Nebi Dragoti: Politika vret

NEBI DRAGOTI

 

POLITIKA VRET

 

Poemë

 

I-

Dëshirë e madhe

Botën ta shohim me lule…

E di Bota ka lule natyrale,

Bota me paqë të kërcënuar

nga

ide skizofrenike

garon të vishet gjer në dhëmbë

me armatime.

Dëshirë e madhe

Botën ta shohim me lule…

 

II-

Por, por…

Vret politika,

shumë keq politika vret,

kur politika e keqe

halldupçe

vjen në pushtet…

 

Lajmi të çmend

në shekullin XXI:

u vranë aq e kaq në përleshjet

për drejtësi,

për paqë,

për punë,

për asgjë tjetër

gjaku nuk derdhet.

 

Në Botën me lajme,

lajm i ndezur të çmend:

u vranë aq e kaq

fëmijë të pangrënë,

pa streh,

jetim

në Amerikë,

në Indi,

në Afrikë,

gjithandej vrasje, përplasje.

 

Dëgjoj i vrarë shpirtërisht,

e vrasin njeriun

gjithandej, gjithandej

përmend këtu,

pa harruar, dhe Shqipërinë.

 

III.

U mërzita me lajmet,

se veç politika vret,

nuk vret populli,

nuk vret në asnjë vend

dhe sidomos populli im,

djep mëkimi paqe, miqësie

gjithë vitalitet.

 

Godas me gurë politikën

me vargjet e poemës,

godas, godas, godas

me qëllimin e mirë

dhe nuk vras,

askënd nuk bëj me gjak.

 

Godas me gurë politikën,

shtrembaluqen politikë

si në Lindje

dhe në Perëndim…

 

LIndja dhe Perëndimi

si dy shemra

janë në grindje

për territore,

baza ushtarake,

për influenca,

me dhëmbë shtien çakthi

si qentë.

 

Godas në largësi

nga Shqipëria,

se nuk dua vrasje,

nuk dua gjak,

nuk dua lajme

me kronikë të zezë:

u vranë kaq e aq,

aq e kaq u vranë,

për qejf të politikës

vriten kot fare.

 

Godas me gurë politikën,

politikën e krimit godas,

politikën me ideollogji kriminale

e godas si me shtizë;

shtizë e kam fjalën,

shtizë ideollogjike.

 

IV-

Radiot,

televizorët,

gazetat,

interneti

u çmendën me kronikën e zezë.

Çorodit me lajmet politika palaço,

eterin bllokojnë me antenat

e radarëve difektoz

që të mos zbulohen

pisllëqet

që mbjellin shtetet(…)

kundra njëri-tjetrit

me dipllomaci të rreme

thurur gjithë djallëzi,

gjithë intrigë,

li e lesh,

lesh e li.

 

Këtë që ua them,

e keni në timen poemë:

popujtë me lule paqe në dorë

njëri-tjetrin përshëndesin,

popujtë e urtë

që kurrën e kurrës

nuk nxisin,

nuk ndezin,

nuk vrasin,

nuk duan luftë.

Çka u them

të vulosur

e keni në poemë…

 

V-

Politika politikën e vet

ta zhveshi,

t’i bëjë vetkoment:

pse, pse, pse,

sigurisht, për ta kuptuar

pse politika vret!?

 

Godas me gurë politikën

t’ia thyej nofullën,

brinjën,

t’ia marr frymën

kësaj politike intrigë,

kësaj politike shtrigë,

politikës së degraduar,

politikës së droguar

që veç llafe tjerr

e zhurmë prapanice nxjerr?

 

Me revolucion radhët t’i ngjeshim

edhe ne, poetët,

edhe ne me revolucion ideollogjik

me këmbë ta shkelim,

me rrënjë ta shkulim

të pamëshirshmen e pamëshirë

që të mos ketë Hiroshimë,

që të mos ketë vdekje,

që të mos ketë kurrë më

me bombë atomike bombardim.

 

VI-

Politika dhe ndërton,

politika dhe rrit ekonominë,

gjithçka me bukuri madhështon;

veç, ama, këtë e bën,

kur është e kulluar fort mirë…

 

Prognozë e politikës

e thjeshtë,

shih:

është kjo jetë

e kjo jo,jo, jo nuk do

gjykim e koment…

 

Politika politikës që bën,

politikës që ndjek

t’i bëjë analizë vetë,

veten ta pyesi:

pse, pse, pse,

sigurisht, për ta kuptuar,

për t’u ndryshuar

rrënjësisht

pse politika vret (!?)…

Tetor, 2017.