Zhaplluzha: Poeti dhe publicisti Vasil Tabaku

Per antologjine poetike ne Kosove  Adem Zhaplluzha

Vasil TABAKU Poeti, shkrimtari dhe publicisti Vasil Tabaku, krijimtarinë letrare–artistike e ka filluar që në bankat e shkollës tetëvjeçare, kurse botimet e para poetike i ka publikuar në vitet e shkollës së mesme, në organet e shtypit letrar të kohës.
Në vitin 1977 ka përfunduar Studimet e Larta, Fakulteti Gjuhë – Letërsi në Universitetin e Tiranës me rezultate të shkëlqyera, një vit më vonë ka dhënë provimet plotësuese dhe ka kryer edhe Fakultetin e Gazetarisë. Në vitin 1987 ka ndjekur për dy vjet Studimet e Larta pas Universitare në specializimin për skenarist i filmit artistik dhe ekranit televiziv, ku është diplomuar po ashtu me sukses të shkëlqyeshëm. Në vitin 1995 ka kryer trajnim dymujor për gazetari televizive pranë TRT - Ankara, Turqi.
Më pas Vasil Tabakun do ta gjejmë në këto detyra dhe funksione profesionale:

- l978 – 1986, drejtues në Pallatin e Kulturës Ballsh.

- 1986 – 1987, gazetar në gazetën “Drita”, organ i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë.

- 1987 – 1993, skenarist i filmit artistik në Kinostudion “Shqipëria e Re”, Tiranë.

-1992 – 1993, kryeredaktor i Revistës “Film” organ i Kinostudios dhe Film – Distribucion.

- 1993 – 1998, gazetar në Radio Televizionin Shtetëror (RTSH), Tiranë.

- 1998, hiqet nga TVSH për shkak të bindjeve të tija politike të djathta, mishëruar edhe në emisionet e tij televizive si dhe në shumë shkrime dhe analiza të botuara në shtypin e ditës si ”RD“, ”Tribuna Demokratike“, “Republika“, ”Drita“, “Albania“ etj.

- 1998 – 1999, gazetar në gazetën “Liria“, organ i shoqatës së ish të dënuarve politikë të Shqipërisë.

- 1999 - 2000, gazetar në Radio Kontakt, Tiranë.

- 2000 – 2001, gazetar në TV- ATN – 1, Tiranë.

- 2001 – 2002, kryeredaktor i gazetës „Tirana demokratike“ organ i PD Tiranë.

- 2002 – 2003, kryeredaktor i gazetës “Lajmëtari i Lirisë“ organ i shoqatës për integrim të ish të përndjekurve politikë.

- 2003 – 2004, kryeredaktor i TV – ATN - 1 dhe Reporter i Radios Ndërkombëtare „IRIB“, komentator politikë në “Radio Nacional”, bashkëpunëtor i gazetës “Bota Sot”në Zvicër etj.

- 2004 –2005, Vasil Tabaku mbetet i papunë.

- Që nga viti 2007, Vasil Tabaku punon gazetar në Agjencinë Telegrafike Shqiptare ATSH.

Vasil Tabaku, ka botuar rreth 5450 shkrime publicistike, analiza politike, sociale, shoqërore si dhe shkrime te veçanta studimore në fushën e letërsisë, folklorit dhe kritikës letrare,.- Vasil Tabaku është autor i rreth dyzet e pesë dokumentarëve artistik televiziv në TVSH dhe ATN – 1. Ka realizuar me qindra emisione televizive dhe radiofonike në “TVSH”, “ATN – 1”, në “Radio Kontakt”, “Radio Nacional” dhe së fundi gazetar ne ATSH.

Veprat:

?  1. “Hyrja e Pranverës“, poezi, 1976.

2. “Në të gjitha ditët“, poezi, 1981.

3. “Me këngën time dhe jetën“, poezi, 1987.

4. “Ndërrimi i epokave“, studime, 1988.

5. “Bota në sytë e mi”, ese, 1990.

6. „Klithmë drite“, poezi, 1998.

7. “Vit i mbrapsht“, ese politike, l998.

8. “Zgjim i dhimbjes“, ese dhe studime social – shoqërore, 1999.

9. “Vështrim i ngrirë”, poezi dhe ese, 2000.

