Afrim Caka: Një pjellë e keqe nga Kumanova

NJË PJELLË E KEQE ANTISHQIPTARE RAMASU NANIS NGA KUMANOVA

Nga Afrim Caka

Shoku çfarë je ti! Fletë majmunishten ti! Apo jo. Besoj se po…!

Maska ka rënë… Janë nxehur gjakratë tek syleshët!!!

Më dukej se fisnikrija e Ramasus kishte qenë vetëm një maskë për ta mbuluar shëmtin e vet. Më dukej se nga goja e tij shpërthente arroganca dhe injoranca antishqiptare e krejt botës. Nga goja e tij tani nuk fliste njeriu, por bisha e zgjuar në shpirtin e tij, prandaj ai thoshte më shumë i gjasonte një palljeje, një hungëllime gomerësh, sorrash e laraskash arabe.

Mendimi i parë që më vjen e që ka lidhje me mungesën e kokës vihet në dyshim aty për aty: një trup i Ramisus i gjymtuar, qoftë edhe pa krye, është natyrishtë kuçedër arabe, por jo i fshehtë, e aq përbindësh ndaj gjuhës e kulturës shqiptare. Pra, ne, diçka duhet të bëjmë për t’i ndrequar ato koka, në atë tru, në atë mbetje anadollake apo në programin e tij...

Për njëriun agresiv është karakteristike të tilla tipareve si brutaliteti dhe egërsia dhe nëse, për më tepër, priren drejt çmitizimit të gazetareve, atdheut dhe figurave atdhetare, meqenëse duke qenë armiqësorë ndja atdheut e gazetarës “Zëri”, këtij zerzopi nuk do t’i vie keq për të tjerët. Ky njeri mund të fryhet nga krenaria, pafytyrësia, fodullëku dhe vetëkënaqësia. Ambicet e tij tregojnë hapur tradhtinë dhe përuljen ndaj një kulture të huaj, mirpo mënyra sesi e bënë me kast këtë dhe ekstremizmi e sjelljet e tij, duke u mundur të prishë kulturën tonë të mendimit dhe të shkruarit më ndryeshe, por nxjerrë në pah edhe thelbin e modelit kulturor të familjes së tij. Ja që në politikë del fantazma e babait të tij dhe i thot birit Ramisus sesi duhet vrarë ajkën e ndritur të gazetarisë, që kishte vendlindjen Mëmëdhe. Kaq pak, vallë, dinë njerëzit si Ramasu për ç’u ka ndodhur...? Sa keq për të nesërmen e tij!

Ore faqe zi, kësaj toke i thonë: Dardani e jo Arabi!

Shoqëria shqiptare ka nevojë për gjyqin epokal të ndarjes së përjetëshme nga e kaluara neoosmane, që ajo ta lërë të lirë në udhën e përparimit, si një katarsis i njëmendtë pas një vjellje të helmit të deprtuar deri në gjakun e njeriut spiun shqiptar. Në sytë tanë u shpalos cinizmi dhe shpërfillja e kombit e këtij halabaku nga Kumanova, ndoshta ishte e re si lëngatë, pasojë e ndonjë mësuesi të tij nëpër xhamit e qytetit të tij, pasoj e robërisë së gjatë, apo hedhja në gjunjë tek Erdogan dhe puthja e dorës së sulltani. Apo një nga ato gjymtimet e trashigueshme nga babai, xhahai apo gjyshi, të cilave asnjë tradhtarë nuk i shmangej dotë?

A janë ndarë shqiptarët nga e kaluara e tyre, posaçërisht nga periudha e pushtimit neoosmane? Fakti që shqiptarët gjak prishur nuk bëjnë përpara, si dhe as prapa, aq sa të ngjajnë me veprat e spiunëve për të ringritur të kaluarën Osmane, për të zvarritur sa më shumë fatin e shqiptarëve dhe për ta mbajtur të arrestuar kujtesën historike e kolektive të popullit të tij.

