Tiranën, përfundova te një dëzhurn i elektrikut, në një kthinë diku
thellë rrugicave të Pogradecit. Atje e dëgjova të transmetuar
atë ndeshje, ndërsa ndjenja i futur në një kthinë të humbur në ato
rrugica të errëta, zërin e Ahmet Shqarrit , që përhapej në
perandorinë e pafundëme të ankthit të futbollit dhe për 90 minuta
rresht dëgjohej në të gjithë Shqipërinë.E uroj autorin për këtë libër, i cili
në të hershmëve na kujton shumë ngjarje e njerëz të paharruar të
futbollit tonë por dhe të sporteve të tjera, kurëse brezat e rinj i
ndihmon ta mësojnë historinë e tij, histori që ua bën edhe më të
bukur futbollin e sotëm.
Vath Koreshi