10. “Shqipëria në udhëkryq, apo politika e kryqëzuar?”, studime dhe artikuj politikë, 2001.

11. “Shkolla Iraniane dhe Shqipëria”, studime dhe intervista me akademikë dhe personalitete të shquara, 2005.

12. “Monumentet e munguara të Demokracisë”, libër eseistiko – publicistikë, 2006.

13. ”Baleti i drerit të plagosur“, roman, 2007.

14. “SHKOLLA IRANIANE DHE SHQIPËRIA”, është përkthyer në gjuhën persishte, Teheran, 2004.

ËSHTË PREZANTUAR:

15. Hasan Hasani: “LEKSIKONI I SHKRIMTARËVE SHQIPTARË 1501 – 2001”, Prishtinë 2003.
16. Ferdinan Laholli: “ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE – ANTHELOGIE DER MODERNEN ALBANISCHEN LYRIK”, Holzminde/Germany, 2003.

 

17 . Libri poetic “Dhimbjes I rrine te vogela kepucet e heshtjes” Tirane 2013

 

 

18. “Dashuroj se nuk di te urrej|”, liber poetik ne gjuhen greke me ilustrime picture nga Valentina BODURI,

 

 

 

 

SHQIPËRI NËNË PERËNDISHË

 

 

Shi dhe përsëri shi

Qiejt

Derdhen

Mbi ty SHQIPËRI

e përmbytur,

e braktisur,

e lënë në mëshirë

në vetmi

me dhimbjen  tënde prej nëne,

për bijtë që vuajnë…

Rënkonë,Shqipëria ime

dhëmb dhe hesht,

Hesht Shqipëri

perapar trishtimit

nën pikat e ftohta të shiut

dhe shëndrrohesh e tëra

në një britmë ...

Ta dëgjoj rënkimin  Nënë

ndjej drithërimat e tua prej gruaje

me duart e rreshkura

zgjatur pa shpresë

drejt qiejëve

bijtë e tu moj NËNË

janë endur rrugëve të Botës

si një dhimbje që derdhet

e lumëshme

me dallgë trishtimi…

ta dëgjoj zërin

drithërimat e tua

kapur nëpër retë e përlotura

ku qiejt

humbasin shpresën

nën dritën e klithmave

Të ndjej Shqipëri

Brenda meje

Si një det gjaku dhe zjarri

Jam yti

Edhe I vdekur

Biri yt

Rrugëvë tragjike të mërgimit

Ku drama jonë

Nuk paska asnjëherë fund…

Jam yti Shqipëri…

Je imja moj NËNË  PERËNDISHË….

 

Tiranë 7 janar 2016

 

 

 

 

PËRVUAJTJE…

 

Shikoj  si cahet gurin

Lulen

si vyshket ngadalë

Me fytyrën  prej gruaje

tmerrësithë të bukur

Vizatuar mizorishtë

Nga vijëza rrudhash

të pamëshirshme,

pa moshë…

Ndjej psherëtimën

Të udhëtoj

nëpër qiell

Mbi britma rrufeshë

të përflakura

Ndërsa

Brenda meje

ngadalë, ngadalë

Përvuajtja  baret

Si një mbretërëshë e trishtë

Dhe kafshon dhimbëshëm

Shpirtin tim të brishtë…

Jam në perandorinë e heshtjes

Ku fjala rënkonë

Nga mosfjala e vërtetë

Dhe  e vërteta

Lidhur

me litarë vështrimesh  vrastarë

Rënkonë ngadalë, ngadalë…

Tej në rrugë

Varfëria

ecën dhimbëshëm

Me dy pika loti ndër duar

Dhe një buzëqeshje të gjelbër

Duke trazuar pemët,

lulet dhe gjethet

Si një flladë

O Zot,

Sa e paqtë varfëria,

E qetë,

e vetmuar,

e pafjalë

Mes leckash
të sajuara

Teksa mbulojnë

lakuriqësinë e pafaj…

Varfëria

Me portretin

e nj femre magjike

Dashuri më falë

Asnjëherë

Jo, nuk pranon mëshirë

Kjo puthje njerzore

Më e trishta në botë

Skamja më e pasur

në lumturinë prej drite

Varfëria

Brenga dhe faji ynë tragjik

Dhimbja jonë e përjetëshme

Ndërton

Brenda kraharorit tim

Një univers përvuajtjesh

Dhe më kërrus pak e nga pak

Drejt tokës së shenjtë

Të përlotur,

të pafuqishëm dhe të pafjalë…

 