Është dhembje e madhe të shohësh një shqiptar nga Kumanova, një spiun e tardhtarë të kështuquajturin “Ramasu Nanis” si fidanishtë të fundamentalizmit Islam të ISISIT, i cili u shndërrua në oksigjenin e shoqërisë së mjekërzinjëve, ndërsa janë përthithur e përvetësuar nga individë me të kaluar mirëfilld të molepsur në Shërbimet e Fshehta të regjimeve serbo-turke, apo nga segmente të tjera me kontribute vendimarrëse në krimet e ISISIT. Kjo miqësi e re në mes Ramasus, për fat të keq për nxitjen e tragjedisë shqiptare në Maqedoni. Ky bir bushtre me mund të jashtëzakonshëm është shpenzuar për të goditur, mallkuar e ofenduar Arbana Xharrën trurin prej gazetaresh kryekëput të rëndomtë. Ramasu që ka po aq talent sa ç’ka një çoban lopësh apo dhishë pa formimin e zagarit të gjuetisë. Asnjë spiun që mbron kulturën armikun nuk mund të jetë i vjetëruar. I vjetëruar dhe i turpshëm sa surrati i tij, është dhe duhet të jetë i mallkuar, është përkundrazi gjunjëzimi dhe shërbimi prej skllavi që bën Nanisi ynë “shqiptar” para interesave greke, serbe dhe turko-arabe në Republikën e Ilirides.

?’ishte ajo ulurimë për gazetaren? Shkurt: për ç’kombe të ardhshme i bie Ramasu kësaj kambane? Kjo kambanë bie edhe për kombin tonë, a’i po i bie për ne të gjithë, donim apo nuk donim ne, një tjetër kthim te skena e moçme do të sqaronte më mirë pafytrësinë e këtij shqiptari, ndoshta, diçka më shumë.

Është krejt e njohur dhe e provuar tanimë se spiunët dhe tradhtarët shqiptarë kanë aleatë armiqtë e skajshëm të kombit shqiptar, duke filluar nga Serbia, mandej Rusia, për të përfunduar te lidhjet me organizimet terroriste fundamentaliste islame turko-arabe.

O Ramasu Nanis!!! Cili je ti???? Gjak humburit si ti janë të lidhur ngushtë Turqinë, shkojnë dorë për dore me njëra tjetrën. Ndjesia e tardhtisë nuk na ndahet nga trushperlarët që janë një tipar interesant i karakterit të ca shqiptarëve, ca spiunëve, ca legenëve e zagarëve. Këtu shohim qartë se tardhtia ose përulja ndaj armikut shekullor, është një formë e shprehur mjaft bukur e synimit trushpërlarëve dhe drejt shkatrrimit të kombit shqiptarë.

Rasti i këtij shqiptari faqe zi do të ishte, një gërshetim i të dyjave. Në këtë rast, lidhej ndoshta më të pashpjegueshmën, siç ndodhte shpesh në ndjenjen e dashurisë ndaj kombit, këtë hyllësi ende të pashpjeguar keq nga imamët e hoxhallarët, më sakt, tërheqja prej kombit e kulturës, ashtu edhe te ftohja prej gjuhës, kulturës dhe historisë së vetë. Ishte e panatyrshme nga ana e tij që shqiptarët pas gjashtëqind vjetësh është duke u munduar për ta përjashtuar edhe Skënderbeun nga historia e botës. Ç’ishte pra kombi për Ramasun? Turpi dhe përulja ndaj armikut shekullor. Ç’ishte pra historia e Plisi për Nanisin gjak prishur, pra trualli, dheu dhe shqiptarët sipër tij? Sikur nuk i mjaftuan këto ulërima prej egërsire, a mos ishte ndoshta një paktë në mes Ramasus (një emër alienësh) që e kapërcente arsyen e për të qenë shqiptar. Një fjalë: për të qenë mut bir muti! Një fantazmë, një një zagar e zuzar (bashkim me gjakun e huaj) së fundi, një strehë për horrat e horrave?

Një mjekërzinj e trutharë, sy leshë, gjak humbur, një gjysme analfabeti nga Kumanova e Iliridës, jeton dhe punon në Austri ka shkruarë në facebook të përdorë fjalët më banale e të pista ndaj një femre Gjakovare, ndaj gazetares së revistës Zëri. Servilizimi dhe shkrimi që i bën Arbanës figurës së saj, “Ramasu Nanis” nuk ka vetëdije intelektuale dhe komenti i tij ishte një skemë e eliminimit të kundërshtarëve të brendshëm, si pas një modeli të paracaktuar, një testamenti të vjetër turk...