Nebi Dragoti: Tre rrathët

NEBI DRAGOTI

 

TRE RRATHËT

 

Indiani mori shkopin,

Një unazë vigane u hoqi dy rrathëve përqark,

“Kjo është ku i bardhi dhe i kuqi

s’dinë asgjë”.

Carl Sandburg.

 

Polemikë  a dilemë, apo ç’djall ish

me rrathët vizatuar si grafik mënçurie;

atje, mbi rërën e largët ç’simbol filozifik:

rreth i vogël, rreth i madh meditim poezie...

 

Rreth i vogël:”Kjo është  çfarë di indiani”;

rrethi madh mbi të voglin:”Ja çfarë i bardhi di”.

Çuditën këta rrathë dhe të voglin, dhe të madhin:

vërtet, kush kish apo nuk kish mençuri?!...

 

Sentencë e saktë dhe mesazh njëkohësisht,

Sandburg u hoqi dy rrathëve unazë vigane:

një mendje e mburrur, një mendje është hiç;

këtë ia them gjithë elitës politikane...

 

Unë e bëj vjershën me fjalë sa më pak,

unë e bëj vjershën të shkruar dhe shumë,

po domethënien,kuptimin ta ketë të qartë,

si e shkurtëra, si e gjata të kalojë lumë.

 

“Ooo, unë di atë, që ju nuk e dini,

Ooo,atë që ju dini, unë nuk e di !”

Bashkohemi bashkë si në orë mësimi,

bashkë bëjmë dhe shkencë, dhe filozofi!

 

KRITIKË

 

Çfarë je ti që vlerën

s’e marrke për vlerë?!...

Kush është vlera s’e di.

Marrka vlera  kutin tënd.

 

Kuti yt të dirigjojë dashka,

veç ty të ushqejë në koritë;

të ketë tagji në koritën tënde.

Aaa, qënke magjari “ kritik”!

 

Kuti yt vlerë nuk di,

kuti yt të shpie në skëterrë!...

Antivlerë ky kuti yt,

kuti yt antivlerë.

 

Vlera ka gamë të gjërë,

është si deti i thellë,

është si burim kristal,

e ngroh njeriun si diell...

 

Vlera është horizont,

është si fusha me grurë,

që ne me bukë na ngop

e na fisnikëron si askush...

 

KUPTO

 

Po, po, kur s’e ke pulën

(dakort jam, dakort),

për mish haje sorrën...

 

Veç pulën mos ia lë dhelprës,

dhelpra të ha trutë e kokës...

Kupto thellësinë e sentencës.

 

KUMURITË

 

Shiu kumuritë i lagu tërë natën.

Kumuritë tërë natën i ngriu era.

Unë, poeti,

zemërdhimshur

dhe për to mendoj,

ku t’u ndërtoj një strehëz,

një strehëz, ku t’u ndërtoj?!

 

Strehëz për kumuritë

e ngre poezinë;

paçka,

paçka,

se poezinë

kryesisht,

kryesisht

e thur për njerinë...

 

Tërë natën kumuritë u lagën,

nga ngricat dhe era u rrahën...

Sakaq,

në mëngjes,

sa kaq(...)

kumuritë ia nisën këngës prapë.