Tiranë shkurt 2016

 

 

QARJEQESHJE

 

Jam  buzëqeshja e dhimbjes

Drita që regëtin në errësirë

Mbi këtë kohë pa kohë

Nëpër hunerat e trishtimit…

…se dikush

Dhe gjithkush luan me jetën time

Klithmat mbledh

Nëpër fushëtirën e qiellit

Mbi rrufetë e zjarrta

Në këtë qarjeqeshje

Mbështjellë me puthjen time

O kohë pa kohë

O ditë prej nate

Verbuar nga mëkatet

Hapat e mi prej psherëtimash

Burgos nëpër baltën e ndyrë

Të kësaj dite

Shtrirë mbi stuhitë

Si një peng I heshtjes

Mos ma vrisni shpresën

Lërmani të fluturoj

Vështrimin tim

Mbi supet tuaja drejt lirisë

Ju thash

Jam liria që  vritet cdo cast…

Mos më kërcënoni me terrorin

Me pabesinë

Dhe tmerrin…

Buzëqeshja juaj

Që përgjaket cdo ditë

Dhe dashuria

Me kufomat e ëndërrave

Përqafuar tragjikisht…

Lëreni ëndërrën

Krahët e prerë të saj

Le të rriten

Nëpër fluturimet e pamundur

Ma jepni puthjen e rrëmbyer

Të ndërtoj dashurinë

Nëpër këtë qarjeqeshje

Që vetëm emër nuk ka…

 

20  Nëntor 2015

 

 

MËNGJES I PËRLOTUR NGA SHIU

 

Në krahët e mi

Një e qarë fëmije

Mbështetet ngadalë

Me dhimbje…

Mbi gurët e rrugës

Psherëtima e një nëne

Më ndjek gjithë drithërimë

Mbi duart e mardhura

Uria dhe heshtja

Përpëliten mes trishtimit

Këmbët e zbathura

Shkelin me drojtje

Mbi zemren time

Ku prushëron dashuria

Ndjej fërgëllimat e dhimbëshme

Të Shqipërisë sime

Sytë e përlotur

Si një akuzë e rëndë

Më mbërthejnë

Nëpër gozhdët e dhibmjes

E madhe vuajtja

Trishtimi

I papërballueshëm

Ndërsa varfëria

Ndërton

Qytetet e drithshëm

Të vendit tim

Unë  rend, iki

Po ku të iki

Shqipëria ime

Jam unë pengu yt

Dhimbja jote

Dashuria dhe brenga

Malli dhe heshtja

Shpresa dhe kenga

Mëngjesi I përlotur nga shiu

Dhe dita që pret diellin …

 

24 tetor 2015

 

 

 

TË IKËSH NGA ATDHEU…

 

 

