Vahit Nasufi: Vrraga e kurbetit

Vahit Nasufi

 

VRRAGA  E  KURBETIT

 

Vallë, kurbetin kush e zbuloi?!

Kush qe ai, që i pari shkoi?

Ai që shkoi n`kurbet i pari -

Pa dyshim, ishte shqiptari!

 

Të shpërndarë nëpër krejt botën,

Loti i tyre e njomi tokën!

Nuk ka vend që s`ka shqiptarë ,

Zemra e tyre n`dysh është ndarë!...

 

Këtë kurbetin e mallkuar,

Nëpër shekuj të robëruar,

Brez pas brezi e kem trashëguar,

Nuk ka shenja për ta ndaluar!

 

Ndahesh nga prindërit e moshuar -

N`shtëpi mbesin të vetmuar!

Ndahesh prej vllait dhe prej motrës -

Për të shkuar n`skaj të botës!...

 

E hidhur është jeta e kurbetit,

Larg prej gëzimit dhe lezetit!...

Nuk i thuhet kot "mërgim"

Shumë i ngjajshëm me burgim!

 

Me aeroplan, apo traget,

Herë nën qiell, herë mbi det!

Qoftë me tren, apo vetura,

Me fëmijë t`vegjël, gra e burra!...

 

Rrugve t`gjata me timon n`dorë,

Herë me shi e herë me borë!

Qoftë dimër, apo verë,

Vështirsitë i kanë përherë!...

 

N`autostrada e magjistrale,

Aksidente katasrofale!

Tragjeditë kanë ndodhë shumë herë,

I merr gjumi, bijnë n`humnerë!...

 

I merr gjumi mbi timon,

Humbin jetën për gjithmonë!

Shumë kurbrtçarë, rrugve vdesin,

Rrugve t`Europës, eshtrat u mbesin!...

 

Prindërit e ngratë i presin n`oborr,

Telefonin e mbajnë n`dorë!

N`arkivole djemtë u vijnë!

Por, të ngratit nuk e dinë!

 

Nëpër kufij presin shumë,

Janë të lodhur, janë pa gjumë!

Të tilla, janë vuajtjet e shqiptarve,

Që u përkasin mërgimtarve!...

 

Sa herë vijnë edhe shkojnë,

Sytë e tyre veç lotojnë!

Deri kur do t`shkojmë n`kurbet,

Që kombit tonë, vrragë i mbet?!

 

Prindërve n`shtëpi nuk u hyhet,

U shkojnë djemtë më larg se yjet,

I fshijnë lotët prej fytyre,

Por, jo, dhimbjet e zemrave tyre!...

 

Kur n`kurbet  na shkon rinia,

Në qytet mbretron qetësia!

Kur këthehen mërgimtarët,

Mbesin t`zbrazët trotuarët!...

 

Numri i nxënsve është zvogluar,

Arsimtarët shumë të dëshpruar!

Mbulon pluhuri bankat shkollore,

Për Atdheun është vrragë prore!...

 

Historinë e kombit tonë,

N`dhe t`huaj, nuk e mësonë!

Gjuha shqipe bastardohet,

Dhe shumë shpejt do t`harrohet!

 

Traditat tona kombëtare,

Dalë nga dalë po zhduken fare!

S`mund t`i shpëtojmë asimilimit,

Si duket ai, do t`ia arrijë qëllimit!...

 

Shumë të rinj, kur dashurojnë,

Prindërve t`vet nuk u tregojnë!

Nuk e dijnë se kanë gabuar,

Me të huaj, që janë martuar?!

 

Vëllezër e motra mërgimtarë,

Mos t`harrojmë që jem shqiptarë!

Siç kemi lindë, ashtu të mbesim,

Deri ditën kur të vdesim!