Visar Zhiti: Lexojmë pak, urrejmë shumë

SA PAK DIMË TË LEXOJMË,

SA SHUMË DIMË TË URREJMË…

- përsiatje pasditeje -

Nga Visar Zhiti

…dola, edhe pse pasditja ishte e ftohtë dhe temperatura e ulët, nën zero. Eh, sa gjëra janë të ulëta e nën zero, thashë me vete dhe po më pëlqente të ecja andej, ku bora ishte e pashkelur. Perëndimi i diellit kontrastonte magjepsshëm, i kuq si zjarr dhe m’u nëpërmend titulli i një kënge, të dêgjuar në fëmininë time, “Flakë e borë”. Një zonje aty, që kishte dalë, siç duket, të shëtiste pak qenin, i kërkova të më bënte një foto me celularin tim, gjë që ma kërkoi dhe ajo ta përsërisja me celularin e saj, teksa e kuqja e perëndimit po venitej me shpejtësi. Dhe u ndamë me zonjën e panjohur duke qeshur. Zjarr dhe borë, po thosha me vete. Po pse ka kaq shumë urrejtje mes njerëzve të mij, pyeta befas prapë veten, pse kaq shumë sharje, moskuptim, egocentrizëm e xhelozi? Një gjë po të shohim në FB, të thjeshtë a miqësore, që s’është siç na e do qejfi, menjëherë kundërvihemi me vrull dhe fyerje, pa pritur të kuptojmë se ç’ishte dashur të thuhet, pa e lexuar deri në fund apo pa e lexuar fare, vetem numërojmë mospëlqimet apo like-t dhe në bazë të tyre vendosim marrëdhënien virtuale. Dhe sa pak që lexojmë libra, romane, histori, filozofi, biografi e shkencë, etj, etj, s’guxoj të them dhe poezi.

Egjiptianët e lashtë thoshin se ka tre mënyra leximi:

1- të lexosh dhe të mos e kuptosh atë që ishte shkruar.

2- të lexosh dhe ta kuptosh atë që ishte shkruar.

3- të lexosh dhe të kuptosh dhe atë që s’ishte shkruar.

Por ne nuk e zgjasim, nuk lexojmë fare. A thua ky është dhe shkaku që urrejmë kaq shumë? E duam aq pak?

Dhe po nxitoja për në shtëpi, se ishte errur…