Të ikësh…
Ku të ikësh
Me një qiell dhimbje
Mbi shpinën e krrusur,
Me një brezë rrugësh
Të thurrur
Rreth mesit
Dhe një trendafil
Të vyshkur
Në cep të syve
Ku lotët
Ujitin kopështin e shpresës
Të ikësh
Për ku të ikësh
Mali im I vendlindjes
Krrusur
Nën peshën e varfërisë 
Me dhimbjen
Dhëmbshtërnguar
Dhe urinë e fëmijëve
Të mbëtur peng
Në duart e ashpëra
Plot plasaritje
Nga mungesa e punës…
Të ikësh
Po ku të ikësh
Kënga ime
E shëndruar 
Në vajtim të heshtur…
Pas kam lënë shtëpinë
Me ëndërra të thara
Si degë pemësh të prera
Kam lënë varret
Dhe dashurinë time të parë
Puthjen e pafajshme
Dridhjet e supeve
Dhe denesën e trishtë
Ku heshtja 
Ndërton një cerdhe
Për zogjtë jetim..
Eh
Të iki
Po ku të iki
Rruga ime e fëminisë
Ku flejnë ecjet e mia 
dhe vrapimet
hapat e mi prej gjethesh
dhe plagët e trendafilta
nga gurët e kalldrëmit…
Të iki
Po ku të iki
Shqopëria ime
Zonjë e madhe
Dhe fisnike…
Shqipëria ime e braktisur
Shqipëria imë e plagosur
Shqipëria ime e grabitur
Shqipëria ime e zhgënjyer
Shqipëria ime e bukur
Me vrraga lotësh
Nëpër sytë e plasaritur
Nga pritja e gjatë
Shqipëria ime e mrekullueshme
Tradhëtuar mizorisht nga politikanët…
Të iki
O Zot
Po ku të shkoj
Me këtë peshë dhimbjeje 
dhe brengash pafund
Ku të ndalem
Në cilin shteg
Në cilën portë
Në cilën streh…
Ah Shqipëria ime
Po iki 
Me njërën dorë
Tek gjoksi yt amësor
Dhe dorën tjetër
Tek dhimbja jote e pafund…
Po iki
Shqipëria ime Shqipëri
Ti krenaria ime
Malli im I pashuar
Magjia e ëndërrës
Dhe mrekullia e shpresës…
Ah, po iki Shqipëria ime
Më fal
Për këtë ikje
Por nuk ka rrugë tjetër 
Ka vetëm ikje…
Me fal Shqipëria ime
Dashuria dhe malli im
Shpresa dhe drita ime
Më fal Shqipëri…

 

 

 

PRISHTINA

 

 

Miqeve te mi poet te Kosoves

Nje toke
E bere prej shpirtit tim
Prej dhimbjes dhe krenarise
Prej drites dhe zjarrit te zemres sone…
Prishtine.
Emri I identitetit tim shqiptar
Fjala e dashurise sime te madhe
Dhe puthja prej qielli
Ku perqafohen horizontet…
Kam rene ne gjunje para teje
Qytet I lirise.
Neper guret e rruges
Lemoj hapat e heronjeve
Jeta e tyre 
Eshte shendruar ne buzeqeshen tende
Na mallin tend, 
Ne perqafimputhjen 
Dhe lotedritezimin tend Prishtine…
Jam dashuria jote
Jam zeri yt prej pike loti
Dhe grimca lumturie pakufij
Jam zambaku I celur ne kraharorin tend
Prishtine, 
Frymemarrja jote
Mbush qiejt
I jepe jete gjithe bijeve te KOSOVES
Nepre krahet e plagosur te rruzullit
Ata si zogjte
Presin tu forcohen krahet
Per te rendur ne nje fluturim pakthim
Drejt teje Prishtine…
Epokat
Shfletojne horizontet
Si flete te histories
Perms gjemimeve te viteve
Gishtat e mi te drojtur
Shkruajne kryeemrin e paqes
Prishtine…

 

 

KUMANOVË 2015

 

 

Një sulëm I pabesë I ushtrisë maqedonase 
ndaj popullsisë shqiptare në Kumanovë

Pse ma vratë dhimbjen?
Ngjyra e gjakut
Është bërë
E kuqja e dridhëshme
E ditës
Me emrin KUMANOVË…
Petale
Trandafilash të gjaktë
Mbi plagët e mia 
Prej shqiptari 
Të prerë në besë..
Ku është
Buza e përzhitur e lirisë
Lotët e shiut
Dhe buzëqeshja e vrarë
E dashurisë sime
Të mbetur peng
Në rrenojat e dhimbjes
Ku qyteti që flet shqip
Që ëndërron shqip
Që këndon shqip
Që dashuron shqip
Që jeton shqip
Qyteti që zemrën e ka shqiptare
Sytë me dritë Shqipërie
Me krenari shqiptare
Dhe trimëri shqiptare
KUMANOVA
Më sytë nga drita e LIRISË
Atje
Ku zgjohen
Ditët me frymë Shqipërie
Të puth qytetit im
Më fal që nuk munda
Të ti ndalja plagët e hapura
Nga plumbat e pabesisë
Dhe pabesia e njerëzve
Të vdekjes së trishtë
Me emër të huaj të shkisë..
Më fal KUMANOVË
Që nuk munda
Të ndal rrjedhjen e gjakut
Dhe të ëe cel gjithë lulet
Për dashurinë tënde të madhe
Që di të flas vetëm shqip…

Top of Form

 

