Luan Kalana: Idhujt e Poetit

Luan Kalana

 

IDHUJT  E POETITI

"kush kryqëzohet me Poetin,o bëhet shkrumb,

o bëhet Kritsht.."

S.Rusi..

 

Pafundësi hapësirash tokësore ,

bota e pasur shpiretërore e poetit,

galaktikë, planetesh e yje,rreze drite,

dashuria njerëzore e gjithësisë.

 

Kur shkruaj vargje, një vjershë,

më vijnë muza pa mbarim,

veten e shoh si në ëndërr...

fjalët më rrjedhin si ujëvarë..

 

Hipur mbi kalë a mbi retë,

i pirë ,i bërë saosh xurxull,

i dehur nga lajkat e reketë,

mendjen e kam të kthjellët.

 

Si qenka kjo muza virane,

të vjen pa prtiur, pa ftesë,

të sillet mendja vërdallë..

sikur derdhen butet me verë

 

Ti këndon  a qan,

lotët i derdh në vargje,

digjesh si nje drithërosh,

margaritere i bën fjal?7t.

 

Poezia, ndjenjë e shkruar me fjalë,

dhimbje nga shpirt i thellë,

të vlon në gji,zjarr si llavë,

s'është zeher , mjaltë e dashuri.

 

Kur ndjenja bëhet fjalë ,

fjala njgjallet në art,

arti shndohte në varg,

tekst,melodi,kjo është poezi.

 

S'ka si vargu i popullit,

lëng i shelgut të zallit,

kështu më pëlqen, preferoj,

stil im modern,të jem origjinal .

 

Të bësh poezi,s'eshtë lehtë

është talent, art ,mjeshtëri,

te shkruajme persembari,

fjala të rrjedhë si përroi i malt.

 

Më mirë të bëj kala,

mos bëj avlli,gur mbi gurët,

ti ve notat në pentagram,

të skalit, të lëmoj fjalët..

 

Poezia kërkon e një llustër

sherbet si kremi mbi tourtë

me mistri  e me furçë.

të shndrise si meremer,..

 

Fjala është art,ilac dhe shpresë,

shpirtin ta ushqen të njgjall,të qesh,

poezia është bukë ,maja e brumë

burim jete  që s'shteron kurrë.

 

S'janë çudira,janë mrekullira  ,

bota e madhe, pa kufi e poetit,

lum kush ri  në këtë galektikë,

në kashtën e kumrit mbetet yjni.

 

Janë grimca nga mjeshtëria  e poetit,

bota e e tij e thellë ,nuk njeh dylbi,

sheh me teleskop yjet e meteoret,

s'ka ndalesë për të në  gjithsië.

 

Epitaf i Letrave lexohet në vareza:

" ç'mbetet nga shosha e jetës,

që lexohet nga shekujt,......

ajo është poezi e vërtetë... " !.