Bottom of Form

 

EDHE QIEJTË GJUNJËZOHEN…

 

…sepse zëri im

Udhëton

Mbi shpinën e rrufeve

Nëpër  rrugët e muzgjeve

Ku qajnë dashuritë…

Bota

Është ndertuar

Prej gurëve të zjarrtë të yjeve

Dhe puthjet tona

Rendin këmbëzbathur

Mbi drithërimat e vetetimave

Me përqafime zjarri

Ku pak nga pak

Digjet heshtja e virgjër

Mes mijëra dashurive

Unë

Njioha buzët e tua të trandafilta

Që prisnin aty

Ndoshta që nga përtejjeta

Nga përtejdashuria

Dhe zgjonin stuhitë e puthjeve…

Ne nuk e denim

Dashuria jonë

Ishtë djepvarri ynë

Dhimbjeëndërra jonë

Dhe dëshpërimi

I ngritur në një vargmal vuajtjesh

Përtej durimit dhe forcës

Përtej shpresës

Nën ylberët e shëndritëshëm

Të pasioneve të përflakura…

Nuk e denim

Se jeta jonë

Liria e shpirtit rrebel

dhe guximi barbar

përgjoheshin

nga sytë zezanëve

të veshur me pushtet

perandorë të pakurorzuar

O Zot!

Përse e gjithë kjo…

Ne vinim

Nga fushat e pafund të lirisë

Ku kuajt e hazdisur të puthjeve

Pushtonin hapsirat e pafund

Të pasioneve të marra

Dhimbje krenarë

Që nuk njohin asnjë pushtet

Dhe perandori…

Ne jemi dashuria

Jemi liria

Dfhe qiejt madhështor

Ku zgjohen gjithë mrekullitë…

Jemi triumfi I të kaltëres

Magjia e të kuqes së trandafilit

Dhe perëndia e përqafimit….

 

9  Gusht  2015

 

SHPIRT  GRUAJE

 

…sepse buzëqeshja

E ka burimin

Tek puthja jote e trendafilt…

Një krua zërash

Derdhet mbi supet e mi

Fjalë të shëndritëshme,

Me kristale drite

belbëzime magjike

nën ofshamën e kaltër

të zambakut që cel

në kraharorin tënd dehës…

…sepse aty

Përkulen edhe Perënditë

Gjunjëzohem unë

Duke pritur

Bekimin e puthjes….

Gjithcka

Mbanë psherëtimë gruaje

Përkëdheli pafund

Një lëndinë ledhatimesh

Dhe drita shpërthyese

E qiejëve të dashuruar…

Shpirt I madh gruaje

Ku Bota

Ka zbuluar

Folenë e vet magjike

Shpir gruaje

Ku rënkojnë oqeanet

Dhe shpërthejnë detet

Ndërsa gjithë krojet e Botës

Derdhen

Nëpër trupin tënd skllavërues…

Jam rob I kurmit tënd mahnitës

Ndër duart e mia

Zgjohen të trembur

Pëllumbat e bardhë të gjinjëve

Duart e tua prej ëndërre

Më prangosin

Me përqafime

Ndërsa ti më thua,

Mos ik

Rri I dashur

Rrime mua

Gjersa të thinjet me ne dashuria,

Mos ik

Eja të zgjojmë fëmijët

Nga puthjet tona

Të ndertojmë Botën

Dhe të bëjmë të lumtur

Vet LUMTURINË

Eja më thua

Mos ik

Mos e braktis

Këtë shpirt të bukur gruaje

Jepi vlerë dhe kuptim

Natës sonë të dashurisë

Dhe falëm qiejtë

Për të prerë

Fustanet e mi të marrëszisë…

Eja,

Mos ik

Bëhu  Zot I këtij shpirti gruaje

Ngrihe dhimbjen time

Mbi malet e trishtë

Dhe falëm vetëm dashuri…

 

 

10 gusht 2015

 

 

ETYD

 

Mbi rruge,

balerinat e pikave te shiut

me marrin per dore...

tej ne horizont,

une pash kalin e lodhur te vrapimeve te mia...

nje buzeqeshje e harruar mbi peme,

me thosh se jeta eshte e bukur...

poshte pemes,

nje pellumb i vrar

dhe macja tinzare qe festonte...